پروفسور بیزارو توضیح داد که این شهاب سنگ ۴.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته و اکنون «تکه‌ای از پوسته اولیه مریخ» به حساب می‌آید. بر خلاف زمین، مریخ دارای صفحات تکتونیکی در اعماق خود نیست، زیرا سنگ‌های مذاب سرد شده و یک گوشته سنگی را تشکیل داده‌اند. در نتیجه، پوسته‌ها می‌شوند که مریخ ثابت می‌شوند و سطح سیاره بدون تغییر حفظ می‌شوند. این موضوع به آنها اجازه می‌دهد تا گذشته‌ای مریخ را به گونه‌ای که در زمین غیرمکن است، مطالعه کنند.
به نظر می‌رسد این باکتری در مریخ وجود ندارد، اما پژوهشگران بر این باورند که یک میکروگانیسم مشابه می‌تواند برای مدت زمانی مشابه روی مریخ زنده بماند.
پژوهشگران بر این باورند که برخوردی عظیم میان زمین و سیاره دیگری با اندازه‌ای مشابه مریخ رخ داده است. این یک برخورد پرانرژی بوده است که زمین و ماه من را تشکیل داده و در همان زمان، تمام حیات بالقوه روی زمین را از بین برده است.
انتهای پیام
منبع
به گفته پروفسور بیزارو، این آب توسط سیارک‌هایی پر از یخ به مریخ رسیده است. سیارک‌های یخی علاوه بر آب، مولکول‌های مرتبط بیولوژیکی مانند اسیدهای آمینه را نیز به مریخ رسانده‌اند.
برای رسیدن به این نتایج، پژوهشگران شهاب سنگی را که افراد سال قدمت بررسی کرده اند.
وی افزود: صفحات تکتونیکِ زمین، تمام شواهد مربوط به آن چیزی است که در ۵۰۰ میلیون سال اول سیاره ما رخ داده است از بین برده شده است. صفحات دائما حرکت می‌کنند و بازیابی می‌شوند و در داخل سیاره ما نابود می‌شوند. در مقابل، مریخ دارای تکتونیک صفحه‌ای نیست، به طوری که در روزهای نخست تاریخ سیاره حفظ شده است.
در این تحقیق تخمین زده شده است که اقیانوس‌ها کل سیاره را پوشانده و در عمق آنها از ۹۸۴ فوت (۳۰۰ متر) تا ۳۲۸۰ فوت (۱۰۰۰ متر) بوده است.
این پژوهش جدید، اندکی پس از ادعای تحقیقات مبنی بر زنده ماندن میکروب‌های باستانی زیر سطح مریخ برای صدها میلیون سال، انجام شد.
پروفسور مارتین بیزارو (Martin Bizzarro) از مرکز تشکیل ستاره‌ها و سیاره‌ها می‌گوید با توجه به اینکه این سیاره تقریباً نصف زمین در مقایسه، آب سیاره ما بسیار کم است.
اسیدهای آمینه زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که دی‌ان‌ها و آران‌های بازهایی را می‌سازند که حاوی تمام موادی است که یک سلول به آن نیاز دارد.
پژوهشگران می‌گویند به نام “Deinoccus radiodurans” در تصاویری که در اعماق 32 فوتی (9.7 متر) مریخ دفن، می‌تواند 28 میلیون سال در مریخ زنده باقی بماند، یعنی تقریباً 300 برابر بیشتر از قبل می‌شود.
روزنامه پژوهشی جدید، سیاره ۴.۵ میلیارد سال قبل با اقیانوس‌هایی به عمق ۳۰۰ متر سرخ پوشیده شده است.
پروفسور بیزارو توضیح داد: این اتفاق در صد میلیون سال اول مریخ رخ داده است. پس از این دوره، اتفاق فاجعه‌باری برای حیات بالقوه روی زمین رخ داد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، مطالعه های جدید نشان می دهد که مریخ که اکنون یک بیابان سرخ رنگ متروک است، زمانی آبی رنگ بوده است. در حالی که پژوهشگران مدت‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که همسایه‌های رنگ ما زمانی حاوی آب هستند، اما این آب موضوع بحث و گفتگو بوده است و همیشه مشخص شده است که مریخ ۴.۵ میلیارد سال پیش، با اقیانوس‌هایی به عمق ۹۸۴. (300 متر) پوشیده شده بوده است. پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ امیدوارند که این یافته‌ها پاسخ بشریت را یک قدم به یک سوال مهم‌تر کند: آیا مریخ تا به امروز میزبان حیات بوده است؟