دو بلندگوی مینیاتوری در قسمت زیرین قاب عینک و زیر یک لنز نصب شده اند، در حالی که دو میکروفون کوچک در زیر لنز دیگر قرار گرفته اند. این بلندگوها صوتی غیر قابل شنیدن را می‌توان منتشر کرد که از دهان کاربر منعکس می‌شود و به سمت میکروفون برمی‌گرداند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، پژوهشگران دانشگاه «کرنل» فناوری فناوری را توسعه داده است که امکان برقراری ارتباط بی‌صدا را از طریق عینک‌های سونار فراهم می‌کند.
تیم رابط‌های رایانه‌های هوشمند برای تجهیزات آینده (SciFi) در دانشگاه کرنل در حال بررسی تجاری‌سازی این فناوری با استفاده از برنامه‌های کاربردی مالی این دانشگاه است. آنها همچنین به کاربردهای این عینک هوشمند برای ردیابی حر صورت، چشم و بالاتنه هستند.
نسخه فعلی این عینک از آنجایی که از یک دوربین پرت استفاده نمی‌شود، حدود 10 ساعت عمر باتری می‌دهد و پردازش می‌کند را به صورت بی سیم در تلفن هوشمند کاربر می‌دهد تا همین‌طور کوچک و بدون مزاحمت باقی بماند. این در حالی است که سازندگان آن ادعا می‌کنند که سیستم‌های مبتنی بر دوربین با هر بار شارژ تنها حدود ۳۰ دقیقه کار می‌کنند.
پژوهشگران می‌گویند، این سیستم تنها به چند دقیقه آموزشی برای الگوهای گفتار کاربر نیاز دارد تا برای کارکردن، پس‌زمینه صوتی را در سراسر کشور ارسال و دریافت کند و در عین حال از الگوریتم استفاده کند. برای تجزیه و تحلیل و تحلیل پژواک‌ها استفاده می‌کند.
این عینک همچنین دارای حالتی است که نیاز به رو به رو شدن با دوربین یا قرار دادن چیزی در گوش کاربر را می‌کند. بنابراین نسبت به سایر فناوری‌های تشخیص گفتار بی‌صدا عملی‌تر و دردسترس‌تر است.
رویدونگ می‌گوید: این فناوری برای افرادی که نمی‌توانند صحبت کنند، گفتار بی‌صدا را می‌کند. در واقع می‌تواند صدای بیماران را بازگرداند.
چنگ ژانگ می‌گوید: ما فکر می‌کنیم عینک یک سکوی محاسبات شخصی مهم برای درک فعالیت‌های انسان در مورد روزمره خواهد بود.
خفاش‌ها به منظور حرکت و تعیین مسیر و شکار حشرات تاریکی مطلق، یک سامانه با قدمت بیش از 60 میلیون سال دارند که بر روی سامانه ناوبری که در هر وسیله ای به وسیله فناوری تولید می شود برتری دارد. آنها با فریاد زدن در فرکانس‌های فراصوت (معمولاً بالای ۲۰ کیلوهرتز) می‌توانند صداهای منعکس‌شده از اشیاء اطرافشان را تشخیص دهند و آنها را به یک «تصویر صوتی» تفسیر کنند. این موضوع بسیار پیچیده‌ای است که آنها می‌توانند در سرعت‌های بالا پرواز کنند و در مسیرشان از همه چیز جلوگیری کنند و حتی حشرات از فاصله چند متری تشخیص کوچک‌تر باشند.
به گفته چنگ ژانگ استادیار درد انشگاه کرنل، بیشتر فناوری‌ها در تشخیص بی‌صدای اطلاعات به مجموعه‌ای از دستورات از پیش تعیین‌شده محدود می‌شود و کاربر را ملزم می‌کند با دوربین روبرو می‌شود یا آن را می‌پوشاند که نه عملی است و نه امکان پذیر. ما در حال حاضر سونار روی بدن هستیم.
