در موش‌هایی که یک بار در روز به مدت دو هفته اسپانیولی بینایی‌های ضدبادی دریافت کردند، توانستند آن را تا چهار هفته از آسیب به حدود ۶۰ درصد افزایش دهند. در حیوانات تحت درمان با دارونما قرار گرفته اند، این رقم حدود ۳۰ درصد بود.
این تیم ابتدا مغزی را در موشها با توقف جریان خون به بخش‌هایی از مغزشان تقلید کردند. این معناست که حیوانات در رسیدن به غذا ناتوان می‌شوند، کاری که می‌توانستند از این به راحتی انجام دهند.
وقتی تیم شواب مغز موشها را بررسی کردند، متوجه شدند که در مغز موش‌های تحت درمان، رشته‌های عصبی جدید رشد کرده‌اند. شواب می‌گوید: ما به سطحی از آنتی‌بادی‌ها رسیده‌ایم که در ترمیم ضایعه بزرگ سکته مغزی است. این نشان می‌دهد که یک قدرت طبیعی در وجود مغز دارد و شما فقط باید ترمز را انتخاب کنید تا اجازه دهید این اتفاق بیفتد.
«مارتین شواب» از موسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ می‌گوید، با این حال مشخص نیست که آیا مقدار کافی از مولکول‌ها به مغز سفر می‌کند و می‌تواند آن گونه‌هایی باشد که باید فواید پزشکی داشته باشد یا خیر؟
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، به گفته داروها، داروهایی که با درمان سکته مغزی مقابله می‌کنند، می‌توانند با وارد شدن به داخل بینی (حداقل در موشها) به مغز منتقل شوند.
ورود مولکول‌های بزرگ دارو به مغز مدت‌هاست که به عنوان یک چالش کلیدی پزشکی در نظر گرفته شده است. اکثر این ترکیبات نمی‌توانند در بیشتر به مغز برسند زیرا دیواره‌های خونی مغز بسیار نفوذناپذیر هستند و چیزی را ایجاد می‌کنند که به عنوان سد خونی مغز شناخته می‌شود.
برای یافتن این موضوع، شواب و همکارانش از طریق بینی را آزمایش کردند. چرا که این آنتی بادی‌ها ترکیبی در مغز به نام Nogo-A دارند که معمولاً رشد سلول‌های مغز را می‌کند، می‌کند.
موسسه فناوری اطلاعات فدرال زوریخ در مطالعه‌ای که گفته شد، مولکول‌های پادتن وارد شده به بینی موشها به ترمیم آسیب‌های مغزی در مغز می‌شود و این امر ممکن است به این دلیل باشد که داروها از طریق سلول‌های بویایی عصبی عبور می‌کنند.
مطالعات قبلی نشان می‌دهد که برخی داروها ممکن است با حرکت به سمت سلول‌های عصبی که می‌توانند تشخیص دهند، از طریق بینی به مغز برسند، زیرا اینها دارای الیاف بلندی هستند که از مجرای بینی به مغز کشیده می‌شوند.
انتهای پیام