انتهای پیام
چرا «آرتمیس۲» نمیتواند روی ماه فرود بیاید؟
«مایک سارافین» (مایک سارافین)، مدیر ماموریت آرتمیس گفت: مشخصات ویژه بهفرد ماموریت آرتمیس۲، آزمایشی بدون سرنشین آرتمیس ساخته شده میشوند و بسیار آسیبهای زیادی از قابلیتهای سامانه پرتاب فضایی و اوریون را نشان میدهند که در مأموریتهای فضای مورد نیاز هستند. این مأموریت ثابت میکند که سیستمهای مهم پشتیبانی حیات اوریون، پشتیبانی از فضانوردان ما در مأموریتهای فعالتر هستند و به سرنشینان امکان میدهند تا عملیات برای موفقیت «آمیس۳» را تمرین کنند.
پس از این روند، اوریون از ماژول «ESM» ساختهشده توسط شرکت «ایرباس» (Airbus) برای اجرای چیزی که «ورود به مدار انتقال ماه» (Trans-lunar injection) نامیده میشود، استفاده خواهد کرد که آن را در مسیری به شما قرار دهد. سمت ماه قرار می دهد. سپس، اوریون و خدمه آن حدود ۱۰۳۰۰ کیلومتر در اطراف ماه میتوانند بچرخند و سفری چهار روزه به زمین را آغاز کنند.
ناسا قصد دارد مأموریت آرتمیس۳ که قرار است فضانوردان را در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود بیاورد، در سال ۲۰۲۵ پرتاب کند اما باید توجه داشت که این تاریخ تعیین شده است.
زمانی که از ICPS جدا میشود، خدمه از کنترلها و دوربینهای داخلی استفاده میشود تا خود را با تقویتکننده مرحله دوم سازگار و کیفیت و سیستمهای مربوط به بررسی قرار دهندگان انجام دهند.
این ماموریت حتی بدون برخورد به سطح ماه یا چرخش به دور ماه نیز میتواند مورد نیاز ناسا و شرکای بینالمللی آن را تولید کند تا اگر همه چیز طبق برنامه پیشرود، فقط یک سال بعد از انسان را روی ماه فرود بیاورد انجام دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ماموریت «آرتمیس۲»(Artemis 2) اولین ماموریتی است که در آن، ناسا از ۵۰ سال انسان را به ماه میفرستد و از آن زمان چیزهای زیادی تغییر کرده است.
ناسا در حال حاضر برنامهریزی ماموریت «آرتمیس۲» در سال ۲۰۲۴ اما این مأموریت فقط به مدار ماه فرستاده خواهد شد و روی ماه فرود آمد.
آرتمیس۲ که ناسا قصد دارد آن را در نوامبر ۲۰۲۴ پرتاب کند، یک خدمه چهار نفر را به یک پرواز آزمایشی میفرستد که آنها را یک بار به اطراف ماه میبرد و برمیگرداند. این آژانس فضایی پیشتر نیز فضانوردان را در طول برنامه «آپولو»(Apollo) روی ماه قرار داده است. پس چرا آرتمیس۲ به دور ماه نمیچرخد یا روی سطح ماه فرود نمیآید؟
سطوح تشعشعات در فضای اطراف ماه، بسیار شدیدتر از تشعشعاتی است که در مدار پایین زمین و محل قرار گرفتن «ایستگاه فضای بینالمللی»(ISS) میشوند. بنابراین، ناسا باید دادههایی را در مورد اوریون برای ایمن و سالم نگه داشتن فضانوردان در طول ماموریت جمع آوری کند.
پاسخ این ناسا در حال حاضر آزمایشهایی است که از فناوریها، سیستمها و روشهای جدید در جریان ماموریت آرتمیس۲ انجام میشود. این کار در مورد ماموریت «آرتمیس۱» نیز انجام شد که در نوامبر گذشته بدون سرنشین به مدار ماه پرتاب شد. بسیاری از این فناوریها و سیستمها هرگز در یک محیط واقعی پرواز فضایی آزمایش نشدهاند و ناسا باید دادههایی را جمعآوری کنند تا برنامههای آینده ماه را به مریخ خود برسانند که برنامههای پیشبینی شدهاند، آگاه شوند. این آژانس فضایی، پرواز بر فراز ماه را بهترین و ایمنترین گزینه برای اولین پرواز سرنشیندار آرتمیس میداند.
به طور کلی، آرتمیس۲ شبیه به آرتمیس۱ خواهد بود زیرا این یک سفر دیگر برای موشک «سامانه پرتاب فضایی»(SLS) و کپسول «اوریون» (Orion) است. با این تفاوت که پرواز آرتم2 همراه با سرنشینان خود، به آزمایش سیستمهای انسانمحور اوریون مانند پشتیبانی، ارتباطات و کنترل پرواز حیات کمک میکند.
آرتمیس2 علاوه بر بررسی سیستمهای پشتیبانی از حیات، برای آزمایش این موضوع مورد استفاده قرار خواهد گرفت که اوریون چقدر میتواند در محیطی تحت کنترل انسان مانور دهد. زمانی که اوریون تقریبا ۲۴ ساعت پس از پرتاب به مدار مرتفع زمین برسد، از «مرحله پیشرانه برودتی موقت»(ICPS) که مرحله دوم سامانه پرتاب فضایی است، جدا خواهد شد.