در اواخر دسامبر ۲۰۲۰، زمانی که بیش از ۱.۵ میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر کووید ۱۹ جان خود را از دست داده بودند، واکسن های در ایالات متحده تأیید شد که مبتنی بر mRNA بودند. نمونههایی از این نوآوری شامل واکسنهای مبتنی بر mRNA است که توسط Pfizer-BioNTech و Moderna ساخته شدهاند. نمونههای دیگری که امروزه مورد استفاده قرار میگیرند شامل دستگاههای خانه هوشمند مانند NEST Google، خودروهای خودران مانند خودروهای تولید شده توسط تسلا و بازیهای آنلاین از جمله Alien: Isolation هستند. در دهه ۱۹۷۰، کارخانههای تولیدی، سازمانهای تحقیقاتی و موسسات آموزشی زیادی از دستگاه انتگرالگیری آبی استفاده کردند؛ اما رفته رفته با پیشرفت تکنولوژی و روی کار آمدن رایانههای دیجیتال به طبع استفاده از این دستگاه نیز کمتر شد.
آنچه ما امروزه از آن استفاده میکنیم، هوش مصنوعی محدود است؛ یعنی نوعی هوش مصنوعی که برای انجام یک کار مشخص مناسب است و روی یک وظیفه محدود تمرکز کرده و میتواند مواردی همچون موتورها و سامانههای پیشنهادگر (recommendation engine)، اپلیکیشنهای مسیریاب یا چتباتها را شامل شود. امروز بیش از ۵۲ میلیون صفحه در نسخه انگلیسی ویکی پدیا وجود دارد که ۲۴۶۸ ربات وظیفه نگهداری و حفظ اطلاعات آن را به عهده دارند تا ما بتوانیم در هرساعت از شبانهروز بدون کوچکترین اختلالی به صفحات اطلاعاتی ویکی پدیا دسترسی داشته باشیم. بنابراین این سخن بیمعناست که کارایی تکنولوژی نهایی از همان اول وجود داشت. بنابراین یک آرامبند با فنرهای قوی، بهوضوح بین افراد چابک و افراد کمتوان یا مسن مرزبندی قائل میشود. وقتی تکنولوژی، تجویزمیکند که کاربرانش چه کسانی هستند، این یعنی جامعه را به گروههایی تازه تقسیم میکند و اجازه استفاده از تکنولوژی را به بعضی از افراد نمیدهد.
مشکل لاتور با جامعهشناسی سنتی این است که این جامعهشناسی تلاش میکند جامعه را به شکلی مصنوعی، به حوزههای گوناگونی، ازجمله روابط انسانی و روابط تکنولوژیکی تقسیم کند؛ درحالیکه چنانکه دیدیم، آمیزش تاریخی انسان و تکنولوژی مانع چنین چیزی میشود. این یعنی حتی اگر بتوان از کارآمدی سخن گفت، کارآمدی یک مصنوع، محصول نهایی فرایند ساخت است و چنانکه خواهیم دید، هیچوقت نمیتوان از چیزی که در پایان میآید، برای تبیین کل داستان استفاده کرد. در نظر وی چیزی که ما بهعنوان مردمشناس علم و فناوری با آن مواجه میشویم، زنجیرهای از کنشگران انسانی و غیرانسانی است. این نوع دیدگاه، میزان تغییر و تبدیلها از طرح ایده اولیه تا زمانی که یک مصنوع یا واقعیت علمی متعین و موفق میشود، و همچنین تعداد کنشگران و گروههای درگیر و دخیل این فرایند را نادیده میگیرد. سال ها تصور می شد که رایانه ها هرگز از مغز انسان قدرتمندتر نخواهند شد اما با گذشت زمان و به وجود آمدن دنیای مدرن، باعث شد تا طرز تفکر افراد، درباره ربات ها تغییر کند. این روند و توانایی یادگیری ماشین بر اساس هوش مصنوعی در آینده نه چندان دور، جایگزین بسیاری از مشاغل و کسب وکارهایی خواهد شد که عمدتا توسط انسان ها انجام می پذیرد.
