سایر پژوهشگران همچنین به این نکته اشاره می‌کنند که نه تنها کاملاً متوجه نشده‌اند که چگونه پلاتین خود را ترمیم کرده است، بلکه کشف آنها در انجام نانوذرات در محیط خلاء است. بنابراین نمی‌گفت که این یافته‌ها به ساختارهای بزرگ‌تر در دنیای واقعی تعمیم هستند یا خیر.
این پژوهشگران را بر آن داشته تا به این باور برسند که اگر مکانیزم پشت این ترمیم خود را به خودی قابل درک و توانایی داشته باشد، می‌تواند ساختاری اساسی برای مهندسینی رقم بزند که شکستگی‌ها و ترک‌های ناشی از فشار و سایش و فرسودگی و پارگی در سازه‌های فلزی ذهن‌شان را در هنگام طراحی می‌کند.
اما وقتی صحبت از فلزات به میان می‌آید، خود ترمی ناشی از شکستگی‌های کوچک است که بر اثر گذر زمان رخ می‌دهد و به عنوان «آسیب فرسودگی» شناخته می‌شود، مبهم باقی مانده است.
پژوهشگران در کمال تعجب برای اولین بار نظاره گر قابلیت خودترمیمی در یک قطعه فلزی هستند که مانند پوست انسان قادر است خود را التیام بخشد.
انتهای پیام
بویس می‌گوید: قابلیت تعمیم این یافته‌ها احتمالاً موضوع تحقیقاتی خواهد بود.
از سرامیک‌ها تا پوشش‌های خودرو و بتن و حتی پلاستیک‌های زیستی با الهام از دندان‌های ماهی مرکب گرفته‌اند، جامعه علمی همیشه در حال فعالیت است و موادی ایجاد می‌کنند که پس از آسیب، در ویژگی‌هایی که به عنوان خوددرمانی شناخته می‌شوند، خود را ترمیم کنند.
پژوهشگران مشاهده کردند که کوچکی از این آسیب بدون هیچ گونه مداخله‌ای از سوی آنها، معمولاً به همان روشی که پوست انسان از بریدگی بهبود می‌یابد، دوباره به هم وابسته است.
این پژوهش در مجله Nature منتشر شده است.
برد بویس، آزمایشگاه دانش‌آموزی ملی ساندیا می‌گوید: حتی برخی از مواردی که برای توصیف رشد ترک استفاده می‌شود، ممکن است از بین می‌برند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس ای، مدتها تصور می شود که وقتی یک سازه فلزی مانند پل یا یک موتور می شود ترک می شود، با گذشت زمان بدتر می شود. اما بر اساس آنچه پژوهشگران به تازگی در یک قطعه کوچک پلاتین مشاهده کرده‌اند، ممکن است اینطور نباشد.
بویس که نویسنده اصلی مقاله‌ای است که این را توصیف می‌کند، می‌گوید: تماشای این اتفاق کاملاً خیره کننده بود. چیزی که ما تایید می‌کنیم این است که فلزات ذاتی و طبیعی خود را کمتر در مورد آسیب فرسودگی در تحقیقات نانو برای التیام خود دارند.
مایکل دمکوویچ استاد دانشگاه A&M تگزاس که پتانسیل خود ترمی فلزات را در سال ۲۰۱۳ نظریه‌پردازی کرد، می‌گوید: امیدوارم این یافته‌ها، پژوهشگران مواد را می‌توان در نظر گرفت که در شرایط مناسب می‌توانند کارهایی را انجام دهند که هرگز انتظارش را نخواهند داشت.
این تیم در تلاش بود تا با استفاده از تکنیک میکروسکوپ الکترونی و کشیدن این قطعه پلاتین به 200 بار در ترک، ایجاد شکاف و در فلزات را بررسی کند. در حالی که این کار باعث ایجاد ترک در پلاتین شد، حدود 40 دقیقه پس از آزمایش، غیر منتظره‌ای رخ داد.
به همین دلیل است که بویس و همکارانش از دانشگاه A&M تگزاس وقتی یک قطعه پلاتین را دیدند نانو پس از شکسته شدن را ترمیم می‌کند، شگفت زده شدند.