علت مرگ سه فضانورد روس چه بود؟

منبع

اما چند قدم اشتباه در فضاپیما و برنامه فضایی شوروی منجر به مرگ غم انگیز فضانوردان شد. مایکل اسمیت، مورخ جنگ سرد در دانشگاه پردو که برنامه فضای شوروی را مطالعه کرده است، به اینسایدر گفت که سایت 11 را به عنوان مطالعه در برنامه‌ریزی خطر ارائه می‌کند.

ماموریت سایت ۱۱ با کاهش نسبت مردم به عرصه فضایی آغاز شد. در آن زمان، آپولو 11 در سال 1969 روی ماه فرود آمد و بسیاری از مورخان معتقد بودند که این رویداد مشخص بود که مسابقه فضایی بزرگ بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی را حل می‌کرد.

صدیقی گفت که اگر فضانوردان لباس فضایی پوشیده بودند، این سه مرد مطمئناً می‌توانستند از افزایش فشار جان سالم به در ببرند. با این حال، یکی دیگر از مشکلات این ماموریت، آزمایش ناکافی بود که تا حدودی به دلیل عجله ایجاد شده توسط مسابقه فضایی بود.

این دریچه در ارتفاع حدود ۱۰۵ مایلی، بالای خط کارمان باز شد. دوبرولسکی، ولکوف و پاتسایف تنها انسان‌هایی هستند که تا امروز فراتر از این خط جان خود را از دست داده‌اند.

تنها دو دقیقه از فرود، یک تیم نجات در یک هلیکوپتر با ماژول تماس گرفتند. چرتوک گزارشی را که از کریم کریموف، یکی از بنیانگذاران کلیدی برنامه فضای شوروی شنیده بود، به یاد آورد: آنها به سرعت دریچه را باز کردند. هر سه در حالت‌های آرام در صندلی‌های خود نشسته بودند. لکه های آبی تیره روی صورت آنها وجود داشت. خون از بینی و گوش‌ها جاری بود. آنها را از ماژول فرود بیرون آوردند. دوبرولسکی هنوز گرم بود. پزشکان به انجام عملیات احیای مصنوعی ادامه دادند و بر اساس گزارش‌های دریافتی از محل فرود، مرگ ناشی از خفگی بوده است.

گفت: یکی از چیزهایی که متصور بودند این بود که می‌خواستند از لباس‌های فضایی خلاص می‌شدند، زیرا می‌خواستند فضاپیما را ایمن کنند تا به لباس فضایی نیاز نداشته باشند.

ماژول فرود که سه مرد را حمل می‌کرد، جهت گیری کرد، چتر نجات مستقر شد و در ساعات اولیه ۳۰ ژوئن ۱۹۷۱، فضاپیما به آرامی در دشت‌های قزاقستان فرود آمد. بر اساس خاطرات چوک، گزارشی همچنین حاکی از آن است که فضانوردان در چند روز گذشته از وضعیت جسمانی خوبی برخوردار بودند.

او افزود: در آن ماه باران می‌بارید و باد سردی نیز می‌آورد که برای آن ماه از چنین شرایطی آب و هوایی غیرمعمول می‌شد.

سایت ۱۱ از سه ماژول تشکیل شده بود. در جلوی فضاپیما یک ماژول است که مانند فضای کار خدمه عمل می کند. در وسط کابین سه فضانورد قرار دارند و پشت سر آنها ماژول خدماتی است که موتور و منبع نیرو را حمل می کند.

در بازرسی ناو مشخص شده در ناو، دو دریچه کوچک وجود دارد که فضانوردان بعد از فرود، در صورت دلخواه باز می‌کردند تا از هوای تازه استفاده کنند. این دریچه به صورت لولایی باز می‌شد. ساچمه‌های این دریچه دچار خوردگی و در زمان بازگشت، کمی باز شده بود. همین منفذ کوچک هوای داخل ناو را به بیرون کشید. دوبرولسکی از جایش بلند شده بود تلاش کرده بود که منفذ را ببندد اما نتوانسته بود. گروه نجات در محل فرود آن‌ها را مصنوعی کردند. حتی پزشکان جراح به کار لخته‌های را با برش شاهرگ خون کنند شاید نجات یابند اما نتیجه‌ای حاصل نشد.

به گزارش ایسنا، سه فضانورد روسیه در ۶ ژوئن ۱۹۷۱ ماموریت سایت ۱۱ را آغاز کردند و پرتاب ماموریت سایت ۱۱ از پایگاه فضایی بایکونور در جمهوری سوسیالیستی قزاقستان شوروی انجام شد. در ۷ ژوئن ۱۹۷۱ نیز فضانوردان به ایستگاه فضایی سالیوت ۱ رسید و آنها در آن زمان طولانی‌ترین اقامتگاه فضایی را شکستند اما پس از بازگشت به زمین در ۳۰ ژوئن ماموریت موفق آنها با سرنوشت تلخ به پایان رسید. این مأموریت پس از رخ دادن یک نقص در فضاپیما که باعث کاهش فشار روی کابین می شود، به طرز غم انگیزی به پایان رسید.

ماژول حامل این افراد حدود ساعت ۲ بامداد در ۵۶ مایلی جنوب غربی شهر کرازل فرود آمد. گزینه یک تیم امدادی نیز به محل اعزام شد.

اولین جستجو برای ارسال فضانوردان به فضای تنها سه روز پس از پرتاب سالیوت ۱ انجام شد. اما خدمه چهار نفر به آن متصل می شوند و در کمتر از دو روز به زمین بازگشتند. چرتوک نوشت که جستجوی بعدی در ماه ژوئن در جنوب قزاقستان انجام شد.

اتفاقی که فضاپیما مجددا وارد مدار شد، یکی از خدمه‌ها در یوپاتوریا گزارش عدم نگرانی خود را در مورد فضانوردان بیان کرد.

محققان همچنین می‌خواستند تأثیرات فضای بر انسان را از نزدیک زیر نظر بگیرند. یک تردمیل بر روی سالیوت ۱ نصب و فضانوردان لباس‌های فضایی خود را در ایستگاه فضایی و سایت درآوردند.

اسمیت گفت: در یک نکته خوشحال‌تر، طراحی مجدد و بهبودهای بعدی شوروی در کپسول‌های سایت (از جمله لباس‌های فضایی برای صعود و فرود) بسیار بادوام بوده است. سایت ۱۱ آخرین فاجعه فضایی مرگبار برای جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی بود.

صدیقی گفت: خیلی از شکست‌ها در سفینه فضایی ظاهر نمی‌شوند. گاهی قبل از اینکه چیزی نشان داده شود آن را ۵۰ بار آزمایش کنید. بنابراین آنها را به اندازه کافی با این پیما نبردند که واقعا بدانند چگونه آن را در شرایط مختلف عمل می کنند.

چرتوک نوشت: با گزارش کالبد شکافی که پس از آن انجام شد پزشکان سعی کردند که فضانوردان را در آن مکان‌های اول چه احساسی انجام دهند. درد طاقتفرسا در سراسر بدن آنها را از تفکر و درک باز می‌داشت. مطمئنا صدای سوت هوای فرار را شنیدند، اما پرده گوش آنها را به سرعت ترکید و توقف کرد.

ماموریت سایت ۱۱ در ۷ ژوئن ۱۹۷۱ به ایستگاه فضایی سالیوت ۱ رسید و در ۲۹ ژوئن آنجا را ترک کرد. با این وجود مأموریت بازگشت آنها به فاجعه سایوز ۱۱ شد چرا که پس از بازگشت به زمین سه خدمه آن دیگر زنده نبودند.