نتایج این پژوهش میتواند به توضیح این موضوع کمک کند که چرا باید به بیماریها به سرطان ریه توجه کرد. نشان مثبت نمیدهند.
نتایج این پژوهش در مجله PLOS ONE به چاپ رسید.
تحلیل و تحلیل بیشتر نشان داد که سطح پایه هر سه نشانگر زیستی، بقای کلی را پیشبینی میکند. به طور ویژه، افراد دارای نسبت نوتروفیل به لنفوسیت یکی از نشانگرهای بالای زیستگاهی است، در مقایسه با افرادی که نسبت کمتری دارند، دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند در طی سال آینده.
همه شرکت کنندگان یک پرسشنامه ارزیابی را تکمیل کردند. نتایج این بررسی نشان داد که بخش بزرگی از بیماران، نشانههای ضعیف متوسط تا شدید دارند.
اندرسن اظهار کرد که این پژوهش، ارتباط بین بیماری و بیماری را در زمانی که بیماری برای اولین بار تشخیص داده شد و هنوز درمان آغاز نشده، بررسی شد. اندرسن و همکارانش در پژوهش پیشین خود، سطح افسردگی را هنگام تشخیص کنترل می کنند و می کنند که مسیر علائم بیماری را پیش بینی می کند. این اولین بررسی در مورد خطر بقا بود که در صورت ادامه علائم باوجود درمان و پس از آن ایجاد میشود.
باربارا اندرسن، استاد روانشناسی دانشگاه ایالتی اوهایو (OSU) و از محققان این پروژه می گویند: بیمارانی که از سطح بالای آسیب رنج میبرند، بسیار بیشتر در معرض خطر بقای ضعیف هستند. سطح ممکن است به همان اندازه مهم باشد یا حتی مهمتر از سایر عواملی که با نحوه انجام افراد به سرطان ریه مرتبط هستند.
پژوهشگرانی که در دانشگاه ایالتی اوهایو انجام میدهند، از ابتلای بیماران به سرطان ریه خبر میدهند.
انتهای پیام
وی افزود: ممکن است برخی از پزشکان فکر کنند که افسرده شده برای ابتلا به سرطان طبیعی است، اما این درست نیست. طبیعی است که بیمار از تشخیص سرطان ناراحت، غمگین و مضطرب باشد، اما شدید طبیعی نیست. آسیب را نباید نادیده گرفت. این پژوهش، ارتباط قوی بین و ضعیف را نشان می دهد که هر دو با میزان بقای ضعیف مرتبط هستند.
اندرسن گفت: از همه بیماران مبتلا به سرطان، افراد مبتلا به سرطان ریه جزوی هستند که بیشترین میزان تأثیر را دارند. این امر باعث میشود که پژوهشهای ما نگرانکننده باشند. نتایج پژوهش ما نشان میدهد که بین نمرات بالاتر و ضعف، ارتباط وجود دارد، اما این یافتههای کلیدی این است که بیماران به بالاترین سطح خود مبتلا میشوند، این رابطه را در بدن خود دارند. این بیماران به سطح بالاتری از عوامل آسیب دیده بودند و در آنها به طور قابل توجهی توجه می شود.
بیماران به شدتافسرده، پس از کنترل سایر عوامل مرتبط با سطوح نشانگر زیستی، عوارضی مانند وضعیت سیگار کشیدن، بین 1.3 تا 3 تا 3 بیشتر احتمال داشت که ممکن است خطری داشته باشد.
اندرسن و همکارانش در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو و مرکز جامع سرطان دانشگاه ایالتی اوهایو (OSUCCC)، ۱۸۶ بیمار که به سرطان پیشرفته ریه (مرحله چهارم) در آنها تشخیص داده شده بود مورد بررسی قرار گرفت. آنها سعی میکنند بهگونهای به بررسی سطح بالاتری از سطح زیستی «نسبت نشان سیستمیک» (SIR در هنگام تشخیص پی ببرند) بپردازند. نسبت سیستمیک شامل سه نشانگر زیستی مرتبط با بدن است. بالاتر، خطرناک تر است و میزان بقای کمتری را همراه دارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، یک پژوهش جدید نشان میدهد که بیماران مبتلا به سرطان ریه با میزان متوسط تا شدید، دو تا سه برابر بیشتر در معرض دید قرار دارند که از میزان بقای ضعیف خبر میدهند.
اندرسن: دادههای جمعآوریشده، مهمگیری و درمان بیماری را در بیماران مبتلا به سرطان ریه میدهند. وی خاطر نشان کرد که در این پژوهش، تعداد افراد مبتلا به افسردگی/التهاب بالا نسبت به افرادی که شاخصهای مرتبط با بقای ضعیف در بیماران سرطانی را داشتند، بیشتر بود. این شاخصها از جمله موارد تحصیلی پایین، اضافهوزن و دارای نمره ضعیف در آزمون انجام فعالیتهای روزانه را میشوند.