نه. خود تایر بادی در شکلگیری علایق افراد جامعه و لذا بازتعریف گروههای اجتماعی وساطت دارد. افراد با ساخت تایرهای بادی، به «فکر» ساخت دوچرخههای سرعتیتر افتادند و همین بر تحولات بعدی دوچرخه تأثیر گذاشت. وقتی ما از تأثیر جامعه (روابط اجتماعی) بر تکنولوژی یا تأثیر تکنولوژی بر جامعه سخن میگوییم، درواقع دو ساحت مجزا را فرض گرفتهایم: جامعه و تکنولوژی؛ اما درواقع فقط یک ساحت داریم؛ یک جامعه. حتی معامله فروش نیز به ازای ۷۵۰ هزار دلار و یک درصد از سهام Excite بسته شده بود، اما به یکباره معامله فسخ شد. امروزه گوگل بیش از ۷۰۰ میلیارد دلار ارزش دارد، اما سئوال اصلی اینجاست که چرا معامله بین گوگل و Excite فسخ شد؟ اما این کار، چطور اتفاق میافتد؟ با انجام این کار، از توزیع خودکار پهنای باند توسط ویندوز جلویگری شده و احتمالا شاهد افزایش سرعت اینترنت خواهیم بود. هم اکنون شاهد فعالیتهای این کمپانی در حوزه تکنولوژی و ساخت سیستم عامل مک، آیپاد، آیفون و مک بوک هستیم؛ این کمپانی همیشه علاقهمند بود تا با ایجاد اکوسیستم جداگانه موفقیت خود را به رخ سایر برندها بکشد با این حال جالب است بدانید اپل در سال ۱۹۸۶ خط تولید لباس انحصاری خود را داشت! وظیفه لایه اینترنت این است که بستههای IP را به مقصد برساند.
شکل دوچرخهها، بیش و پیش از اینکه ناشی از علایق اجتماعی باشد، ناشی از تجربه سوارکاری با اسب بود. در اینجا حتی مشتریانی که چندان به سخنها یا اطلاعیهها توجه نمیکنند، برای اینکه از شر یک کلید با وزنه سنگین و جاگیر در جیبشان رها شوند، کلیدها را قبل از خروج تحویل پذیرش میدهند. در قدم بعدی، مدیر با اطلاعیهای با این محتوا که «لطفاً کلیدها را پیش از خروج به پذیرش تحویل دهید»، پیوند مییابد. کار جامعهشناس این نیست که به دنبال روابط اجتماعی-انسانی محض بگردد؛ همچنین کار جامعهشناس تکنولوژی این نیست که از تأثیر دو حوزه مجزای جامعه انسانی و تکنولوژی بر هم سخن بگوید؛ کار آنها این است که رصد کنند چه کنشگری با چه کنشگری در پیوند است و چه کنشگرانی با چه تکنیکهایی پیوند مییابند و چگونه این پیوندها زنجیره یا شبکه مستحکمی میسازند که بهراحتی نمیتوان آن را از هم گسست. در وهله نخست، این مدیر فقط با «یک درخواست گفتاری برای تحویل کلید» پیوند دارد. خاصیت مویینگی توانایی یک مایع برای حرکت در یک فضای بسیار باریک در خلاف جهت نیروی گرانش است.
