انتهای پیام
تاثیر سفر فضایی بر میکروبیوم فضانوردان!
دانشآموزان هشدار میدهند که سفرهای طولانی به مریخ میتوانند بدی بر میکروبی فضانوردان داشته باشند و به همین دلیل به دنبال چیزی هستند که بدن انسان را در فضای تغییر دهد.
در همین حال، در ژانویه سال 2022 راشل دمپسی مسئول ارتباطات در موسسه پژوهشی TRISH در یک کنفرانس گفت که خطر چند متعارف وجود دارد که هنوز باید در مورد پرواز فضایی انسان بررسی شود.
از آنجایی که تنها حدود 600 انسان را در آنجا میگذراند، انجام این پژوهش حل شده است. مطالعهای که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، نشان داد که ممکن است یک اندامک بیولوژیکی در پشت همه این تغییرات بدنی در فضایی باشد که میتوکندری نام دارد.
پیرس استدلال میکند که نیاز به اطلاعات بیشتر در مورد فضانوردان و میکروبی آنها وجود دارد. وی گفت که در حال حاضر ارزیابی تغییر میکروبیوم انسان در یک سفر به مریخ در مقایسه با اقامت نسبتا کوتاه در ایستگاه های بین المللی امکان پذیر نیست.
وی گفت که انزوا، گرانش، تششعات کیهانی و چالش های انجام و انجام مراقبت های پزشکی در خارج از زمین در این فهرست قرار دارند.
دیوید پیرس پژوهشگر علوم زیستی در دانشگاه نورثامبریا(Northumbria) و نویسنده یک مقاله در سال ۲۰۲۲ است که بررسی میکند چگونه یک فضای فضایی ممکن است بر میکروبهای روده تأثیر بگذارد. وی در حال حاضر در جستجو برای ارزیابی است که آیا فضانوردان حالتی را به نام دیسبیوز(dysbiosis) یا دُشریزگانی وارد میکنند که در آن میکروبیوم آنها را به روشهای مهم و احتمالاً خطرناکی تغییر میکند.
بیش از ۲۰۰ دانشآموز برای بررسی این موضوع گردهم آمدند و ۲۹ مقاله در این زمینه در مجله «سل» منتشر کردند.
با این حال از آنجایی که ناسا برای انجام چنین سفری در دهه ۲۰۳۰ یا اوایل دهه ۲۰۴۰ برنامهریزی میکند، پژوهشگران به خوبی میتوانند زمان و منابعی را برای درک بهتر نقش میکروبیوم برای سلامت فضانوردان پیدا کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، پژوهشگران در حال بررسی محیط بر میکروبیوم روده انسان هستند.
با بههمریختگی تراز و توازنی که در میان ریزاندامگانهایی که بر روی بدن یا درون بدن زندگی میکنند، پدیده دُشریزگانی یا ناتراز شدن همزیستی یا دیسبیوز یا دیسباکتریوز رخ میدهد. این پدیده بیشتر در دستگاه گوارش میشود. این ناتراز همزیستی به بیماریهایی مانند بیماری روده، چاقی، سرطان، و روده بزرگ میشود.
پیرس نیاز به یکی از چند جانبه برای کشف از مرموزترین موضوعات علم را که همان فضای بر بدن انسان است، برجسته میکند. اکنون دیدید که این تلاشها باید بتوانند پاسخها را بدهند؟
پیرس میگوید تا آن روز، باید به کاوش در تمام ابزارهای پژوهشی در دستیابی به خود از جمله مطالعات زمینی که فضا را بازآفرینی میکند، مطالعاتی در خود فضا و آزمایشاتی که برای درک بهتر انسان روی زمین است، انجام دهند.
میتوکندری
نیاز به اطلاعات بیشتر
افشین بهشتی یکی از نویسندگان ایرانی این پژوهش و پژوهشگر و متخصص بیوانفورماتیک در ناسا برای پروژه ژنلب(GeneLab) میگوید: در حالی که ما به تحلیل و تحلیل ادامه میدادیم، الگوهای بیولوژیکی خاص ظاهر میشود. میتوکندری شگفتانگیز بود، زیرا واقعاً در رادار ما نبود، اما بسیاری از قطعات پازل را به هم میکردند.
در نهایت آنها که تغییر در فعالیت میتوکندریایی یک موضوع مشترک است.
پیرس میگوید: از آنجایی که فضانوردان برای مدت طولانی از زمین دور بودند، در پی آن هستیم که بفهمیم آیا دیسبیوز به یک مشکل مهم تبدیل میشود یا اینکه به سلامتی در آنها میتوان عملکرد آنها را مختل کرد؟
سوال اصلی خود را بر روی آن کل انجام دادند که آیا یک کلید اصلی وجود دارد که بدن انسان را در فضا تغییر دهد؟