اخبار روز فناوری روز
این تجزیه و تحلیل تحلیل می کند که آبی که به مدت 39 میلیون سال در پیریت محبوس شده بود با شیمی یک دریای داخلی باستانی در منطقه ای که از آن منشأ گرفته بود، مطابقت دارد. این آب باستانی در شمال ایالت نیویورک از میشیگان امروزی تا انتاریو در کانادا امتداد داشته و میزبان صخره‌های مرجانی بزرگ و کژدم‌های دریایی به اندازه یک وانت بوده است.
انتهای پیام
پژوهش می‌گویند بخش‌هایی از آب دریا که در صخره‌های باستانی به دام افتاده است، پنجره‌های را به سوی شیمی اقیانوس‌کندهای گذشته می‌کنند.
وی ادامه داد: این مطالعه نشان می‌دهد که ترک‌های کوچک در مواد معدنی ممکن است بالقوه برای هیدروژن باشند. بنابراین با استفاده از این تکنیک می‌توانیم بفهمیم در سطح اتمی چه اتفاقی می‌افتد و سپس به ارزیابی و بهینه‌سازی استراتژی‌های ذخیره‌سازی هیدروژن در سطح زمین می‌شود.
تیلور می‌گوید: هیدروژن به عنوان یک منبع سوخت کم‌کربن برای کاربردهای مختلف انرژی در حال بررسی است. این مستلزم این است که بتوانیم مقدار زیادی هیدروژن را در مخزن زمین‌شناسی زیرزمینی به شکل ایمن بازیابی و ذخیره کنیم. بنابراین مهم است که بفهمیم هیدروژن چگونه با سنگ‌ها می‌کند.
تیلور می‌گوید: ما کشف کردیم که می‌توانیم از این ویژگیهای معدنی استخراج کنیم که می‌توان اطلاعات را به مطالعات زمین‌شناسی، مانند آب دریا در دوران باستان کمک کند.
این پژوهش بر روی نمونه‌های کوچکی از آب که به مدت ۳۹۰ میلیون سال محبوس مانده‌اند، انجام می‌شود که در نهایت می‌تواند تنها زمینه‌های توسعه علوم آب و هوا باشد، بلکه فرصت‌های طولانی را در ذخیره‌سازی ایمن هیدروژن به‌عنوان منبع پاک انرژی ایجاد می‌کنند.
ساندرا تیلور نویسنده اول این مطالعه و دانشمند “آزمایشگاه ملی شمال غرب پاسفیک” متعلق به وزارت انرژی آمریکا می‌گوید: ما ابتدا به این نمونه‌ها با میکروسکوپ الکترونی نگاه می‌کنیم و این نوع حباب‌های کوچک یا ویژگیهای کوچک را می‌بینیم و می‌بینیم که چه هستند.
بنابراین، این یافته‌ها، روش گروه پژوهشی را برای توصیف محتویات دقیق این نوع حباب‌های حاوی آب باستانی، می‌توان به شکاف‌های بزرگ در پرونده زمین‌شناسی کمک کند. این ذخایری معدنی می‌تواند در محاسبه باستانی یا سایر ویژگیهای اقیانوس کمک کند. ضمناً تعداد زیادی نسبی پیریت در بررسی جزئیات مهم به خوشبینی می‌دهد.
این پیشرفت در واقع به طور تصادفی به دست آمده است. یک گروه پژوهشی از ایالات متحده آمریکا و کانادا که در ابتدا از یک ماده معدنی آرسنیک به نام پیریت را مطالعه کردند. این بازرسی باعث شد که گروه پژوهشی، عیوبی کوچک را در نمونه‌های خود شناسایی کنند که سپس حباب‌های کوچکی مانند حباب‌هایی را مشخص کنند که ممکن است در یک سنگ قیمتی به دام افتاده باشند.
مولکول‌های ریز و سبکی که هیدروژن را می‌سازند، ذخیره‌سازی آن را به گازی فوق‌العاده تبدیل می‌کنند و یک سد واقعی در پذیرش آن به عنوان منبع انرژی هستند، اما درک درستی از آن با سنگ‌ها می‌توانند به راه‌حل‌های حل‌شده برای این مشکل تبدیل شوند.
سپس گروه پژوهشی یافتن پاسخهایی از جمله تشخیص جرمی و توووگرافی کاوشگر اتمی، به ترکیبی از ابزارهای روی آوردند که آنها را قادر میسازد ویژگیهای نانومقیاس حباب را مطالعه کنند و بررسی کنند و مشخصات شیمیایی را در کنار هم قرار دهند. این یک گام رو به جلو برای این آنالیز شیمیایی است که گروه با آن می‌تواند بتواند این حباب را در آب و نمک آن و مجموعه‌ای از ویژگی‌ها داشته باشد.
وی افزود: توموگرافی کاوشگر اتمی یکی از معدود تکنیک‌هایی است که در آن نه تنها می‌توان اتم‌های هیدروژن را اندازه‌گیری کرد، بلکه در واقع می‌توان دید که در کجا می‌رود.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، تحقیقات با استفاده از میکروسکوپ‌های پیشرفته و تصویربرداری فناوری برای مطالعه کیسه‌های کوچک محبوس شده در مواد معدنی باستانی، بینش انسان در مورد تغییر آب دریا در طول زمان و این که در آینده چه تغییراتی در پیش خواهد داشت، به دست آورده‌اند.
دانیل گرگوری، زمین شناس دانشگاه تورنتو و یکی از رهبران این مطالعه گفت: ما از ذخایر معدنی برای تخمین اقیانوس‌های باستانی استفاده می‌کنیم. ذخایر نمکی از آب دریا(هالیت) به دام افتاده در سنگ‌ها نسبتاً نادر هستند، بنابراین میلیون‌ها سال سوابق در آنها پنهان است و آنچه ما در حال حاضر از آنها می‌دانیم بر اساس مکان‌هایی که در آن پیدا می‌شوند، هستند. نمونه‌برداری با این روش می‌توان قفل میلیون‌ها سال سابقه زمین شناسی را باز کرد و از تغییر آب و هوایی خارج شد.
پژوهش‌ها می‌گویند که این پژوهش‌ها علاوه بر پیشرفت در زمینه علم آب و هوا، زمینه را برای فناوری‌های ذخیره‌سازی می‌کنند که می‌توانند به روش ایمن هیدروژن یا گازهای دیگر را در زیر زمین در مخازن زمین شناسی ذخیره کنند.