این پژوهش شامل دیگر از جمله پهپادها برای تطبیق یافتن با شنای یک حیوان بود. این معنی است که پهپاد برای چسباندن برچسب می‌تواند در شرایطی موفق شود که زدن دستی نمی‌تواند از آن برآید.
پژوهش‌ها در ادامه گفتند: برچسب‌گذاری‌ها برای سیستم‌های هوایی بدون سرنشین، این پتانسیل را می‌دهد که امکان مطالعه گونه‌های دریایی حیات وحش را به طور قابل‌توجهی افزایش دهد. نتایج امیدوارکننده ما تا جایی که می‌دانیم، اولین پژوهش اساسی را در استفاده از سیستم هوایی بدون سرنشین برای چسباندن برچسب‌های بیولوژیک پرکاربرد به نهنگ‌های شناگر آزاد نشان می‌دهند.
پرتاب پهپاد برای استقرار برچسب‌ها، به‌طور متوسط دو دقیقه و ۴۵ طول کشیده و پهپاد فاصله‌ای را در حدود ۵۰۰ متر از هدف حفظ کند. این پژوهش نشان می‌دهد که روش مورد استفاده آن با میزان موفقیت ۷۲ درصدی، می‌تواند کارآمدترین روش جمع‌آوری چنین داده‌هایی باشد که برای توسعه یافته‌ها شناسایی شوند.
این گروه بین‌المللی از آزمایشی با هشت روز آزمایشی در اطراف «پارک ملی خلیج لورتو» (Loreto Bay National Park) مکزیک، پهپاد را به عنوان بخشی از یک سیستم هوایی بدون سرنشین برای گرفتن و انداختن برچسب‌ها روی حیوانات مستقر کردند. از ۲۹ فرصتی که برای برچسب زدن بهینه به یک حیوان در نظر گرفته شده، پهپاد در ۲۱ تلاش موفق بود.
انتهای پیام
این پژوهش، در مجله «Royal Society Open Science» به چاپ رسید.
برچسب زدن به حیوانات با دستگاه های جمع آوری اطلاعات، بهترین راه برای شناخت برخی از دست‌نیافتنی‌ترین پستانداران جهان بوده است، اما روش‌های سنتی می‌توانند برای پژوهشگران، خطرناک و برای حیوانات، فوق‌العاده استرس‌زا و زمان‌بر باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، نهنگ‌ها از بزرگ‌ترین پستانداران جهان، اما جمع‌آوری اطلاعات خوب در مورد آنها برای حل مشکلات بسیار است. جمعیت نهنگ‌های روی سطح را می‌توان شمارش کرد و تماشا کرد، اما با توجه به اینکه آنها حدود 95 درصد از زمان را در زیر سطح و در آب‌های خود تعداد دورافتاده‌ها و غیر مهمان‌نواز می‌گذرانند، تعداد تحقیقات مشاهده‌ای در مورد آنها محدود است.
در ویدیوی زیر می‌توانید روند کار پهپاد و برچسب‌گذاری را ببینید.
دانشمندان افزودند: توسعه بیشتر می‌تواند روش‌های برچسب‌گذاری مبتنی بر سیستم هوایی بدون سرنشین را به روشی مناسب برای مشخص کردن گونه‌هایی تبدیل کند که آسیب‌پذیر هستند یا مطالعه آنها دشوار است. با وجود این، مهم است که برای مهارت نیاز به خلبان یک سیستم هوایی بدون سرنشین، از جمله آموزش‌های پیش از پرواز برای برچسب زدن به‌ها تاکید می‌شود.
گروه بین‌المللی از پژوهش، پپادها را برای برچسب‌های نهنگ‌ها به منظور شمارش بی‌خطر آنها به کار گرفته‌اند.
این گروه پژوهشی آغاز کردند: نتایج پژوهش ما با کار بردن سیستم هوایی بدون سرنشین به عنوان پلتفرمی برای برچسب‌های نهنگ‌های بزرگی که آزادانه شناور می‌کنند، پشتیبانی می‌کنند. پهپاد می این روش، برچسب‌های کارآیی را افزایش می‌دهد و میزان خطای احتمالی را که معمولاً برای چسباندن برچسب‌ها پیش می‌آید، پایین می‌آورد. این روش، احتمال اصابت و مجروح شدن نهنگ‌ها یا انسان‌ها را می‌دهد.
محققان اکنون جامع‌ترین پژوهش‌ها را در مورد اثربخشی پهپادها در جمع آوری داده‌های حیاتی مربوط به «نهنگ‌های تیغ‌باله» و «نهنگ‌های آبی» (نهنگ آبی) انجام دادند که نیاز به نزدیک شدن به این گونه‌های بزرگ و آسیب‌پذیر را دارند.