در عوض، این عینک از سونار (Sonar) به معنی ناوبری و فاصله‌یابی صوتی برای حس کردن حرکات گلو استفاده می‌کند و در عین حال از الگوریتمی برای تجزیه و تحلیل و تحلیل پژواک‌ها در لحظه استفاده می‌کند. این کار به سیستم می‌دهد تا به دقت ۹۵ درصد در تشخیص کلماتی که بی‌صدا توسط کاربر می‌تواند، دست‌ها را انتخاب کند.
پژوهشگران دانشگاه «کرنل» موفق به ساخت عینک‌هایی شدند که ارتباط صوتی بدون کلام ممکن است می‌سازد.
این گونه‌ها طراحی شده‌اند که نُقلی، کم‌مصرف فناوری و حساس به حریم خصوصی باشد و هیچ‌گونه از تلفن کاربر خارج از کشور داده نشود. به این ترتیب، هیچ نگرانی در مورد حریم خصوصی نخواهد داشت.
این عینک موسوم به EchoSpeech از میکروفون‌ها و بلندگوهای کوچک برای خواندن کلماتی استفاده می‌شود که به شکل بی‌صدا از کاربر گلوی بیرون می‌آید و به کاربر اجازه می‌دهد تا کارهای مختلف را بدون نیاز به ورودی خارجی انجام دهد.
این فناوری توسط یک دانشجوی دکترا در دانشگاه کرنل به نام رویدونگ ژانگ (Ruidong Zhang) و از پروژه‌های مشابهی که با هدف بیسیم و مدل‌های قبلی متکی به دوربین استفاده می‌شود، توسعه داده شده است.
مواردی که گفته می شود، این سیستم برای اطلاعاتی که به حفظ حریم خصوصی دارند، هیچ دوربینی را در خود جای نمی دهد و هیچ اطلاعاتی را به اینترنت ارسال نمی کند.
عینک EchoSpeech در حال حاضر قادر است ۳۱ دستور را با دقت ۹۵ درصدی تشخیص دهد.
بانگ‌ها و صداهای مافوق صوتی که در حنجره خفاش‌ها تولید می‌شود، برای شناسایی اطرافشان و همچنین برای پیدا کردن غذای کارآمد و دقیق است.
این عینک به گونه‌ای طراحی شده است که ساده باشد و کاربر را با یک دوربین بزرگ یا استفاده از هدفون نکند.
اکنون از یکی از هیجان‌انگیزترین چشم‌اندازهای این فناوری جدید این است که افراد مبتلا به ناتوانی گفتاری آن برای بی‌صدا استفاده می‌کنند که سپس این سیستم کلمات را با صدای بلند بیان می‌کند. این عینک همچنین می‌تواند برای کنترل پخش موسیقی در یک کتابخانه یا برای تبدیل شدن به نوشتنار در یک کنسرت بر سر و صدا که صدا به صدا نمی‌رسد، استفاده شود.
انتهای پیام
گفتنی است که آزمایشگاه SciFi در دانشگاه کرنل قبلاً یک سیستم مشابه به نام EarIO را توسعه داده است که از یک دستگاه مجهز به سونار برای ثبت حالات چهره کاربران استفاده می شود.
سونار یا ناوبری و فاصله‌یابی صوتی در اصل به یک دستگاه ردیاب زیردریایی گفته می‌شود که طرز کار آن استفاده از انتشار امواج صوتی است و علاوه بر ردیابی، معمولاً به منظور ناوبری و ارتباط با دیگر یگان‌های شناور و زیرآبی نیز استفاده می‌شود.
این پژواک در لحظه توسط یک الگوریتم‌ها در تلفن هوشمند مرتبط به صورت بیسیم تجزیه و تحلیل می‌شود. این الگوریتم برای ساختن پژواک‌های خاص با حرکات خاص دهان آموزش داده می‌شود.
پژوهشگران این دانشگاه در حال حاضر روی تجاری‌سازی این فناوری کار می‌کنند.
به طور کلی، عینک‌های سوناری که پژوهشگران دانشگاه کرنل ساخته‌اند، یک پیشرفت مهم در تشخیص فناوری گفتار بی‌صدا است. این عینک با شناسایی انواع مختلف و عبارات می‌توان از ویژگی‌های ما با فناوری و فناوری را متحول کرد.