پروفسور «بیل مورگان»(Bill Morgan) مدیر موسسه «Lions Eye Institute» و نویسنده اصلی مطالعه گفت: انسان با فشار دادن خون سمت بالا و سر برای مقابله با بدن نهاد گرانش استفاده می. در شرایط ریز گرانش، این امر میتواند به افزایش فشار متوسط در مایع مغزی نخاعی منجر شود که اثر نامطلوبی بر شبکیه میگذارد و بینایی و عملکردهای اندامهای مهم را میکند. تا همین اواخر، این فشار تنها از طریق روشهای تهاجمی مانند سوراخ سوراخ یا سوراخ جمجمه قابل تشخیص بود و اینها نیز تکنیکهایی بودند که دردناک و پرخطر بودند و نمیتوانم آنها را به خوبی در شرایط ریزگرانش انجام دهند.
مایع مغزی-نخاعی(Cerebro Spinal Fluid) که در اصطلاح پزشکی سی.اس.اف نام دارد مایع شفاف و بدون رنگ موجود در مغز و نخاع است. این مایع دارای وزنی برابر با 1.007 میباشد و در شبکه مشیمیههای بطنهای(ونتریکولهای) مغزی تولید میشود. این مایع، به عنوان یک بالشتک یا بافر برای مغز عمل میکند و حفاظت اولیه و مکانیکی و همچنین ایمونولوژیک برای مغز در داخل جمجمه را فراهم میکند و همچنین نقش حیاتی در سیستم خودتنظیم مغز در جریان خون مغزی را ایفا میکند.
پروفسور مورگان گفت: تمام رگهای خونی نبضهای ریز ناشی از ضربان قلب را تجربه میکنند. قدرت ضربان در ویدهای ریز شبکیه در اصل باید به فشار مایع مغزی نخاعی داشته باشید. در این مطالعه، از یک دوربین چشمی ویژه برای اندازه گیری تغییرات ریز ضربان استفاده شد و در همان حال افراد در موقعیتهای مختلف روی میز آزمایش قرار گرفتند.
این گروه از پژوهشگران یک روش ایمن و غیر تهاجمی برای اندازه گیری فشار مایع مغزی نخاعی ایجاد شده است.
یافتههای این مطالعه در مجله «Nature in npj Microgravity» منتشر شده است.
دانشگاه استرالیای غربی، روشی را برای اندازه گیری فشار مغزی-نخاعی در انسان ایجاد کرده است که این امر ممکن است به بینایی فضانوردان در پروازهای فضایی طولانی مدت را کاهش دهد.
پروفسور اوبرشکوف گفت: آزمایشها بر روی میز آزمایشی که بر روی میز آزمایشی انجام میدهد که بر روی میز بدن آزمایش میکند از طریق کنترلکنندهی فشار بر روی مغزی نخاعی تنها راه را تغییر میدهد، برای کنترلپذیرپذیر نیروی گرانش بر انسان است و این کار به ما اجازه میدهد فشار مغزی نخاعی را با افزایشهای کوچک تغییر تغییر دهد. . همچنین ما را وادار به توسعه سیستمهایی کرد که میتوان در هر موقعیت و موقعیت مورد استفاده قرار گیرند.
پروفسور اوبرشکوف گفت: سندرم عصبی چشمی مرتبط با فضا، یکی از جدیترین خطرات برای فضانوردان در پروازهای طولانی مدت است و ناسا آن را به عنوان یک چالش مهم در مأموریتهای سرنشین دار آتی به مریخ شناسایی کرده است.
«دانائیل اوبرشکوف»(Danail Obreschkow) استادیار مرکز بینالمللی تحقیقات نجوم رادیویی و مدیر مرکز فضای بینالمللی بینالمللی در دانشگاه استرالیای غربی و یکی از نویسندگان این مقاله گفت که نتایج این مطالعه ممکن است برای غلبه بر نوعی کوری که ویژگیهایی در فضاهای فضایی در پروازهای فضایی بلندمدت ایجاد کند. می شود، حیاتی باشد.
انتهای پیام
این یافتهها بخشهایی را برای استفاده از یک دستگاه غیرتهاجمی حمل دستی در شرایط ریز گرانشی فراهم میکند که میتواند فشار جمجمهای را در فضایی کنترل کند که این کار را در نهایت سلامت فضانوردان را در پروازهای طولانیمدت بهبود میبخشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، در این مطالعه یک گروه پژوهشی از موسسه «Lions Eye Institute» و «مرکز فضای بینالمللی در دانشگاه استرالیای غربی» تکنیکهای هوشمند برای اندازهگیری فشار مغزی نخاعی ایجاد کردهاند.