موسسه تحقیقات فنی و شیمیایی به عنوان یک بنیاد خصوصی در منطقه “کوماگوم” (Komagome) توکیو تاسیس شد. اما به شرایط اقتصادی و تورم پس از جنگ جهانی اول، این موسسه با مشکلات مالی متعددی روبرو شد.
“ریکن” (RIKEN) بزرگترین سازمان پژوهشی جامع ژاپن است که به دلایلی با کیفیت بالا در زمینه های مختلف از رشته های علمی، در جهان شناخته می شود.
به لطف حمایت‌های دانشمند آمریکایی، “هری کلی” (Harry C. Kelly) و دوستی وی با مدیر جدید “ریکن”، “یوشیو نیشینا” (Yoshio Nishina)، “ریکن” از تعطیلی کامل نجات پیدا کرد. “ریکن” در قالب یک شرکت خصوصی با نام “کاکن” (KAKEN) در سال ۱۹۴۸ بازگشایی شد و با فروش دارو با حیات ادامه داد.
بزرگترین و جامع‌ترین پژوهشی ژاپن که سازمان‌ها و امکانات پژوهشی ممتازی را برای تحقیقات و پژوهشگران زیرزمینی خود ارائه کرده است و به واقع «بهشتی برای پژوهشگران» است، کارنامه پُر افتخاری دارد که همین حمایت‌ها را در اینجا به بخشی از این افتخارات می‌پردازند. اشاره می کنیم:
- «هیدکی یوکاوا» (هیدکی یوکاوا)، جایزه نوبل اولین ژاپنی برنده (نوبل فیزیک ۱۹۴۹)
- «شینیچیرو توموناگا» (Shinichiro Tomonaga)، برنده جایزه نوبل فیزیک ۱۹۶۵.
- «سوسومو تونگاوا» (Susumu Tonegawa)، جایزه برنده نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۱۹۸۷
- «ریوجی نویوری» (Ryōji Noyori)، جایزه برنده نوبل شیمی ۲۰۰۱
- “کاسوکه موریتا” (Kōsuke Morita)، سرپرست تیم پژوهشی کاشف عنصر نیهونیوم با عدد اتمی ۱۱۳
- “اومتارو سوزوکی” (Umetaro Suzuki)، کاشف ویتامین B1
بازدید دانش‌آموزان از آزمایشگاه‌های “ریکن” در مناطق مختلف ژاپن
با گذشت بیش از یک قرن از زمان تاسیس، پیشگامانه و نوآورانه‌ای در وسیعی از علوم طبیعی – از زیست‌شناسی علوم اعصاب تا فیزیک کوانتوم و علوم یک کامپیوتر – توسط پژوهشگران و پژوهشگران «ریکن» انجام شده است.
wikipedia.org
بخش عمده بودجه ۷۹۰ میلیون دلاری «ریکن»، توسط دولت ژاپن تامین می‌شود.
موسسه علوم پیشرفته محاسباتی در “کوبه” ژاپن
«ریکن» که در بدو تأسیس، یک بنیاد پژوهشی ویژه بود، امروز به بزرگترین و جامع‌ترین سازمان پژوهشی ژاپن در حوزه علوم پایه و کاربردی و یکی از مراکز پژوهشی قدرتمند در آسیا و جهان تبدیل شده است.
بنیانگذاران «ریکن» پس از ناکامی در دریافت بودجه از دولت، به ویژه روی آوردند و حدود ۲ میلیون ین برای اجرای پروژه جمع‌آوری کنند.
انتهای پیام
ژوئن ۱۹۱۳، «ایچی شیبوساوا» (Eiichi Shibusawa) تاجر و صنعتگر برجسته ژاپنی، ۱۲۰ شخصیت برجسته این کشور را درتوکیو گردهم جمع کرد تا به سخنرانی شیمیدان برجسته، «جوکیچی تاکامین» (Jokichi Takamine)، کاشف «اپی‌نفرین» گوش دهند.
در ۸ دسامبر ۱۹۴۱ ژاپن وارد جنگ جهانی دوم شد. در هواپیمای هوایی آمریکا در آوریل 1945 دو سوم ساختمان‌ها و مشاهده‌های «ریکن» وی در نهایت در همان سال، جنگ جهانی دوم پایان یافت.
“شینیچیرو توموناگا” (Shinichiro Tomonaga) جایزه برنده نوبل فیزیک ۱۹۶۵، از جَو ایجاد شده در “ریکن” ناشی از تغییرات ساختاری توسط مدیر جدید، با تعبیر “بهشت دانش” یاد می‌کند.
