ناسا آنتن هیبریدی(ترکیبی) خود را که توسط برزیا تهرانی مهندس ایرانی ناسا برای ایجاد ارتباطات فضایی به صورت لیزری و رادیویی ساخته شده است، آزمایش می‌کند.
به گزارش ایسنا، ناسا در اقدامی برای ارتباطات پرسرعت در ماموریت‌های فضایی عمیق در حال آزمایش یک آنتن هیأت غولپیکر است که می‌تواند سیگنال‌های رادیویی و لیزری را در صدها میلیون کیلومتر در اعماق فضای مدیریت کند.
از مهمترین عامل برجسته سایت (Psyche) ناسا به سوی سیارکی با همین نام، واحد ارتباطات نوری فضای ذهنی(DSOC) آن است که یک گیرنده لیزری است که قادر به ارسال و دریافت نورهای لیزری است و ارتباطات می تواند سریعتر از سیستم های رادیویی باشد. معمولی امکان پذیر می کند.
از اینکه این کاوشگر رباتیک در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۴ پرتاب شد، موفقیت‌های چشمگیری داشته است. در ماه نوامبر، واحد ارتباطات نوری فضای اجتماعی(DSOC) با موفقیت داده‌ها را از فاصله ۱۶ میلیون کیلومتری معادل ۴۰ برابر فاصله زمین تا ماه انتقال داد.
تنها این است که ارتباط بین زمین و سایتی از طریق یک مجموعه مشکل آزمایشی وجود دارد. واحد ارتباطات نوری فضای اجتماعی با کمک یک برج لیزری که از آزمایشگاه ارتباطات نوری در تاسیسات کوه تیبل(Table) ناسا در نزدیکی رایت‌وود کالیفرنیا ارسال شده بود، به سمت تلسکوپ هیل(Hale) در رصدخانه پالومار کلتک در شهرستان سن دیگو کالیفرنیا مورد هدف قرار گرفت.
این یک روش بسیار ساده برای توصیف یک سیستم بسیار پیچیده است که به کمک‌های خودکار می‌توان به موقعیت پیش‌بینی و قفل شدن روی یک فضاپیما اشاره کرد که آن‌قدر دور است که ارسالی ۲۰ مسافت را طی کند تا به هدف برسد، نیاز دارد. همچنین به معنای جفت کردن دو رصدخانه نجومی بسیار گرانقیمت بود که محققان باید برای استفاده از آنها از سالها قبل برنامه ریزی کنند.
آنچه ناسا می‌دهد چیزی اختصاصی‌تر و دائمی‌تر است، بنابراین در یک پروژه فوق‌العاده در روی یک آنتن هیبریدی است که می‌تواند در سه ایستگاه فضای مکانی واقع در گلدستون کالیفرنیا، مادرید اسپانیا و کانبرای استرالیا ادغام شود.
نسخه آزمایشی این سیستم شامل یک آن ۳۴ متری فرکانس رادیویی-اپتیکال هیبریدی به نام «ایستگاه فضایی محیطی ۱۳» در مجتمع ارتباطات فضای اطراف گلدستون کالیفرنیاست.
برای این آزمایش، دیش(بشقاب) غول پیکر با هفت آینه تقسیم‌بندی فوق‌العاده معادل یک تلسکوپ با دیافراگم یک متری تنظیم شده است. این دیش پرتوی لیزر را از فضا می‌گیرد و آن را بر روی گیرنده‌های یک دوربین با نوردهی بالا می‌سازد که در بالای مرکز بشقاب معلق است، می‌کند. سپس توسط فیبر نوری به یک‌ساز تک فوتونی نانوسیم نیمه‌رسانای خنک‌شده با خنک‌کننده برودتی فرستاده می‌شود تا آن را تا سطوح قابل خواندن تقویت کند.
به گفته ناسا، این آنتن طی این آزمایش ارتباط خود را با سایکی حفظ کرد و در سال گذشته یک داون‌لینک با سرعت ۱۵.۶۳ مگابیت بر ثانیه یا حدود ۴۰ برابر سرعت رادیو در فاصله ۳۲ میلیون کیلومتری ایجاد کند. همچنین قادر بود رادیویی کاوشگر را به طور همزمان دریافت کند.
امید است که این آنتن هیبریدی در فاصله‌ای معادل فاصله مریخ در دورترین نقطه خود از زمین معادل ۳۷۴ میلیون کیلومتر تماس خود را با سایکی حفظ کند.
ناسا می‌گوید این است که آرایه آینه نوری را به اندازه یک تلسکوپ ۸ متری افزایش می‌دهد و برخی از ۱۴ بشقاب تشکیل دهنده DSN را برای جمع‌آوری نتایج بعدی لیزری پرسرعت و کاهش ترافیک رادیویی سرعت مجدداً بازسازی می‌کند.
برزیا تهرانی، معاون سیستم‌های ارتباطی زمینی و مدیر تحویل آنتن هیبریدی گفت: دهه‌هاست که فرکانس‌های رادیویی به آنتن‌های غول پیکر DSN در سراسر جهان اضافه می‌شوند، بنابراین عملی‌ترین گام بعدی گنجاندن فرکانسی‌های نوری است. ما در آزمایشگاه JPL می‌توانیم چیزی داشته باشیم که هر دو کار را انجام دهند. در واقع در حال تبدیل جاده‌های ارتباطی خود به بزرگراه و صرفه‌جویی در زمان، هزینه و منابع هستیم.
انتهای پیام