مطالعههای پیشین انجام شده درمورد دو روش استفاده در درمان آسیبهای جبران ناپذیر و به نتایج جالبی دست یافتهاند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، آمریکاییهای آمریکایی در یک مقاله مروری جدید، اثربخشی درمان با ضربه وارده به تشنجآور(ECT) و کتامین را برای تسکین علائم ارزیابی کردهاند. این مطالعه نسبتاً محدود را در مقایسه با این دو روش درمانی به دست آورد، نشان داد که درمان با ضربه وارده از ترکیب روانگردان غیر معمول عملکرد بهتری دارد. نتایج این مقاله همچنین عوارض جانبی نسبی دو درمان را با یکدگیر مقایسه کرد و نشان داد که اینها نسبتا به فرد هستند.
بحران بحران درمان نشده
در سال ۲۰۲۰، تقریباً ۲۱ میلیون آمریکایی کمتر از یک دوره شدید شدید گزارش کردند. این ۲۱ میلیون آمریکایی تقریباً ۸.۴ درصد از جمعیت بزرگسالان آن کشور است. نشانههای متفاوت از جمله بی تفاوتی، از دست دادن لذت در فعالیتهای قبلی لذتبخشهایی بودهاند و دورههای طولانی درد یا ممکن است با ترکیبی از داروهای ضدمصرف خوراکی مانند انتخابکنندههای بازجذب سروتونین با نام مخفف اساسآرآیها (SSRI) در کنار رواندرمانی، درمان. می شوند.
اما برای یک سوم نظر، این نظرها، چندین هفته طول میکشد تا کار خود را اعمال کنند، عوارض را کاهش دهند. در سایر موارد، علائم آنقدر شدید است که در خطر فوری قرار دارند. در این مرحله، گزینههای ضد افسردگی سریع در نظر گرفته شده و میشوند.
درمان با ضربه الکتریکی تشنجآور شامل عبور جریان از مغز است. این عمل باعث واکنش الکتریکی مغز ( تشنج ) می شود که تحت بیهوشی عمومی رخ می دهد. درمان با ضربهی الکتریکی تشنجآور یا درمان با الکتروشوک ( ECT ) که قبلاً تحت عنوان شوک درمانی شناخته میشود، یک روش درمانی روانپزشکی است که در آن از طریق جریان الکتریکی در بیماران ایجاد میشود تا از اختلالات روانپزشکی رهایی ایجاد شود.
کت داروی مُنفَککننده (داروهای تجزیهکننده) است که در داخل وریدی یک تجویز میشود. کتامینی که مدتها به عنوان یک ترکیب بیهوشی مورد استفاده قرار میگیرند، بدون برچسبهایی از کلینیکها در سراسر ایالات متحده در حال حاضر هستند. ترکیبی مانند کتامین به نام اسکتامین (esketamine) توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان قطع شده است. اسککتامین به اسپری بینی تجویز میشود اما مکانیسمهای اثر کتامین و اسکتامین و درمان با ضربه وارده در این امر نامشخص است.
مُنفَککنندهها (تجزیهکنندهها) دستهای از توهمزاها میشوند که ادراک و بینایی و شنوایی و سایر حواس فرد را تحریف کنند و تقلیل کنند و باعث ایجاد حس جدایی از محیط و خود میشوند. این اتفاق با کاهش یا مسدود شدن سیگنالهای ارسال شده به خودآگاهی از سمت نورونهای حسی بدن میافتد.
مطالعه جدید 6 مطالعه بالینی را که در مجموع شامل اطلاعات 340 بیمار را بررسی کردند. در این شش مطالعه، پنج مطالعه از طرح کارآزمایی بالینی با استاندارد طلایی (RCT) بودند. همه مطالعات بین کتامین و درمان با برخورد با شکست در تشنجآور را بررسی قرار دادند اما هیچ کارآزمایی بالینی را درباره مقایسه اسکتامین و کارآزمایی بالینی پیدا میکنند، که این موضوع از لینکهای موجود در این زمینه نسبتاً جدید است.
علیرغم این محدودیتها، بررسیهای این گروه از نتایج، نتایج ثابت را در میان مطالعات تحلیلشده نشان داد. در حالی که هر دو درمان به طور کلی برای بیماران مفید بودند، هر پنج مطالعه نشان دادند که درمان با ضربه زدن به تشنجها در تسکین علائم از کتامین بهتر عمل میکند.
دکتر “گرگ ری” (Greg Rhee) یکی از نویسندگان مطالعه و اپیدمیولوژیست روانپزشکی در دانشگاه کِنهتیکت گفت: درمان با ضربه الکتریکی تشنجآور به طور مداوم در کمک به بیماران مبتلا به آسیبهای شدید موفق از کتامین است. ما هیچ تفاوتی از نظر سن، جنسیت یا موقعیت جغرافیایی پیدا نکردیم. بنابراین، میتوانم بگویم هرکسی که شرایطی را دریافت کند که با ضربه وارد شود، از آن خواهد برد.
این دو جنبه دیگر متفاوتی دارند و درمان با ضربه زدن به تشنجآور به احتمال زیاد باعث سردرد، درد عضلانی و از دست دادن حافظه میشود، در حالی که کتامین بیشتر احتمالات منفک، سرگیجه و دوبینی را ایجاد میکند.
نویسندگان امیدوارند دادههای خود را با نتایج دو مطالعه دیگری که در حال حاضر در حال انجام تکمیل کننده هستند.
ری افزود: هر مطالعه به طور مستقیم گزارش میدهد که درمان با ضربه زدن به تشنج بهتر از کتامین عمل میکند. اما مردم هنوز به درمان با ضربه زدن به تشنجآور بدبین هستند، شاید به دلیل انگ، یا شاید به دلیل تصاویر منفی از این درمان در فیلمهایی مانند “دیوانه از قفس پرید” (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) و نمایشهایی مانند “چیزهای عجیب” (چیزهای عجیب) باشید. ما باید عمومی از درمان با ضربه زدن به تشنجآور را برای مقابله با مقاومت به درمان افزایش دهیم.
تحقیقات این مطالعه در مجله “JAMA Psychiatry” منتشر شد.
انتهای پیام