همچنین، این پژوهش نشان داد که نواحی تنظیمی ژنوم به نظر می‌رسند. این نواحی به‌جای رمز ساختارهایی است که مو را تولید می‌کنند، به طور غیرمستقیم بر تولید مو می‌گذارند. آنها مقدار تولید شده و زمان و مکان فعال شدن ژنهای ویژه را کنترل می کنند.
انتهای پیام
انسانها چگونه بدن خود را از دست دادند؟
«آماندا کوالچیک» (Amanda Kowalczyk)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ژنهای زیادی وجود دارند که ما چیزهای زیادی در مورد آنها نمی‌دانیم. ما باور داریم که این ژن‌ها می‌توانند در رشد و نگهداری نقش داشته باشند.
کلارک: از آنجایی که حیوانات تحت فشار می‌گویند برای ریزش مو هستند، ژنهای رمزگذار بیشتر کمتری پیدا می‌کنند. به همین دلیل است که آنها تغییرات ژنتیکی مجاز به انتخاب طبیعی را افزایش می‌دهند. برخی از تغییرات ژنتیکی ممکن است به ریزش مو تبدیل شوند و برخی دیگر ممکن است آسیب های جانبی پس از توقف رشد مو باشند.
این پژوهش، در مجله «eLife» به چاپ رسید.
گروهی از دانش‌آموزان در پژوهش جدید خود، به بررسی دست دادن موی بدن در پستاندارانی مانند پرداخت انسانها پرداختند.
دانش از یک روش برای ارزیابی ارزیابی موسوم به «RERconverge» برای انجام دادن اسکن ژنومی ۶۲ پستاندار با استفاده از ۱۹ هزار و ۱۴۹ ژن و ۳۴۳ و ۵۹۸ منطقه غیر رمزگذار استفاده می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، داشتن‌های بدن یکی از ویژگی‌های مشخص پستانداران است، اما اغلب پستاندار مانند نهنگ‌ها، موش‌های حفار برهنه و انسانها به طور قابل توجهی هستند که کمتری دارند. این موضوع که چرا ما نسبت به سایر پستانداران به میزان قابل توجهی اهمیت کمتری داریم، مدت‌هاست که یک راز باقی مانده است.
دانشمندان «دانشگاه یوتا» (UofU) و «دانشگاه پیتسبرگ» (University of Pittsburgh) برای یافتن عوامل ژنتیکی کاهش موت، توالی‌های رمزگذار و غیر رمزگذار را شناسایی کردند که در پستانداران بدون مو در مقایسه با پستانداران پرمو، با سرعت‌های متفاوتی از نتایج متفاوت می‌یابند شناسایی شدند. .
تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که بسیاری از پستانداران بدون مو، جهش‌هایی را در بسیاری از ژنهای مشابه دارند. این ژن‌ها شامل ژن‌هایی هستند که کراتین را رمز می‌کنند، عناصری را که ساقه مو را می‌سازند و رشد می‌کنند را سهولت می‌بخشند.
آنها دریافتند که به نظر می‌رسد انسان دارای یک پوشش کامل از بدن است. این پژوهش، ژن و نواحی را شناسایی می‌کند که برای رشد مو حیاتی هستند. همچنین، این پژوهش نشان می‌دهد که طبیعت کمتر از ۹ بار از همین تاکتیک در پستانداران گوناگون استفاده کرده است. اجداد کرگدن‌ها، موش‌های حفار برهنه، دلفین‌ها و سایر پستانداران بدون مو برای خاموش کردن مجموعه‌هایی از ژن‌هایی که برای دست دادن مو و خز مورد نیاز، زیر آب می‌رفتند و می‌کردند.
دکتر «ناتان کلارک» (ناتان کلارک)، متخصص ژنتیک انسان در دانشگاه یوتا که بسیاری از این تحقیقات را انجام داده اند، گفت: ما روش خلاقانه از تنوع زیستی برای استفاده در مورد ژنتیک خود در پیش گرفته شده است. این کار به ما کمک می کند تا مناطقی از ژنوم خود را مشخص کنیم که در ویژگی مهمی نقش دارند.