خورشید در طول هفته گذشته شاهد فعالیتهای شدیدی بوده است. معمولاً فعالیت در خورشید افزایش می‌یابد، احتمال وقوع طوفان ژئومغناطیسی در زمین نیز افزایش می‌یابد. طوفان‌های ژئومغناطیسی خطراتی را برای زیرساخت‌ها و ارتباطات روی سیاره زمین به همراه دارند. با این حال، در هفته گذشته، سیاره ما کمی خوش شانس بود که در خط آتش خورشید قرار نداشت.
به گزارش ایسنا و به نقل از ارث اسکای، در حالی که فضاپیمای اوریون ناسا برای پرواز از کنار ماه آماده می‌شود، تماشاگران آسمان می‌توان انتظار لذت کوچک دیگری را در آسمان داشت، زیرا انتظار می‌رود یک طوفان ژئومغناطیسی جزئی به زمین کند. شدت این طوفان در کلاس G1 و از کم‌شدت‌ترین طوفان‌های خورشیدی است.
خورشید در هفته گذشته فعالیت های شدیدی داشته و تنها در گذشته ۲۴ جهش از تاج خورشیدی پرتاب شده است که اکنون شراره های خورشیدی در حال آمدن به سمت زمین هستند.
در سرتاسر سیاره زمین، دانشمندان خورشیدشناس، ابزارهای زیادی را روی خورشیدهای خورشیدی کرده اند تا کوچکترین تغییراتی را که در آن اتفاق می افتد، پیگیری کنند. این چیزی است که رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا تنها طی هفته گذشته مشاهده کرده است.
ستاره‌شناسان سطح خورشید را مطالعه می‌کنند تا تأثیری داشته باشند که فعالیتهای خورشیدی ممکن است بر سیاره ما داشته باشیم را بسنجند. هر 11 سال، خورشید چرخه‌ای را می‌کند که در قطب‌های آن چرخش می‌کند و باعث فعالیت شدید درونی آن می‌شود. دلایلی که این رآکتور همجوشی در فضایی وجود دارد که گاهی اوقات در طول عمر چند ساله خود این تغییرات را انجام می‌دهند، آن را برای مطالعه بیشتر در مورد این تغییرات مطالعه می‌کنند.
با این وجود، هنوز این دو رویداد به طور کلی کم است و به عنوان طوفان ژئومغناطیسی کلاس G1 طبقه‌بندی می‌شوند که کم‌شدت‌ترین طبقه است. بنابراین، زیرساخت‌های جدی ارتباطاتی را تهدید نمی‌کند و چیزی که احتمالاً روی می‌دهد، ایجاد چند افق قطبی شمالی شگفت‌انگیز است که مردم ساکن در مناطق شمالی آمریکا مانند مینه‌سوتا و مونتانا هستند، اگر آسمان صاف باشند، می‌توانند آن را ببینند.
آنچه ناسا در هفته گذشته دیده شده است
طوفان خورشیدی در پیش است
در این تصاویر، مناطقی از فعالیت خورشیدی با نور روشن دیده می‌شوند، در حالی که درست در کنار آنها مناطق تاریک‌تری وجود دارد که به این معنی است که میدان‌های مغناطیسی شدید به کندی فعالیت موقت خورشیدی می‌شود.
ماه گذشته گزارش شد که چگونه حفره‌های تاجی را تشکیل می‌دهند به ظاهر شدن شبیه به یک لبخند روی سطح خورشید شده است. یک حفره تاجی‌مانند یک لکه خورشیدی، تاریک به نظر می‌رسد. با این حال، به جای این که میدان مغناطیسی به دور خود خورشید حلقه بزند، میدان مغناطیسی یک حفره تاجی به شکل میدان باز به فضای بین سیاره‌های گسترش می‌یابد که می‌تواند شراره‌های خورشیدی و همچنین CME منتشر کند.
گاهی اوقات، این فوران‌ها با موادی از سطح خورشید نیز همراه است که به فضا می‌شوند. به این موارد، خروج جرم تاجی (CME) می‌گویند. سوپر جوی سیاره ما این انرژی‌ها را جذب می‌کند و بشریت و سایر گیاهان و جانوران را از آسیب آن در امان نگه می‌دارد.
این‌ها که لکه‌های خورشیدی نامیده می‌شوند، مناطقی هستند که می‌توانند عوامل تشدید کننده فوران‌های آن را پیدا کنند که به آنها شراره‌های خورشیدی می‌گویند. شراره‌های خورشیدی انفجارهای بزرگ و تشعشع‌های شدیدی هستند که می‌توانند در سراسر منظومه شمسی حرکت کنند و با هر چیزی که سر راهشان می‌گیرند، درگیر شوند و داشته باشند.
انتظار می‌رود بادهای خورشیدی پرسرعت امروز از یک حفره تاجی به زمین برسند که با فوران‌های CME که در ۱۷ نوامبر نیز رخ داد، به زمین می‌پیوندد. بنابراین، زمینی که در هفته گذشته از تشعشعات شدید گریخته بود، اکنون برخی از آنها را می گیرند.