هنگ شنگ چانگ (هنگ شنگ چانگ)، نویسنده ارشد این مطالعه، توضیح داد که بخش‌های نرم‌افزار مانند بازوهای اختاپوس یک چالش بزرگ برای مدلسازی و کنترل است. او گفت: آنها توسط سه دسته‌ی داخلی اصلی یعنی طول، و مورب هدایت می‌شوند که باعث تغییر شکل بازو در حالت می‌شود. به همین دلیل بازوهای عدلانی نرم بر خلاف همتایان سفت و سخت خود آزادی قابل توجهی بیشتر دارند.
در این مشکل یک پروژه چند رشته‌ای به رهبری پراشانت مهتا (Prashant Mehta) و ماتیا گازولا (Mattia Gazzola)، استادان علوم و مهندسی مکانیک در دانشگاه الی‌نوی پرداخته شد. این دو محقق و گروه آنها یک مدل دقیق فیزیولوژیکی از بازوی اختاپوس ایجاد کرده‌اند.
بررسی‌های کریش‌نان (Girish Krishnan)، استاد مهندسی سیستم‌های صنعتی و سازمانی الی‌نوی همکاری می‌کنند تا ایده‌های ریاضی خود را در طراحی و کنترل ربات‌های واقعی بگنجانند انجام دهند. این نه تنها یک روش سیستماتیک برای کنترل سیستم‌های نرم‌افزار ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند از مکانیزم‌های کار آنها اطلاعاتی را درک کند.
انتهای پیام
منبع
قابلیت‌های چشمگیر بازوهای اختاپوس مدت‌هاست که الهام‌بخش طراحی و کنترل ربات‌های نرم‌افزار بوده است. چنین نرم‌افزارهایی دارای قابلیت‌های انجام‌شده در محیط‌های بدون ساختار و در عین حال کار ایمن در اطراف انسان‌ها هستند و کاربردهای مختلفی از کشاورزی تا جراحی دارند.
گروه‌های مهتا و گازولا با رانور ژیلت (Rhanor Gillette)، پروفسور بازنشسته فیزیولوژی مولکولی الی‌نوی، همکاری کردند تا فیزیولوژی اختاپوس را در مدل ریاضی خود برای این مطالعه بگنجانند مشاهده کنید.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز برک، بازوهای اختاپوس تقریبا برای انجام بی نهایت حرکات پیچیده مانند دستیابی به اجسام، گرفتن آنها، خزیدن و شنا آزاد هستند. چگونه این حیوانات به گونه‌ای هستند که از فعالیت‌های دست می‌یابند، منبعی از رمز و راز، شگفتی و الهام است. بخشی از چالش های دریافتن نحوه حرکت آنها ناشی از سازماندهی پیچیده و زیستمکانی داخلی این جانور است.
مهتا می‌گوید: مدل ما، اولین نوع خود است و نه تنها به این مشکل بیولوژیکی کمک می‌کند، بلکه برای طراحی و کنترل برنامه‌های نرم‌افزاری در آینده ارائه می‌دهد.
یک مدل الهام گرفته از طبیعت دری به سوی توسعه کنترل ربات‌های نرم می‌گشاید.