به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ماهواره «RHESSI» ناسا که خورشید را از سال ۲۰۰۲ تا زمان پرتاب آن در سال ۲۰۱۸ بررسی کرد، قرار است روز ۲۰ آوریل حدود ساعت ۹:۳۰ شب به منطقه زمانی شرقی دوباره وارد زمین شود.
مقامات ناسا نوشتند: ماهواره RHESSI در طول ماموریت خود، بیش از صد هزار رویداد پرتو ایکس را ثبت کرد که امکان داد تا ذرات پرانرژی موجود در شراره‌های خورشیدی را بررسی کند. این تصویرساز به پژوهشگران کمک کرد تا فرکانس، مکان و حرکت ذرات را تعیین کنند و بفهمند که ذرات در کجا شتاب می‌گیرند.
برخوردهای فضایی، تعداد بیشتری از فضایی را تولید می‌کنند و این امر می‌تواند به برخوردهای بیشتر منجر شود. اگر این موارد به تعداد زیادی اتفاق بیفتند، ما با آبشاری مخوف به نام «سندرم کسلر» (Kessler Syndrome) روبه‌رو می‌شود که می‌توان کاوش را در فضا به طور جدی مختل کند.
ناسا می‌گویند، یک فضاپیمای مرده این آژانس فضایی در چند روز آینده به سمت زمین بازمی‌گردد و به جو آن می‌کند.
ورود قریب‌الوقوع RHESSI به جو زمین، یادآوری دیگری است مبنی بر اینکه مدار زمین به طور فزاینده‌ای شلوغ و خطرناک است. به عنوان مثال، بیش از ۳۰ هزار قطعه زباله مداری در حال حاضر توسط شبکه‌های نظارت فضایی جهان ردیابی می‌شود اما بسیاری از زباله‌های دیگر وجود دارند که برای ما کوچک‌تر از آن هستند که بخواهیم به آنها توجه کنیم.
انتهای پیام
منبع به گفته مقامات ناسا، RHESSI یک ماهواره بزرگ نیست. این ماهواره فقط ۲۷۰ وزن دارد و جرم بیشتری به جو زمین به خاکستر و بخار تبدیل می‌شود. با وجود این، مقامات ناسا در به‌روزرسانی ۱۷ آوریل نوشتند: انتظار می‌رود برخی از اجزای ماهواره پس از ورود مجدد باقی بمانند. خطر آسیب رسیدن به مردم روی زمین کم است و تقریباً یک در ۲۴۶۷ می‌شود.
حتی این خرده‌های کوچک نیز با توجه به سرعت فوق‌العاده خود می‌توانند در برخورد با ماهواره یا فضاهای دارای سرنشین، آسیب جدی وارد کنند. در مدار پایین زمین که «ایستگاه فضای بین‌المللی» (ISS) و بسیاری از فضاپیماها را در خود جای داده است، با سرعت حدود ۲۸۱۶۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند.
«آژانس فضایی اروپا» (ESA) تخمین می‌زند که در حال حاضر حدود یک میلیون جرم بین یک تا 10 سانتی‌متر در اطراف سیاره ما می‌چرخند و تعداد قطعات تقریبی بین یک میلی‌متر و 0.4 اینچ واقعا خیره‌کننده است. این تعداد به ۱۳۰ میلیون یا بیشتر می‌رسد.
ماهواره RHESSI در فوریه ۲۰۰۲ با موشک «پگاسوس ایکس ال»(Pegasus XL) به مدار پایین زمین پرتاب شد. این فضاپیما با استفاده از تجهیزات علمی خود شامل یک قطعه‌سنج تصویربرداری که پرتوهای ایکس و گاما را ثبت می‌کرد، شراره‌های خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی را در مورد بررسی قرار داد.