فعالیت‌های «ریکن» را می‌توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد: مراکز تحقیقات استراتژیک. مراکز زیرساخت پژوهشی؛ گروه پژوهش های پیشگام؛ گروه هاب علوم، فناوری و نوآوری.
kobe.riken.jp
این اقدام با هدف معرفی تلاش‌های صورت‌گرفته در مجموعه «ریکن» و آشنا کردن خانواده‌ها و به‌ویژه، دانش‌آموزان به عنوان «دانشمندان آینده ژاپن» با مباحث علم و فناوری صورت می‌گیرند.
سایه جنگ جهانی دوم بر فراز “ریکن”
riken.jp
در سال ۱۹۲۲ بخش‌های فیزیک و شیمی موسسه حذف شدند و یک سیستم کاملا متفاوت، جایگزین شدند. در قالب این سیستم جدید که تا به امروز در «ریکن» یک است، هر آزمایشگاه مستقل توسط دانشمند ارشد اداره می‌شد و در این حالت، استقلال قابل توجهی برای مدیریت موضوعات پژوهشی، پرسنل و بودجه به آن دانشمند داده شد.
شناخته شدن “ریکن” به عنوان یک هاب پژوهشی درجه یک در سطح جهان، به دست آوردن همکاری و پشتیبانی بین آزمایشگاه‌ها و مراکز پژوهشی پیشرفتهای است که در داخل و خارج از ژاپن درحال فعالیت هستند.
منابع:
topuniversities.com
«ریکن» در بسیاری از حوزه‌های علم شامل فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی، ژنومیک، علوم پزشکی، مهندسی، محاسبات با کارآیی بالا و علوم محاسباتی، و با همراهی 485 شریک بین‌الملل، مجموعه‌های قابل‌توجهی است.
پردیس “ریکن” در شهر “کوبه” ژاپن
«ریکن» پس از یک قرن
بهشتی برای پژوهش
این سازمان پژوهشی جهانی که ابتدا در قالب یک بنیاد پژوهشی تخصصی در سال 1917 شکل گرفت، به سرعت رشد و توسعه پیدا کرد و رشد کرد، شامل شبکه‌های مراکز و مؤسسات پژوهشی در کلاس است که در سراسر ژاپن در حال فعالیت هستند.
نیروی ساختار انسانی و بودجه
در آن مقطع زمانی، انجمن “قیصر ویلهلم” برای علوم پیشبرد (Kaiser Wilhelm Society) در آلمان، موسسه “تحقیقات پزشکی راکفلر” و موسسه “کارنگی” در آمریکا، “انستیتو پاستور” در فرانسه تاسیس شده بودند. “تاکامین” معتقد بود که ژاپن برای رقابت در این جهان در حال پیشرفت، باید یک موسسه پژوهشی اختصاصی تاسیس کند.
ساختار پژوهش
این شرایط نامساعد، چهار سال بعد و با انتصاب «ماساتوشی اوکوچی» (Masatoshi Okochi) به عنوان سومین مدیر «ریکن»، تغییر کرد. این مدیر جوان و خلاق تصمیم گرفت تا ساختار زیربنایی “ریکن” را کاملاً متحول و موسسه‌ای ایجاد کند که نمونه دیگری در ژاپن وجود نداشته باشد.
بیش از 300 نفر در پردیس‌های مختلف «ریکن» در سراسر ژاپن به عنوان کار پژوهشی یا اداری ثابت، فعالیت‌هایی دارند. مقایسه جنسیتی تقریباً ۶۰ درصد مرد و ۴۰ درصد زن است.
پس از سفر به اروپا و بررسی موسسه های پژوهشی برتر این قره از جمله جامعه فرانهوفر (Fraunhofer-Gesellschaft) و جامعه ماکس پلانک (Max-Planck-Gesellschaft) آلمانی، موسسه آی‌اچای دلفت (IHE Delft) هلند، مرکز ملی تحقیقات علمی (CNRS) فرانسه، این بار یکی از معتبرترین موسسه‌های پژوهشی قره آسیا را بررسی قرار داد.
“ریکن” یک موسسه بین‌المللی است که بیش از 600 پژوهشگر غیر ژاپنی از سراسر جهان در اختیار دارد. دو گروه بزرگ از پژوهشگران «ریکن»، از دو کشور همسایه چین و کره‌جنوبی هستند، در حالی که از این افراد نیز، پژوهشگران ایالات متحده، هند و اروپا بسیار مهم هستند.
پردیس های اصلی این سازمان در «واکو»، «تسوکوبا»، «یوکوهاما»، «کوبه» و «هاریما» واقع شده اند. «ریکن» همیشه تلاش کرده است تا بهترین امکانات را در اختیار داشته باشد و پژوهشگران خود قرار گیرند و با ایجاد یک محیط پژوهشی بسیار باکیفیت، زمینه لازم برای پیشرفت پژوهشگران خود را فراهم کنند.