آیا مشتریان یا دیگر افراد هتل میتوانند مدیر را از کلیدهایش جدا کنند؛ بهنحویکه دیگر اصلاً علاقهای به تحویل داده شدن کلیدها پیش از خروج نداشته باشد؟ نسخههای اولیه ماشینهای تحریر که در دهه ۱۸۷۰ تولید شدند، دارای نواقصی بودند و اگر نویسنده به شکل سریع و پیدرپی کلیدها را فشار میداد و یا کلیدهای مجاور را به طور همزمان به کار میگرفت، بازوهای فلزی که حروفها را در خود نگه میداشتند آسیب دیده و به سرعت خراب میشدند! در قدم بعدی، مدیر هتل با کمک افرادی دیگر، وزنههای سنگین جاگیری را با یک حلقه آهنی محکم، به کلیدها وصل میکند. همچنین برساختگرایی اجتماعی تکنولوژی (و نیز علم)، از وساطت خود تکنولوژی در شکلدهی جامعه و دیگر کنشگرانی که معمولاً اجتماعی خوانده نمیشوند، غفلت میکند. آنها نشان میدهند که صدق و کارایی (و همچنین کذب و ناکارآمدی)، نمیتوانند در طول فرایند ساخت، علت موفقیت (یا ناموفقیت) و تعین (یا عدم تعین) یک مصنوع یا واقعیت علمی باشند.
شرکت گوگل توسعه دهندههای وب که مبتنی بر AI هستند را گستردهتر نموده است. مثلاً خطوط تولید کارخانه، روابط مبتنی بر نظم و انضباط صلب را شکل دهد؛ نظامی که پیش از آن تکنولوژی، مورد نظر کسی نبوده است. انتقال رو به بیرون در متنهای داستانی، از این جهت با متنهای تکنیکی متفاوت است که در متنهای فنی، شما ممکن است برای همیشه به شخصیت دیگری بدل شوید؛ ممکن است برای همیشه در داستان بمانید؛ ممکن است برای همیشه کسی باشید که با وجود سرعتگیر سرعتتان را کم میکنید، پشت چراغ قرمز میایستید و… در پاسخ به این سئوال دو داستان کاملا متفاوت وجود دارد!
در صنایع کارهای مختلفی وجود دارد که توسط نیروی انسانی و در مدت زمان قابل توجهی انجام می شود. هوش مصنوعی جدید متا با وجود توهماتش، بسیار واقعی بهنظر میرسد. بنابراین اگر تجربه سوارکاری با اسب و مهارت رام کردن اسبها نبود، به احتمال زیاد انسان به فکر ساخت مصنوعی به شکل اسب نمیافتاد. به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، تا به این لحظه انسان توانسته به پیشرفتی خارق العاده در زمینه تکنولوژی و فناوری دست پیدا کند؛ ناگفته نماند که به کمک این توسعه بشری، بیش از هر زمان دیگری ابزارها و منابع زیادی برای راحتی هرچه بیشتر زندگی ما انسانها در دسترس قرار گرفته است.
این ایده که هرکسی میتواند عکاسی کند، «علاقه اجتماعی» افراد نبود تا بر تعین و موفقیت دوربین عکاسی تأثیر بگذارد؛ بلکه همزمان با ساخت دوربین، «ساخته» شد. ارتفاع این پلها تا اندازهای بود (اغلب کمتر از نه پا) که فقط افراد دارای اتومبیلهای شخصی میتوانستند از آنها عبور کنند و از پارکهای ورای آنها لذت ببرند. مجموعه داده های آموزشی بسیار بزرگ و در اندازه بزرگ برای AI تولید میشوند که یکی از آنها Open Image Dataset Google است و دارای حدود نه میلیون تصویر در خود است که می تواند برای سیستم های AI، بسیار کارآمد باشد و علاوه بر آن نیز، در پلتفرم پخش ویدیو یوتیوب نیز بیش از 7 میلیون تصویر همراه با لینک موثر برای هوش مصنوعی در دسترس است که می توانند از این طریق، داده ها و اطلاعات خود را در این زمینه افزایش دهند.
