علاوه بر این، باید به هر ترکیبی توجه کرد، گرما را روز به روز به سمت شب می‌برد و می‌برد که می‌برد که روز به روز کمتر از دمای آن بدون باشد. از آنجایی که تراپیست-۱سی بسیار نزدیک به ستاره خود می‌چرخد، می‌شود که از نظر جزر و مد قفل شده است. یک طرف آن در روشنایی دائمی روز و طرف دیگر در تاریکی بیپایان قرار دارد.
پژوهشگران برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها، از «دستگاه فروسرخ میانی» (MIRI) جیمز وب استفاده کردند تا با حرکت سیاره پشت ستاره، به رصد تراپیست-۱ در چهار نوبت ویژه بپردازند. با مقایسه روشنایی در زمانی که سیاره پشت ستاره قرار دارد و درخشندگی زمانی است که سیاره در کنار ستاره است، پژوهشگران می توانند مقدار نور فروسرخ میانی را با طول موج ۱۵ میکرون را که از آن طرف سیاره ساطع می شود، محاسبه کنند.
تراپیست-۱سی با حدود ۳۸۰ کلوین در روز، خنک‌ترین سیاره فراخورشیدی سنگی به شماره می‌رود که انتشار دمایی شناسایی شده است. دقت لازم برای این اندازه‌گیری‌ها، کاربرد تلسکوپی فضای جیمز وب را در تشخیص سیارات فراخورشیدی سنگی نشان می‌دهد که از نظر اندازه و دما به سیاره‌های منظومه شمسی ما شباهت دارند.
«لورا کریدبرگ» (Laura Kreidberg)، از پژوهشگران این پروژه گفت: تراپیست-۱سی از این جهت یک سیاره جالب است که می‌توان آن را به عنوان دوقلوی سیاره زهره در نظر گرفت. این سیاره تقریباً به اندازه زهره است و همان مقدار تابش را از ستاره میزبان خود دریافت می‌کند که زهره از خورشید می‌گیرد. ما با خود فکر کردم که این سیاره ممکن است مانند زهره، جو غلیظی از دی‌اکسید کربن داشته باشد.
این پژوهش، در مجله «Nature» به چاپ رسید.
کریدبرگ گفت: فوق‌العاده است که ما می‌توانیم این جو را بگیریم. چند دهه است که پرسش‌هایی در مورد این موضوع وجود دارد که آیا سیارات سنگی می‌توانند آن را نگه دارند یا خیر. جیمز وب به ما امکان می دهد تا سیارات فراخورشیدی را با منظومه شمسی خود مقایسه کنیم و این کار را به روشی انجام دهیم که پیشتر هرگز در اختیار نداشته باشیم.
انتهای پیام
منبع
بررسی مورد نیاز برای تمایز قائل شدن بین شرایط جوی متفاوت در چنین شرایط کوچک و تا این اندازه دور، واقعا قابل توجه است. کاهش روشنایی که جیمز وب تشخیص داد، فقط 0.04 درصد بود. این معادل نگاه کردن به یک نمایشگر متشکل از ۱۰ هزار لامپ کوچک و دیدن خاموش شدن تنها چهار لامپ است.
این همان روشی است که توسط یک گروه پژوهشی دیگر برای تعیین این که «تراپیست-۱بی»(TRAPPIST-1) ب) احتمالاً هیچ جوری است، استفاده می شود. تراپیست-۱بی، درونی‌ترین سیاره منظومه مورد بررسی است.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، نتیجه بررسی‌های یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران می‌دهد که اگر سیاره فراخورشیدی سنگی «تراپیست-۱سی» (TRAPPIST-1 ج) جو داشته باشد، جو آن بسیار نازک باشد. این گروه پژوهشی از «تلسکوپ فضای جیمز وب» (JWST) برای محاسبه مقدار انرژی گرمایی استفاده می‌کند که از سیاره تراپیست-۱سی منتشر می‌شود.