یک روز در سال، پردیس‌های «ریکن» در قالب برنامه روز (روز باز)، بازدیدکنندگان بازدیدکننده و عموم مردم می‌توانند از آزمایشگاه‌ها و امکانات پیشرفته پژوهشی «ریکن» بازدید و در رویدادها و کارگاه‌های برنامه‌ریزی شده توسط این مجموعه، شرکت کنند.
تاریخچه
روز باز “ریکن”
این چهار گروه در یک سیستم پژوهشی یکپارچه با چند گونه دارند و امکانات پژوهشی درجه یک برای نیازهای ملی و اجتماعی در این سیستم جمع‌آوری شده است تا از فعالیت‌های علمی در داخل و خارج از ژاپن حمایت کند.
ساخت اولین کامپیوتر کوانتومی ژاپن توسط مرکز محاسبات کوانتومی ریکن (تصویر: آساهی شیمبون)
«تاکامین» در سخنرانی خود استدلال کرد که جهان در حال دور شدن از صنعت مکانیک و حرکت به سمت صنعت علمی – به معنای شیمیایی و علمی – است و خواستار تاسیس یک موسسه پژوهشی ملی برای مطالعه علوم پایه در ژاپن شد.
اما این سالهای سخت با اتفاقات خوبی هم همراه بود. «هیدکی یوکاوا» (Hideki Yukawa) که در آزمایشگاه «یوشیو نیشینا» تحصیل کرده بود، به عنوان اولین ژاپنی موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک ۱۹۴۹ شد.
“ریکن”، با نام کامل موسسه “پژوهش‌های فیزیکی و شیمیایی” (مؤسسه تحقیقات فیزیکی و شیمیایی) در ۲۰ مارس ۱۹۱۷ توسط “شیبوساوا” و همراهی تخصصی حوزه‌های مختلف، با الگوبرداری از انجمن “قیصر ویلهلم” برای پیشبرد علوم آلمانی تاسیس شد. و «دایروکو کیکوچی» (Dairoku Kikuchi)، دانشمند ریاضیدان ژاپنی به عنوان اولین مدیر این موسسه پژوهشی انتخاب شد.
ساختمان “ریکن”؛ موسسه تحقیقات فنی و شیمیایی در منطقه “کوماگوم” توکیو
اما پایان جنگ جهانی دوم، پایانی بر دوران رشد سریع «ریکن» بود. «ماساتوشی اوکوچی» در سال ۱۹۴۸ به عنوان جنایتکار جنگی دستگیر شد و مدتی بعد آزاد شد اما دیگر به عنوان مدیر «ریکن»، به فعالیت خود ادامه داد.
در سال ۱۹۵۸ این شرکت خصوصی به یک شرکت عمومی تبدیل شد و نام آن دوباره به «ریکن» تغییر پیدا کرد. با این اقدام، «ریکن» به خط مقدم علم و فناوری ژاپن باز می گردد.
انجام فعالیت‌های پژوهشی در سطح کلانتر و با حضور پژوهشگران رشته‌های مختلف، زمینه‌ساز شکل‌گیری مؤسسه‌های پژوهشی معتبر و بزرگی در جهان بوده است که در آن‌ها، پژوهش‌های تأثیرگذار، کشفیات جدید و کمک به پیشرفت علم و دانش است.
asahi.com
افتخارات و افتخاراتا
سایر تصمیمات مدیریتی «اوکوچی»، راه‌اندازی گروهی از شرکت‌های تابعه بود که پیشرفتهای ایجاد شده در «ریکن» را تجاری‌سازی می‌کنند و در نتیجه این اقدام، در دهه ۱۹ و اوایل ۱۹۴۰ با رشد قابل‌توجهی توسط مؤسسه‌های جوان و بزرگ مواجه شدند. پرورش داد.
(از راست) ایچی شیبوساوا، ماساتوشی اوکوچی، یوشیو نیشینا
به گزارش ایسنا، پژوهش و نوآوری جزء مهم‌ترین ارکان پیشرفت علمی هر کشوری می‌شود. اما گاهی یک پژوهشگر به تنهایی، قادر به حل مسئله و رویارویی با پژوهش‌های وسیعی نیست و در این مسیر، پژوهشگران نیازمند همراهی از سایر رشته‌ها هستند. در پژوهش‌های میان‌رشته‌ای، متخصصان و پژوهشگران رشته‌های مختلف با مطالعات و تحقیقات علمی مستمری هستند.