آزمایش هارپ به سایر تلاش‌های بررسی سیارک‌ها مانند مأموریت «آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک» یا «دارت»(DART) ناسا می‌پیوندد که طی آن، یک فضاپیما در ماه سپتامبر به یک سیارک انجام شد و همچنین مأموریت «اسیریس-رکس» (OSIRIS) -REx) ناسا که نمونه‌ای از خاک سیارک «بنو» (Bennu) را در سال ۲۰۲۰ جمع‌آوری کرد.
داده‌های حاصل از مشاهدات هارپ طی هفته آینده بررسی و تحلیل قرار خواهند گرفت و محققان امیدوارند که یافته‌های خود را در ماه‌های آینده منتشر کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، در اوایل این هفته، آنتن سامانه موسوم به «برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا» یا «هارپ» (HAARP) در آلاسکا، مجموعه ای از سیگنال های رادیویی با طول موج بلند را به سیارکی مخابره کرد که در حال حاضر از قمری فاصله دارد. عبور بود. این ایده‌ها به سیارک نفوذ کرده‌اند و ایده‌هایی از ساختار داخلی آن را می‌سازند و آن‌ها را با اطلاعات دیگری می‌سازند که می‌توانند برای دفاع از سیاره ما در برابر احتمالات آینده حیاتی باشند.
نزدیک هیچکس انتظار ندارد که یک سیارک به زودی زمین را به دردسر بیاندازد اما ستاره‌شناسان به سیارکی به نام «آپوفیس»(Apophis) چشم دوخته‌اند که در ۱۳ آوریل ۲۰۲۹ از فاصله حدود ۳۲۱۸۷ کیلومتری از زمین عبور خواهد کرد. این فاصله، نزدیکتر از تعداد زیادی از ماهواره‌هایی است که در حال حاضر به دور سیاره ما می‌چرخند. در هر حال، پژوهشگران زمانی تصور می‌کنند که یک خطر است اما گران‌ها اکنون با استفاده از مشاهدات به‌روز شده، احساس می‌کنند که برای یک قرن خطری نمی‌خواهند و این را به فکر زمان می‌دهد تا بتواند با آن را بیابند.
سامانه هارپ که توسط «دانشگاه آلاسکا در فربنکس»(UAF) اداره می‌شود، به طور سنتی برای انجام تجزیه و تحلیل یونوسفر به کار می‌رود. همچنین، این سامانه ارسال سیگنال‌های رادیویی با طول موج بلند را دارد. چنین‌هایی قادر به نفوذ در اجرا هستند و به ناظران امکان می‌دهند تا ایده‌هایی را در مورد ساختار داخلی آن‌ها به دست آورند. در این مورد، در مورد ساختار داخلی یک سیارک می‌توان آن را انجام داد تا روزی یک فضای داخلی را که به زمین نزدیک شده است، منفجر یاحرف کند.
سامانه‌های رادیویی که توسط سامانه «هارپ» از آلاسکا مخابره شده‌اند، می‌توانند راه‌بردی برای دفاع از زمین در برابر سیارک‌های خطرناک را ایجاد کنند.
بیشتر برنامه های رصد سیارک ها از روی زمین، از مطالعات بصری سیارک ها استفاده می کنند. مانند مطالعاتی که رصدخانه‌های سراسر جهان به «مرکز مطالعات اجرا شده نزدیک به زمین» (CNEOS) ناسا می‌دهند یا فرکانس‌های رادیویی کوتاه را به کار می‌برند. نمونه‌هایی که توسط «شبکه فضای دوردست»(DSN) ناسا ارائه شده و تا ترسیم اندازه، مکان و مسیر سیارک‌ها کمک کنند. اگر این برنامه‌ها داده‌های بسیار ارزشمندی را در خطر بالقوه ناشی از برخورد سیارک ارائه می‌دهند، اما از این جهت محدود هستند که سطح سیارک را می‌بینند.
انتهای پیام
هدف این رصد، سیارک «XC15 2010» بود که حدود 152 متر عرض دارد و فضای کوچکی از سیارکی دارد. این سیارک در حال حاضر در دو فاصله قمری یا دو برابر فاصله از زمین تا ماه از کنار زمین می‌گذرد.