با این اندازه گیری های اولیه، اطلاعات قطعی را در مورد ماه تراپیست-۱سی ارائه نمی کند اما به محدود کردن احتمالات کمک می کند. زیبا گفت: نتایج ما با این موضوع مطابقت دارند که این سیاره یا سنگ برهنه و بدون جو است یا جو واقعاً نازکی از دی‌اکسید کربن بدون ابر دارد که نازکتر از جو زمین یا حتی یک مریخ است. اگر این سیاره دارای جو غلیظ دی‌اکسید کربن بود، یک کم‌عمق را می‌بینید یا اصلاً هیچ گرفتگی را نمی‌دیدیم. دلیل این است که دی‌اکسید کربن، همه نور ۱۵ میکرونی را جذب می‌کند. بنابراین ما هیچ نشتی را از سیاره تشخیص نمی‌دهیم.
علاوه بر این، داده‌ها نشان می‌دهند که این سیاره، یک آنالوگ واقعی از سیاره زهره با جو غلیظ دی‌اکسید کربن و ابرهای اسید سولفوریک باشد.
مقدار نور فروسرخ میانی که از یک سیاره ساطع می‌شود، به طور مستقیم با محیط آن مرتبط است که به نوبه خود تحت تأثیر جو قرار دارد. گاز دی‌اکسید کربن، نور ۱۵ میکرونی را جذب می‌کند و باعث می‌شود که در این طول موج، کم‌نورتر به نظر برسد. با وجود این، ابرها می‌توانند نور را منعکس کنند و سیاره را درخشان‌تر نشان دهند و حضور دی‌اکسید کربن را پنهان کنند.
یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران «تلسکوپ فضای جیمز وب» (JWST) برای محاسبه مقدار انرژی گرمایی که از یک سیاره فراخورشیدی منتشر می‌شود، استفاده می‌کند.
تراپیست-۱سی، یکی از هفت سیاره سنگی است که به دور یک ستاره کوتوله فوق سرد در فاصله ۴۰ سال نوری از زمین می‌چرخند. این سیارات از نظر اندازه و شبیه به سیارات سنگی درونی منظومه شمسی ما هستند اما مشخص نیست که آیا جو مشابهی هم دارند یا خیر. کوتوله‌های قرمز در طول چند سال اول زندگی خود، اشعه ایکس و اشعه ماوراءبنفش را ساطع می‌کنند که می‌توان جو یک سیاره جوان را به راحتی از بین برد. علاوه بر این، ممکن است هنگام تشکیل سیارات، آب، دی‌اکسید و سایر مواد به اندازه کافی برای ایجاد یک مورد توجه وجود داشته باشد.
«سباستین زیبا» (سباستین زیبا)، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد «مؤسسه ستاره‌شناسی ماکس پلانک» (MPIA) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما می‌خواهیم بدانیم که آیا سیارات سنگی دارای یا خیر هستند. ما در گذشته فقط می‌توانیم سیاراتی را مطالعه کنیم که جو غلیظ و غنی از هیدروژن وجود دارد. با کمک تلسکوپ فضای جیمز وب بالاخره می‌توانیم جو تحت سلطه، نیتروژن و دی‌اکسید کربن را بررسی کنیم.
عدم وجود جو غلیظ نشان می دهد که این سیاره ممکن است با آب نسبتا کمی تشکیل شود. اگر سیارات سردتر و معتدلتر تراپیست-۱ با شرایط مشابه شکل گرفته شوند، ممکن است شکل‌گیری شوند، آنها نیز با مقداری از آب و سایر اجزای لازم برای سکونت یک سیاره آغاز می‌شوند.
در نتیجه این پژوهش، گام دیگری در تعیین این موضوع است که آیا سیاراتی که به دور کوتوله‌های قرمز کوچک مانند «تراپیست-۱»(TRAPPIST-1) می‌چرخند، می‌تواند نیاز به حمایت از حیات را داشته باشد که ما می‌شناسیم، حفظ می‌شود. کنند یا خیر.
این پژوهش به عنوان بخشی از برنامه «جنرال آبزرورز»(General Observers) جیمز وب انجام شد. این یکی از هشت برنامه سال اول علوم وب می‌شود که برای کمک به توصیف کامل منظومه تراپیست-۱ طراحی شده است. پژوهشگران در سال آینده، بررسی‌هایی را برای مشاهده مدارک کامل تراپیست-۱بی و تراپیست-۱سی انجام خواهند داد. این بررسی‌ها، امکان مشاهده تغییر تغییر این دو سیاره را از روز تا شب می‌کنند و محدودیت‌های بیشتری را در مورد داشتن جو یا نداشتن آنها به وجود می‌آورند.