به همین دلیل است که زمان برای اجرام نزدیک به مرکز زمین است که گرانش قوی‌تر است کندتر می‌گذرد. این معناست که شما می‌توانید خود را در یک زیرزمین حبس کنید، فقط برای اینکه از بقیه ما در اینجا در سطح زمین زندگی می‌کنیم بیشتر زنده بمانید. زیرا اگر در زیرزمین ساکن شوید، در تمام طول عمرتان فقط کسری از بقیه افراد روی زمین پیر می‌شوید.
اما هیچ کس آن آزمایش را در زندگی واقعی انجام نداده است، اما وجود دارد که این آزمایش واقعی است. زمانی که یک ساعت اتمی را به مدار فرستادند و بازگردانندند (در حالی که یک ساعت یکسان را در اینجا روی زمین نگه می‌دارند) این ساعت کمی عقب‌تر از ساعت زمینی حرکت می‌کنند. زیرا اتساع زمان گرانشی و اتساع زمان سرعت نسبی می‌توانند همزمان بیفتند. یک راه خوب برای فکر کردن در مورد آن، در نظر گرفتن فضایی است که در فضای بین‌المللی زندگی می‌کند.
به گفته ناسا، در حال حاضر، خدمه بین‌المللی هفت نفره روی ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی و کار می‌کنند و هر ۹۰ دقیقه یک بار به دور زمین می‌چرخند. در ارتفاع ۲۶۰ مایلی بالاتر از زمین شناور هستند، جایی که کشش گرانشی زمین ضعیف‌تر از سطح آن است. این بدان معناست که زمان برای آنها نسبت به افراد روی زمین باید سرعت بیشتری داشته باشد. اماچر ایستگاه فضایی نیز با سرعت تقریباً پنج مایل در دور زمین می‌خد. این بدان معناست که زمان برای فضانوردان نسبت به افراد روی سطح نیز باید شود.
بنابراین به وضعیت و سرعت ما، می‌توان نسبت به دیگران در بخش متفاوتی از فضا-زمان سریعتر یا کندتر به نظر می‌رسد و برای فضانوردان در ایستگاه‌های فضای بین‌المللی، این معناست که آنها در پردازش کمیتر از افراد روی زمین پیر می‌شوند.
این به دلیل اثبات اتساع زمان است. به نظر می‌رسد زمان در نزدیکی اجرام پرجرم کندتر حرکت می‌کند، زیرا نیروی گرانشی آن جسم فضا-زمان را خم می‌کند. این پدیده «اتساع زمان گرانشی» نامیده می‌شود. به طور خلاصه این عبارت به این معنی است که زمان با افزایش گرانش است. کندتر حرکت می‌کند.
شما فکر می‌کنید که ممکن است زمان یکنواخت باشد، اما در واقع در زمان سرعتی که نسبت به اتساع گرانشی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بنابراین فضانوردان در نهایت از افراد روی زمین پیر می‌شوند. این تفاوت قابل توجه نیست اما فضانوردان پس از گذراندن شش ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی، حدود 0.005 دوم کمتر از بقیه ما پیرشده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، زمان ممکن است برای ما نسبت به دیگران در بخش متفاوتی از فضا-زمان سریعتر یا کندتر به نظر برسد. این معناست که فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی اندکی کندتر از افراد روی زمین پیر می‌شوند.
همه ما این جمله را شنیده ایم که زمان نسبی است. همه ما تجربه خود را در فضا-زمان به طور متفاوتی اندازه گیری می کنیم. دلیل آن این است که فضا-زمان مستح نیست – منحنی است و می‌توان توسط ماده و انرژی منحرف شود. برای مثال زمانی برای افرادی که در کوه زندگی می‌کنند سریعتر از کسانی که در سطح دریا زندگی می‌کنند می‌گذرند.
نتایج یک مطالعه نشان داده است فضانوردان در ماموریت‌های طولانی ممکن است در برابر عوامل استرس زای مربوط به فرد باشد که می‌تواند بر روی انسان تأثیر بگذارد.
انتهای پیام