ماموریت Hera سامانه سیارکی دوتایی دیدیموس(Didymos) و دیمورفوس(Dimorphos) را برای ضربه زدن بیشتر به روش ضربه زدن با یک فضاپیما به یک سیارک خطرناک و استفاده از این روش در آینده مطالعه قرار خواهد داد.
مأموریت ناسا شامل کوبیدن فضای پیمای دارت به سیارک دیمورفوس با سرعت باورنکردنی تقریباً ۶.۵ کیلومتر بر زمین بود. این فضاپیمای ۵۷۰ در زمان با سرعتی در حدود ۲۲ هزار و ۵۳۰ کیلومتر در ساعت پرواز می‌کرد.
بر اساس مطالعات انجام شده، این برخورد 1100 تن سنگ را از دیمورفوس به بیرون پرتاب کند. این برخورد باعث پاشش قلوه سنگ به سمت خارج از سیارک با شتاب چهار برابر ضربه DART به دیمورفوس شد و مسیر این سیارک را به کلی تغییر داد.
وی افزود: ما پس از رسیدن به پیمای «هرا»(Hera) متعلق به فضای آژانس فضایی اروپا به سیارک دیمورفوس در سال 2026، مطمئناً حتی بیشتر و بهتر از مدیریت DART بر روی این سیارک شناخت پیدا کردن پیدا کرد.
فضاپیمای ناسا پس از طی مسافتی یک ساله به هدف خود یعنی سیارک دیمورفوس(Dimorphos) رسید. اندازه این سیارک حدود ۱۷۰ متر است و در هر ۱۱ ساعت و ۵۵ دقیقه یک بار به دور یک سیارک بسیار بزرگ‌تر به نام دیدیموس(Didymos) می‌چرخد. این دو سیارک حدود 9.6 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارند و خطری از سوی آنها زمین را تهدید نمی‌کنند.
گروه‌های عملیاتی DART از آن زمان در حال تجزیه و تحلیل داده‌ها جمع‌آوری‌شده از این مأموریت بوده‌اند و اکنون پنج مقاله در مجله معتبر «نیچر» (Nature) منتشر می‌کند که جزئیات نتایج ماموریت DART را توضیح می‌دهد.
ظاهراً یکی از صفحات خورشیدی DART قبل از انجام کامل بدنه آن با دیمورفوس با سرعت شش کیلومتر در ثانیه به این سیارک برخورد کرده است. این فضاپیما در فاصله 5 متری از مرکز این سیارک به آن برخورد کرد که عامل بزرگی در موفقیت ماموریت تعریف شده آن بود، زیرا با برخورد به مرکز دیمورفوس، نیروی کار را به دست آورد.
آنها در حال حاضر با اطمینان تایید کرده‌اند که اگر سیارکی به اندازه کافی و خطرناک باشد، بزرگ باشد که در برخورد با زمین آسیب فراروانی بر جا بگذارد و جان‌های بسیاری از انسان‌ها را قربانی کند یا حتی یک نسل را تهدید کند، می‌توان از این روش استفاده کرد. از سیاره زمین استفاده کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، سال گذشته فضاپیمای «دارت»(DART) متعلق به ناسا ماموریت خود را با موفقیت انجام داد و با سیارکی به نام دیمورفوس برای دیدن اینکه آیا امکان تغییر مسیر هر صخره فضای بالقوه خطرناک وجود دارد یا خیر برخورد کرد. هدف ناسا از این کار، آزمایش برنامه‌های دفاع از زمین در برابر اجرای فضای بالقوه خطرناک است.
فرانک مارکیس از مؤسسه SETI در کالیفرنیا می‌گوید: ما می‌توانیم به مأموریتی را برای منحرف کردن یک سیارک در صورت وجود خطر ایجاد کنیم و می‌دانیم که این روش شانس بسیار بالایی برای ماندن دارد.
مطالعات اولیه انجام شده است که روش اصصابی مانند DART می‌تواند برای محافظت از زمین در برابر سیارکهای در آینده استفاده شود.
در حالی که ناسا بر روی چنین ماموریتی را فقط روی یک سنگ فضایی آزمایش کرده است، به این نتیجه رسیده است که برای سیارک‌هایی به دیمورفوس (حدود ۱۷۰ متر عرض)، ما حتی نیازی به ارسال یک شناسایی پیشرفته نداریم.
این ماموریت آزمایشی روز دوشنبه ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ پس از ۱۰ ماه پرواز در فضا، با موفقیت به هدف سیارکی خود برخورد کرد. این نمایش اولین فناوری دفاع سیاره‌ای در جهان و اولین تلاش ناسا برای حرکت و جابجایی یک سیارک در فضا بود.
این برنامه که «آزمایش تغییر جهت سیارک دوتایی» به اختصار دارت(DART) نامیده می‌شود، در تاریخ سوم آذر سال ۱۴۰۰ سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس از پایگاه فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا به فضا پرتاب شد.