برایناساس روایت یک برساختگرای اجتماعی از ساخت تکنولوژی (مثلاً داستان بایکر و پینچ در مورد ساخت دوچرخه) از این جهت داستان خوبی نیست که عوامل غیرانسانی را قربانی عوامل انسانی میکند. همچنین بایکر و پینچ از وساطت حیواناتی چون «اسبها» و نیز وساطت وضعیت آب و هوایی آن زمان غفلت کردند. بایکر و پینچ در مورد دوچرخه که موضوع مطالعاتی آنها بود، به ساخت تایرهای هوا برای رفع لرزش دوچرخه اشاره کردند، اما آن را چندان بسط ندادند. تصاویر پایگاههای اطلاعاتی که عکسهایی از افراد برای شناسایی وجود دارد (mugshot) تاریخهای متفاوتی نسبت به اسکار دارند؛ اما همه آنها به طور یکسان مورد استفاده قرار میگیرند که در نهایت موجب اشکالاتی میشود. هوش مصنوعی به کمک ورزش هم می آید بله ، بله درست شنیدید به کمک ورزش هم می آیید و می تواند ضبط تصاویر را انجام دهد و گزارش و اطلاعات را در آن پیاده ساز بکند یعنی کاربری سازماندهی و موقعیتهای میدانی و حتی برای افزایش توانایی مربیان استفاده شود .
اینترنت اشیاء (IoT)، محدود به دستگاههای پردازشگر است، به همین خاطر در اینجا ما با ارتباطات میان دستگاه به دستگاه روبرو هستیم، اما در اینترنت همه چیز (IoE) هم افراد، هم پردازشگرها، هم دادهها و اشیاء همگی با هم در یک شبکه گرد هم آمدهاند و در اینجا ما فقط با گوشیهای موبایل و تبلتها و یا رایانههای شخصی سایت 1biti روبرو نیستیم. اما آیا هر چیزی که نیازی را برآورده ساخت، یعنی طبیعی (به معنای درست و منطقی) و پذیرفتنی است؟ زیرا شما باید نظارت کنید که آنچه میخواهید را سیستم به درست یاد بگیرد. اما آیا میدانستید که طرح صفحه کلید به شیوه امروزی که از آن با نام کیبورد کورتی (QWERTY) یاد میشود، در واقع برای کاهش سرعت تایپ افراد بوده است؟ اما آیا میدانستید که در این دایرةالمعارف بزرگ، اطلاعات توسط بیش از هزاران ربات که از پیش برنامهریزی شده و به صورت خودکار عمل میکنند، زیر نظر گرفته میشوند؟ آیا میدانستید اگر در نزدیکی گوشی آیفون و یا هر محصول دیگری از برند اپل سیگار بکشید، ضمانت آن باطل خواهد شد؟ اگر مشکل وصل نشدن گوشی به اینترنت پس از انجام اقدامات مختلف، همچنان باقی مانده باشد، میتوانید یک بار گوشی را روی حالت پرواز قرار دهید و سپس حالت Flight Mode یا Airplane Mode را خاموش کنید.
اولاً نسخه اولیه یک واقعیت یا مصنوع، با محصول نهایی تثبیتشده بسیار متفاوت است. به صورت واضح قابل مشاهده است که هوش مصنوعی امروز همه جا مورد استفاده قرار می گیرد و به دنبال هر چیزی که در سطح اینترنت باشید و یا بخواهید کارهای اینترنتی خود را انجام دهید، می توانید به راحتی از دستیارهای هوشمند مانند Alexa و Siri استفاده کنید. دادهها: شاید در اینجا سادهترین کار جمعآوری دادهها خام است، هنگامی که ابزارها به همدیگر متصل شوند، این دادهها به سطحهای بالاتر ارسال میشوند دادههای قابل پردازش بیشتری در اختیار سرورها قرار داده میشود، و در نتیجه امکان تصمیمگیریهای هوشمندانهتر و سریعتر فراهم میآید.
