پرتو ایکس
انتهای پیام
کشف نوع جدیدی از ابرنواختر که می‌توان جو سیارات را متلاشی کند
این دسته خاص از ابرنواخترها زمانی اتفاق می‌افتد که ستاره‌ای که به پایان عمر خود نزدیک می‌شود، توسط یک صفحه ضخیم از مواد احاطه شود. پس از انفجار ابرنواختر، یک ضربه ناگهانی شکل می‌گیرد و به آن صفحه می‌کند. موج ضربه‌های صفحه را تا دمای فوق‌العاده گرم می‌کند که باعث می‌شود این صفحه را بیش از اندازه تابش اشش کند.
ابرنواخترها می‌توانند زیست کره‌ها را از بین ببرند و سیارات را در تشعشعات مرگبار غرق کنند و اکنون انجام دهند، مطالعه‌ای که به تازگی انجام می‌شود یک بالقوه جدید را به موارد قبلی اضافه کرده است.
انفجار انفجار در چند ثانیه اول یک ابرنواختر رخ می دهد، اما بزرگتر از آن ظاهر می شود. پرتوهای کیهانی، که ذرات زیراتمی هستند که تقریباً تا سرعت نور شتاب می‌گیرند، در نهایت صدها یا هزاران سال بعد از ابرنواختر خارج می‌شوند. آنها قابل توجه هستند از کل انرژی ابرنواختر را با خود حمل کنند و می‌توانند لایه‌های اوزون را از بین ببرند و سطح سیاره را در تشعشعاتی مرگبار غوطه‌ور کنند.
ستاره شناسان قبلاً به این نتیجه رسیده‌اند که ما نسبتاً ایمان داریم و هیچ ابرنواختر نزدیکی وجود ندارد که زندگی روی زمین را کند کند.
چنین رویدادی ممکن است در گذشته نیز رخ داده باشد. تجزیه و تحلیل و تحلیل خاک ماه و هسته های اعماق دریا قابل توجه است 60 را نشان می دهد که یک ایزوتوپ رادیواکتیو است که تنها در نواخته ها تولید می شود. وجود آهنگ ۶۰ نشان می‌دهد که زمین چند میلیون سال قبل از اصابت ابرنواختر قرار گرفته است.
با این وجود ناسازگاران خطر بالقوه پیدا کرده است که در مقاله‌ای که در ماه اکتبر در پایگاه‌داده پیش‌چاپ «arXiv» منتشر می‌شود، این گونه توضیف شده است: زمین ایجاد می کند.
این تابش می‌تواند انرژی زیادی را با خود حمل کند و مسافت‌های بسیار طولانی را طی کند. در مطالعه اخیر، اخترشناسان دریافتند که درخشان‌ترین ابرنواخترهای پرتو ایکس می‌توانند لایه‌ای از یک سیاره را تا ۵۰ درصد تخریب کنند که برای شروع یک رویداد جمعی کافی است.
زمانی که ستاره‌های غول‌پیکر در انفجارهای عظیمی به نام ابرنواختر می‌میرند، به طور موقت به برخی از درخشان‌ترین اجرام در جهان تبدیل می‌شوند. نور یک ابرنواختر می‌تواند از ترکیب نوری صدها میلیارد ستاره بیشتر باشد.
خوب، زمین در شرایط امنی باقی می‌ماند، زیرا ما هیچ ابرنواختر پرتو ایکسی در نزدیکی آن پیدا نکرده‌ایم. اما این مطالعه جدید را برای مناطق قابل سکونت ایجاد می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، نوع خاصی از ابرنواختر می‌تواند لایه‌ای ازون یک سیاره را سال‌ها پس از انفجار یک‌باره نابود کند.
تشعشعات پرانرژی می‌توانند را کاتالیز کرده و لایه محافظ ازون زمین را از بین ببرند. بدون لایه ازون، حیات در سطح سیاره ما از تابش فرنفش خورشید در امان نخواهد بود و این تشعشعات می‌تواند جمعی بعدی را رقم بزند.
با وجود روشنایی بسیار زیاد، نور مرئی یک ابرنواختر تنها کوچکی از کل انرژی خروجی آن را نشان می‌دهد. و علاوه بر این، در حالی که شدید نور مرئی ممکن است باعث کوری شود، خطر جدی دیگری ندارد. آنچه نگران کننده است، تابش پرتوهای پرانرژی مرتبط با ابرنواختر است که معمولاً به شکل پرتوهای ایکس و گاما منتشر می شود.
این مطالعه جدید نشان می دهد که لبه داخلی منطقه قابل سکونت کیهانی احتمالاً در فاصله دورتری از آن چه پیشین نسبت به هسته کهکشان قرار دارد. با همه این موارد در یکی از امن‌ترین نواحی کل کهکشان قرار گرفته است.