به گزارش ایسنا و به نقل از فوربس، برای ما همه چیز عادی به نظر می‌رسد. سیاره آبی‌رنگ و برای حیات ما در میان منطقه قابل سکونت اطراف خورشید قرار گرفته است و سیاره‌های غول‌پیکر گازی، در فاصله‌های بسیار دورتر قرار دارند، اما دو پژوهش جدید نشان می‌دهند که منظومه شمسی ما در واقع در یک گروه ویژه قرار دارد.
میشرا در این خصوص گفت: از قرص‌های نسبتا کوچک و کم‌جرم و ستارگان دارای عناصر سنگین، منظومه‌های سیاره‌ای مشابه پدید می‌آیند. قرص‌های بزرگ دارای عناصر بسیار زیاد در ستاره باعث ایجاد سیستم‌های مرتب و نامرتب بیشتر می‌شوند. این در حالی است که منظومه‌های مختلط از قرص‌هایی با اندازه متوسط پدید می‌آیند.
با وجود این، داده های کپلر محدود بودند. لوکش میشرا (Lokesh Mishra)، پژوهشگر دانشگاه برن (University of Bern) و سرپرست این پژوهش گفت: تعیین این موضوع که آیا سیاره‌ها در هر منظومه‌ای مانند نخود در یک غلاف، به اندازه‌هایی شبیه به منظومه‌های دیگر هستند یا خیر، ممکن است نبودند. .
پژوهشگران با بررسی داده ها، به چهار دسته از منظومه های ستاره های دست یافتند.
- مشابه؛ جرم سیاره‌های همسایه‌های شبیه به هم است. از هر ۱۰ منظومه سیاره‌ای اطراف استارگانی که در آسمان شب دیده می‌شوند، سیستم منظومه از این ساختار نگهداری می‌شوند.
- مرتب جرم سیاره‌ها با فاصله از ستاره افزایش می‌یابد. این امر در مورد منظومه شمسی ما صدق می‌کند و نادرترین دسته است.
- نامرتب؛ جرم سیاره‌ها با فاصله از ستاره می‌یابد.
- مختلط؛ توده های سیاره های موجود در یک منظومه، از سیاره های تا سیاره بسیار متفاوت هستند.
منظومه شمسی ما نادر است و ما به زودی می‌توانیم دلیل آن را بفهمیم.
هر گونه برخورد سیاره‌ها با یکدیگر یا به بیرون پرتاب شدن از منظومه‌های ستاره‌های خود، بر ظاهر منظومه سیاره‌ها نیز تأثیر می‌گذارند، اما نکته مهم این است که پایان آن از ابتدا مشخص شود.
انتهای پیام
