فعالیت‌های پیچیده توسعه‌ی سلول‌ها را رمزی کرده‌اند و دسته‌ای از محصولات را به نام فاکتورهای رونویسی سال‌ها مشخص می‌کنند. این‌ها مانند خلبان‌های دی‌ان‌ای سلول عمل می‌کنند و تصمیم می‌گیرند کدام قسمت از ژنوم را چه زمانی خاموش یا روشن کنند.
مولکولهای مصنوعی به طور بسیار محکمی در نقطه اتصال “Myc” می‌چسبند و از اتصال آن جلوگیری می‌کنند. در آزمایش‌های درون ظرف‌های آزمایشگاهی، مولکول‌ها با موفقیت رشد سلول‌های سرطانی را که برای رشد به «Myc» متکی بودند، مسدود کردند. این مولکول‌ها همچنین به اندازه‌های فشرده هستند که در داخل و خارج سلول‌های بروند قرار دارند و به اندازه‌های پایدار هستند که روزها دوام بیاورند تا در نهایت توسط سلول‌های بین بروند.
به گفته دانشمندان، راه طولانی تا تایید هر مولکول برای استفاده در انسان وجود دارد، اما آنها می‌گویند که نتایج دلگرم‌کننده‌ها را در آزمایش‌های حیوانی شاهد بوده‌اند.
مولکولهای مصنوعی همچنین می‌توان به شناخت بهتر مکانیسم‌های سرطان و سایر بیماری‌هایی که از آنها ناشناخته ماند، کمک کرد.
مشکل این است که “Myc” و فاکتورهای رونویسی دیگر از پرورش دهندگان تشکیل شده و بزرگ هستند. این مجموعه‌ها به‌قدری بزرگ‌تر از پرورش‌دهنده‌های دیگر هستند که متوجه می‌شوند که داروهای سنتی روی بخش عمده فاکتورهای رونویسی کار می‌کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، گروهی از دانشمندان دانشگاه شیکاگو اعلام کردند که گروه نوآورانه برای ساخت مولکول‌هایی مصنوعی ساخته شده‌اند که می‌توانند این ابزارهای رونویسی را که پیش‌تر از این «غیرقابل درمان» خوانده می‌شدند را به صورت هدف قرار دهند. این پیشرفت که در روز ۲۷ اکتبر در مجله “Nature Biotechnology” منتشر شد، نویدبخش توسعه داروها، درمان‌ها و همچنین ابزارهایی برای بهتر زیستن سرطان است.
با این وجود، “Myc” تنها یک فاکتور رونویسی است. این گروه می‌خواهند مولکول خود را برای هدف قرار دادن بسیاری از فاکتورهای رونویسی سفارشی‌سازی کنند. آنچه آنها ساخته شده اند یک اسکلت قابل تنظیم است. بر اساس نتایج آنها، می‌توان این اسکلت را برای هدف قرار دادن یک توالی دیان‌های متفاوت «برنامه‌ریزی مجدد» انجام داد و در نتیجه یک فاکتور رونویسی که بیماری متفاوتی ایجاد می‌کند، اثر گذاشت.
این قدرت بزرگی است و می‌داند که این هدف‌ها یک هدف اصلی برای بیماری‌های سرطانی هستند. به عنوان مثال، نقش یک فاکتور رونویسی معروف به نام “Myc” روشن و خاموش کردن رشد سلولی است. اگر یک تومور موفق به تصرف “Myc” شود، مانند قرار دادن یک آجر روی پدال گاز خواهد بود و سلول‌ها خارج از کنترل رشد می‌شوند.
ریموند مولرینگ (ریموند مولرینگ)، دانشگاه شیمیدان شیکاگو و نویسنده ارشد این پژوهش می‌گوید: پزشکان در دهه‌های اخیر فهرستی از فاکتورهای رونویسی در اختیار دارند، اما برای هدف قرار دادن آنها وجود ندارد. این پژوهش زمینه را برای قرار دادن مستقیم هر فاکتور رونویسی می‌کند.
آزمایشگاه مولرینگ کشور را در پیش گرفت. آنها یک مولکول مصنوعی ساختند که بخشی از پیکربندی “Myc” یعنی پنجه‌هایی که روی دی‌ان‌ای می‌چسبند را قرض گرفته بودند.
مولرینگ، دانشیار شیمی که حوزه تخصصش ابزارها و فناوری‌های شیمیایی جدید برای مطالعه‌ها است، می‌گوید: اگر از پزشکان بپرسید که برای درمان سرطان چه می‌خواهند، می‌گویند که برای توانایی «Myc» هستند.
در دهه‌های اخیر، سرطان در آرزوی رسیدن به هدف قرار دادن مجموعه‌های پرورش‌دهنده‌ها به نام فاکتورهای رونویسی بودند. بیش از ۳۰ سال با عنوان «غیرقابل درمان» شناخته می‌شوند.
علت، این است که فاکتورهای رونویسی فقط در بروز سرطان نقش ندارند. در همه چیز از پیری گرفته تا بیماری و بیماری های خودایمنی دخیل هستند. مولرینگ می‌گوید: در سایر بیماری‌ها، شاید بتوان به جای خاموش کردن، مجموعه‌ای از ژن‌ها را روشن کنید یا یکی را مسدود کنید و دیگری را روشن کنید.
در نتیجه تصمیم گرفتند یک فاکتور رونویسی مصنوعی بسازند. تصور می‌شود که اگر این مولکول در محل قرارگیری همیشگی فاکتور رونویسی “Myc” در ژنوم قرار بگیرد، پس از صدور دستور توسط “Myc” رشد می‌کند از کنترل جلوگیری کند. اما هیچ کس نتوانسته بود یک مولکول مصنوعی بسازد که قادر به انجام این کار باشد.