این موضوع اینطور توجیه می‌شود که شکارهای تیغ‌سور با شکارهای کارکارودونتوسور کاملاً متفاوت بوده و بیشتر از ماهی‌ها و پتروسورها تغذیه می‌کنند. اما این به این معنی نیست که نمی‌توانم روی زمین شکار کند، بلکه در زمان خشکسالی از خزنده‌پایان بزرگ هم تغذیه می‌کند.
یکی از این داده‌ها این است که اجداد تیغ‌سور قبلاً دارای مغز و سازگاری‌های حسی مناسب برای صید گاه به مکان ماهی بوده و تیغ‌سور فقط نیاز به پوزه و دندان‌های غیر معمول داشته باشد تا به عنوان یک نیمه آبزی موجود باشد.
به متخصصان، پیازهایی بویایی که بوها را پردازش می‌کنند، به خوبی گفته شده است و احتمالاً این موجود روی صداهای با فرکانس پایین تنظیم شده است. مغز نواحی که مسئول حفظ تعادل و نگاه ثابت به طعمه است، ممکن است نسبت به تیغ‌سورهای تخصصی‌تر نسل‌های بعدی کمتر توسعه یافته باشد.
دکتر دارن نیش از اعضای گروه پژوهش این مطالعه گفت: از آنجایی که همه تیغ‌سورها را برای صید ماهی بسیار تخصصی می‌دانند، چنین مغزهای «غیر تخصصی» شگفت‌آور است. اما نتایج هنوز قابل توجه است. دریافت اطلاعات بسیار در مورد ماجراهای حسی – شنوایی، بویایی، رابطه و غیره – از دایناسورهای بریتانیایی هیجان انگیز است.
آنها فسیل‌های باریونیکس را از منطقه ساری(Surrey) و سراتوسوچوپس از جزیره وایت(Isle of Wight) اسکن کردند. به گفته پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون، این دو نمونه قدیمی‌ترین تیغ‌سورهایی هستند که مواد کاسه مغز برای آنها شناخته شده‌اند.
کریس بارکر دانشجوی دکترا در دانشگاه ساوتهمپتون که این مطالعه را رهبری کرده است، می‌گوید: با وجود اکولوژی غیرعادی آنها، به نظر می‌رسد که مغز و حواس این تیغ‌سور از جنبه‌های مشترک با سایر ددپایان دارای جثه بزرگ را حفظ کرده است. ضمن اینکه هیچ مدرکی وجود ندارد که سبک زندگی نیمه آبی آنها در نحوه سازماندهی مغز آنها منعکس شده باشد.
وی افزود: ما با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، اساساً تمام اطلاعات مربوط به مغز این موجودات را که می‌توانیم، از این فسیل‌ها به دست آوردیم.
نیاز به توسعه
تیغ‌سور ماهی‌خوار بوده و این موضوع را می‌توان از پوزه بلند و تمساح‌مانند و نیز دندان‌های مخروطی آن دریافت کرد. این دایناسور در زیستگاه خود با دایناسور گوشتخوار بزرگ دیگری به نام کارکارودونتوسور همزیستی است. اما این موضوع کمی عجیب است، زیرا در یک جامعه زیستی معمولاً تنها یک شکارچی رأس هرم غذایی وجود دارد، در حالی که این گوشتخوار در یک زمان و در یک مکان میزیسته است.
تیغ‌سور در دو گونه مصری و مراکشی میزیسته است. گونه مصری روی دو راه می‌رفته و گونه مراکشی چهار دست و راه می‌رفته است.
این مطالعه در مجله Anatomy منتشر شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، تیغ‌سورها که در شمال آفریقای کنونی در مراحل سنومانی تا اوایل تورونین در دوره کرتاسه پسین، یعنی حدود ۹۹ تا ۹۳.۵ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند، گروه‌های غیرعادی از دایناسورهای ددپا هستند که به آرواره‌های بلند و تمساح‌مانند و دندان‌های مخروطی هستند.
تیغ‌سور یا اِسپینوسورس (Spinosaurus) یک سرده از دایناسورهای ددپای گوشتخوار و عظیم الجثه‌ترین گوشت‌خواری است که بر روی زمین پاشیده شده متعلق به خانواده تیغه‌پشتان است. تیغ‌سور در ردیف بزرگترین دایناسورهای گوشت تاریخ است. این دایناسور حتی از جیگانوتوسور و تیرانوسور نیز بزرگ‌تر بوده و طول آن به حدود ۱۷ تا ۱۹ متر و وزن آن نیز ۱۳ تا ۱۸ تن بوده است.
اکنون پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون و اُهایو، مغز و گوش داخلی دو تیغ‌سور بریتانیایی را می‌سازند تا چگونگی محیط آنها را با محیط اطرافشان درک کنند.
انتهای پیام