اما تپههای شنی که ژورانگ آنها را کاوش کرده است، نزدیک به محل فرود آن در نیمکره شمالی سیاره سرخ و دور از شمال مریخ هستند و ۵۰ تا ۱۰۰ فوت(۱۵ تا ۳۰ متر) طول و حدود ۳ فوت(۱ متر) ارتفاع دارند. .
شیب مریخ در یک چرخه ۱۲۴ هزار ساله تغییر میکند، بنابراین مکانیسمی را برای بخارات موجود در جو برای ایجاد یخ یا برف در عرضهای جغرافیایی پایین که مریخنورد ژورانگ در آن فرود آمده است، ارائه میدهد.
گفتنی است که هیچ یخآبی توسط هیچ ابزاری در مریخنورد ژورانگ شناسایی نشده است. در عوض، نمک پاشی در جادههای زمین باعث آب شدن یخ در طول طوفانها میشود، نمکهای در تپههای شنی مریخ نیز برفهای ریختهشده را گرم و ذوب کردهاند تا آب شور تشکیل شوند.
ماناسوی لینگام، استادیار اخترزیست شناسی در موسسه فناوری فلوریدا که در این مطالعه مشارکت داشته است، میگوید: این پدیده در یک مکان ثبت شده است، اما باید برای افزایش نسبتاً بزرگی از سطح مریخ در عرضهای جغرافیایی مشابه قابل تعمیم باشد.
انتهای پیام
منبع
درمان یک مطالعه جدید، هر چهار تپه مینیاتوری توسط باد با پوستهها و برآمدگیهای نازک و شکستگیها پوشیده شده و به لطف تبخیر آبها بین ۱.۴ میلیون سال تا ۴۰۰ هزار سال پیش آمدند.
این پژوهش روز گذشته در مجله Science Advances منتشر شده است.
این مریخ نورد از زمان فرود در نیمکره شمالی مریخ در ماه مه ۲۰۲۱ در نزدیک به چهار تپه هلالی شکل مجاور خود در منطقه Utopia Planitia برای بررسی ترکیب آنها غلتیده است.
مدتها فکر میکردند که مریخ باستانی حدود سه سال پیش دارای آب زیاد بوده است. اما تغییر اقلیمی چشمگیر، بخش زیادی از آن را منجمد کرد و این یخها اکنون در قطبهای آن قفل شده و بخش عمدهای از این سیاره خشک شده است.
پوستهای که در بالای تپهها تشکیل شده و عمق آن فقط 0.5 اینچ (1.25 سانتیمتر) تا 3 اینچ (1.7 سانتیمتر) است، احتمالاً در یک سال پس از آن به وجود آمده است، زیرا تپههای سست آنقدر ثابت و در جای خود باقی نمیمانند تا در عرض میلیونها سال جامد شوند.
بر اساس این مطالعه، دمای سرد در این سیاره، در حال حرکت را متراکم کرده و آن را به صورت برف در فاصلههای دور از قطبها باریده است.
پژوهشگران میگویند چند میلیون سال پیش، زمانی که کلاهکهای قطبی مریخ بیش از بخار آب منتشر میکنند، بخار آب به لطف شیب متفاوت قطبهای مریخ از قطبهای مریخ به عرضهای جغرافیایی پایینتر مانند نقطه استقرار ژورانگ رفته است.
پژوهشگران میگویند این فرآیند بوده است که مواد معدنی مانند سیلیس و اکسیدهای آهن را تشکیل میدهند که ژورانگ آنها را شناسایی کرده است.
شیائوگوانگ شین(Xiaoguang Qin) دانشمند آکادمی علوم چین در پکن و نویسنده این مطالعه جدید میگوید: این به معنای مفهوم تاریخ از زمان حضور آب در تاریخ مریخ است.
به گفته گروه مطالعه، این مواد معدنی در حضور آب در عرضهای جغرافیایی پایین در اواخر دوره آمازون در مریخ شکل گرفتهاند که قبلاً میکردند که کاملاً خشک بوده است.
به گفته پژوهشگران، این پوسته از آن ترک خورده است زیرا کم کم آنقدر آنقدر را میکند که در برابر فرسایش بادی مقاومت کند.
پژوهشگران این مطالعه میگویند از آنجایی که ژورانگی هم اکنون در زیر صفحات خورشیدی پوشیده از گرد و غبار در حال خفه شدن است، فعالیت آب را در بالای تپههای نمکی مریخ و درون آن نشان داده است، نماینده آینده میتواند برای جستجوی میکروبهای مقاوم به نمک باشد. برنامه ریزی می شوند.
با این حال، آب شور مدت زیادی باقی نمانده است. بر اساس این مطالعه، دما در مریخ به شدت نوسان دارد و صبحها بین ساعتهای پنج تا شش صبح به اوج میرسد، بنابراین آب شور تبخیر شده و نمک و مواد معدنی تازه تشکیل میشوند که بعداً بین دانههای شن تپهها نفوذ کردهاند و آنها را میدهند. شکل یک پوسته درآورده، باقی مانده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندانی که دادههای مریخنورد ژورانگ(Zhurong) چین را مطالعه کردند، برای اولین بار لایههای ترک خوردهای را بر روی تپههای شنی کوچک مریخ یافتهاند که نشان میدهد سیاره سرخ تا ۴۰۰ هزار سال پیش، یک دنیای آبی بزرگ از نمک بوده است.
زمانی که ژورانگ به تپههای شنی هدف خود نزدیک میشود که در مقایسه با تپههای مورد مطالعه کاوشگر «کنجکاوی» ناسا کوچکتر هستند، دستگاههای شکست لیزری(MarSCoDe) روی این مریخنورد، دانههای شن را به شکل ذرات میلیمتری درآورد. ترکیب مواد حاوی مواد معدنی هیدراته مانند سولفاتها، سیلیس، اکسید آهن و کلریدها بود.
آخرین یافتههای حاصل از تحلیل و تحلیل تصاویر و دادههای ارسال شده توسط ژورانگ و همراهش در مدارگردگرد تیانون-۱(Tianwen-1) نشان میدهد که چند میلیون سال پیش قابلتوجهی از آبهای مناطق قطبی است که این سیاره به جغرافیایی پایینتر سرازیر شده است. در بالای تپه های شنی Utopia Planitia مستقر شده است.
مریخنورد ژورانگ چین نشانهایی از فعالیتهای آبی در سیاره پیدا کرده است، این در حالی است که سرخرنگی است که میگویند آب در مریخ، نقش مهمی در ایجاد ویژگیهای سطحی جذاب آن مانند تپههای شنی مینیاتوری ایفا کرده است.