نشست تاثیر پیشرفت تکنولوژیهای آینده در زندگی، توسط انجمن بهینه سازی مصرف انرژی و با همکاری ستاد توسعه فرهنگ علم ، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی، مجمع تشکل های دانش بنیان و فدراسیون صنعت نفت اتاق بازرگانی در اتاق بازرگانی ایران برگزار خواهد شد و مخاطبان آن را مدیران جوان سازمانهای دولتی و غیردولتی تشکیل می دهند. حمیدرضا خلعتبری کارشناس فناوری اطلاعات و مشاور انجمن بهینه سازی مصرف انرژی درباره لزوم برگزاری این نشست علمی با اشاره به تغییر مسیر حرکت بشر و لزوم برنامه ریزی برای آینده بر پایه تکنولوژیهای اطلاعاتی گفت: روند پیشرفت علم و تکنولوژی در جهان به قدری سریع است که تجربیات و دانش گذشته و حتی حال، برای تصمیم گیری در مورد آینده چندان کاربرد ندارد. گروهها و علایق اجتماعی هرگز زمینه یک تکنولوژی نیستند؛ چراکه آنها با خود تکنولوژی، بهطور عمیق تغییر میکنند. سنسورها اطلاعات را از خاک و وضعیت هوا جمعآوری میکنند و برنامه مناسب برای کوددهی و آبیاری را ارائه میکنند. شبکههای عصبی (Neural Networks): شبکههای عصبی بر اساس همان اصولی کار میکنند که سلولهای عصبی انسان بر مبنای آنها عمل میکنند. ایده اولیه پسزمینه یک شبکه عصبی، شبیهسازی سلولهای عصبی مغز انسان در قالب معماری دیجیتالی است تا بتوان اعمال یادگیری، شناسایی الگوها و تصمیمگیری انسانگونه را انجام داد.
«کلید قویاً با یک حلقه به وزنه متصل شده است؛ درست همانطورکه مدیر به کلیدهایش قویاً دل بسته است. مهم نیست که اولی «فیزیکی» خوانده میشود و دومی «عاطفی» یا «مالی»»؛ مهم این است که بدانیم این پیوندها چقدر قویاند و در برابر آزمونهای استحکام چقدر دوام میآورند. اما این نیمی از ماجراست؛ چنانکه پیداست، محولکردن یا واگذاری کنش فقط از سوی انسان به تکنولوژی نیست؛ بلکه تکنولوژی نیز کنش دیگری را به انسان محول میکند؛ کنشی که در قالب یک «دستورالعمل» معمولاً بر روی خود دستگاه، به انسان ابلاغ میشود. آثار مبهم مراکز جهانی که روزانه به شیوه های سمعی و بصری، درگیر آنها هستیم، هم چنان به درون انسان نفوذ دارند.
اساساً نه جامعه در کار است، نه روابط اجتماعی. داشتن این مهارت حتی میتواند در برخی از مشاغل به عنوان یک مزیت رقابتی و یا امتیاز ویژه برای افراد جویای کار به شمار بیاید. این متحدان فقط وقتی دوباره ظاهر میشوند که مشکلی برای آن تکنولوژی پیش بیاید. حال کسی که یک تکنولوژی را بهمثابه داستان مطالعه کند، باید برای تمام کنشگران درگیر ماجرا، چه انسان و چه غیرانسان، نقشی قائل شود و نشان دهد که چگونه با ورود هر کنشگر جدید، دیگر کنشگران بازتعریف میشوند و تغییر خواهند کرد. به جرات میتوان گفت که هوش مصنوعی به تغییر جهان ما ادامه خواهد داد و در کنار آن، پوشش بیمه نیز ادامه خواهد داشت. یک «در» با انجام کنشی ساده، جانشین کار و هزینه بسیار زیادی میشود که بدون آن، انسانها لازم بود انجام دهند. در یک داستان کنشگرانی که نقش محولشده از سوی یک بازیگر را نمیپذیرند، یک ضد برنامه کنشی را شکل میدهند؛ آنها همان گروهیاند که بهاصطلاح در برابر ظهور یک تکنولوژی مقاومت میکنند.