«ماریکا جولیتی» (Marika Giulietti) که اخترفیزیک و کیهانشناسی را در مدرسه بینالمللی مطالعات پیشرفته میکند، گفت: این یک جرم آسمانی بسیار ویژه بود.
اینجاست که عدسی گرانشی وارد می شود. این روش نشان میدهد که جرم، نور را خم میکند و این همان موضوعی است که اولین بار در نظریه نسبیت اینشتین پیشبینی شد. میدان گرانشی یک جرم بزرگ مانند یک ستاره یا یک سیاره در فضا، نور ورودی را خم میکند. از آنجایی که این بزرگترین میدانهای گرانشی را اجرا میکنند که در فضای امتداد مییابند، نور ورودی ممکن است در فاصلههای زیادی شکسته شود و مخفی مناطق بزرگی از فضای رادوش کند. هرچه جرم بزرگتر باشد، خمش آن چشمگیرتر است.
جولیتی افزود: تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که این جرم، بسیار فشرده و احتمالا جوان است و ستاره ها را با سرعت بسیار بالایی می دهد.
انتهای پیام
منبع
دانش به لطف نظریه نسبیت اینشتین می تواند یک کهکشان نامرئی را مشاهده کند.
پژوهشگران در مقاله این پژوهش جدید نوشتند: این جرم آسمانی کهکشان، آن قدر تاریک و فشرده بود که تقریباً نامرئی بود.
این پژوهش، در «The Astrophysical Journal» به چاپ رسید.
به گزارش ایسنا و به نقل از پاپیولار مکانیکس، یافتن کهکشانهای جدید کار سختی است. اما گروهی از پژوهشگران «مدرسه بینالمللی مطالعات پیشرفته» (SISSA) میگویند که یک جهان نسبتا جوان کشف کردهاند و همه این اکتشافات را به لطف نظریه نسبیت آلبرت اینشتین به دست آوردهاند.
جولیتی ادامه داد: کهکشانهای بسیار دور، معادن واقعی اطلاعات در مورد تاریخ گذشته و آینده جهان ما هستند اما مطالعه آنها چالشبرانگیز است. اگر علاوه بر فاصله دور، نور ضعیفی که از آنها دریافت می کنیم و غبار میانی را گسترش می دهیم را اضافه کنیم، می کنیم که برای این کهکشان های ناشناخته، مشکل داریم.
جولیتی: به این ترتیب، اجرام بزرگ آسمانی مانند عدسی کیهانی بزرگ میشوند که کشانهای پسزم را تر و درخشانتر نشان میدهند و میتوانند تشخیص دهند و مطالعه کنند که آنها را میکند.
برنامههای رصدی با استفاده از این روش، حدود ۱۰۰ جرم آسمانی را کشف کردهاند اما جدیدترین جرم، بیشتر به لطف روشنایی خود، یک جرم ویژه بود. با استفاده از یک تداخلسنج جدید در صحرای آتاکامای شیلی، ویژگیهای این کهکشان پیچیده را تعیین میکنند.
محققین در ادامه مقاله نوشتند: افرادی که در سالهای متمادی بسیاری را انجام داده اند، دوردست را کشف کرده اند اما این کارها به طور کلی حتی برای قوی ترین تجهیزات نوری مانند تلسکوپ فضایی هابل کاملا نامرئی به نظر می رسند.