ناسا هواپیماهای بدون سرنشین را به صورت مستقل برای تحقیقات تاکسی هوایی پرواز می کند

محققان مرکز تحقیقات لانگلی ناسا در همپتون ویرجینیا اخیراً چندین پهپاد را فراتر از خط دید بصری بدون ناظر بصری پرواز دادند. پهپادها با موفقیت در حین برخاستن، در امتداد یک مسیر برنامه ریزی شده و هنگام فرود، در اطراف موانع و یکدیگر به پرواز درآمدند، همه به طور مستقل بدون کنترل پرواز توسط خلبان. این آزمایش گامی مهم در جهت ارتقای قابلیت های خودپرواز برای تاکسی های هوایی است.

گفت: «پرواز وسایل نقلیه فراتر از خط دید بصری، جایی که نه وسیله نقلیه و نه فضای هوایی با استفاده از رصد مستقیم انسان نظارت نمی‌شود، نشان‌دهنده سال‌ها تحقیق در زمینه اتوماسیون و سیستم‌های ایمنی است و برای تکمیل آن نیاز به تأییدیه خاصی از اداره هوانوردی فدرال و ناسا دارد.» لو گلاب، رئیس شعبه مهندسی سیستم های هوانوردی در ناسا لانگلی.

آزمایش فناوری خودپرواز برای تاکسی های هوایی بزرگتر و مسافربری در پهپادهای کوچکتر برای مشاهده نحوه اجتناب از یکدیگر و سایر موانع، ایمن تر و مقرون به صرفه تر است.

ناسا همچنین در حال آزمایش عناصر فناوری اتوماسیون با استفاده از هلیکوپتر است. این هواپیماهای ایستاده به ناسا کمک می کنند تا قبل از اینکه تاکسی های هوایی خودپرواز در آسمان ادغام شوند، استقلال خود را به خوبی بالغ کند.

زمانی که چندین وسیله نقلیه دارید که همگی از یک فرودگاه که در مجاورت فرودگاه یا در اعماق یک جامعه قرار دارد می آیند و می روند، ما باید اطمینان حاصل کنیم که فناوری های اتوماسیون این وسایل نقلیه می توانند با خیال راحت حجم بالایی از ترافیک هوایی را مدیریت کنند. منطقه شلوغ، گفت: گلاب.

بر اساس آزمون های گذشتهاین تیم با استفاده از سیستم‌های هواپیمای بدون خدمه خریداری‌شده ALTA 8، که به نام هواپیماهای بدون سرنشین نیز شناخته می‌شوند، پروازهای متعددی را با موفقیت انجام دادند و بدون ناظر بصری، پهپادها را فراتر از خط دید بصری به پرواز درآوردند که به پروازهای “NOVO-BVLOS” گفته می‌شود.

نرم افزار بارگذاری شده بر روی پهپادهای کوچک، ارتباطات فضایی، مدیریت مسیر پرواز، اجتناب از وسایل نقلیه دیگر و مهارت های بیشتری را که برای عملیات در فضای شلوغ نیاز است، انجام می دهد. این امر برای آنچه در تحرک هوایی پیشرفته (AAM) پیش‌بینی شده است، ضروری است، جایی که هواپیماهای بدون سرنشین و تاکسی‌های هوایی به طور همزمان در حال فعالیت هستند.

آزمایش‌های پروازی از مرکز کنترل از راه دور ناسا لنگلی برای مأموریت‌های خودمختار مشاهده شد، در حالی که پهپادها در محدوده آزمایشی ناوبری یکپارچه خودمختار تست محیط شهر برخاسته و فرود آمدند.

ناسا فناوری جدید ایجاد شده در طول این پروژه را به عموم مردم منتقل خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که تولیدکنندگان صنعتی می توانند هنگام طراحی وسایل نقلیه خود به نرم افزار دسترسی داشته باشند.

جیک شفر، سرپرست عملیات پروازی این پروژه، گفت: «توانایی ناسا برای انتقال این فناوری‌ها به طور قابل توجهی برای صنعت سودمند خواهد بود. با انجام آزمایش‌های پرواز در حریم هوایی ملی، در مجاورت فرودگاه‌ها و محیط شهری، می‌توانیم فناوری‌ها و رویه‌ها را در یک محیط کنترل‌شده اما مرتبط برای وسایل نقلیه AAM آینده آزمایش کنیم.»

یکی از این فناوری‌ها ICAROURS بود که مخفف NASA's Integrated Configurable Architecture for Reliable Operations of Unmanned Systems است. این نرم‌افزار یک عملکرد تشخیص و اجتناب خودکار را فراهم می‌کند و بخشی از سیستم کلی است تا از سایر ترافیک هوایی “به خوبی پاک” بماند.

یکی دیگر از فناوری‌های مورد استفاده، سیستم Safe2Ditch ناسا بود که به وسیله نقلیه اجازه می‌دهد تا زمین زیر را مشاهده کند و در صورت بروز شرایط اضطراری در حین پرواز، در مورد امن‌ترین مکان برای فرود تصمیم مستقل بگیرد.

ماموریت AAM ناسا دارای پروژه های متعددی است که در زمینه های تحقیقاتی مختلف مشارکت دارند. این پروژه با نام High Density Vertiplex، به طور خاص بر روی آزمایش و ارزیابی مکان‌هایی که این وسایل نقلیه آینده با فرکانس بالا به نام vertiports یا vertiplex برای چند پورت عمودی نزدیک یکدیگر به پرواز در می‌آیند و فرود می‌آیند و پیشرفت‌های فناوری مورد نیاز برای انجام این کار متمرکز بود. موفقیت آمیز.