پیش‌بینی نوع ۱ قبل از وقوع احتمالی ممکن است

منبع

تحقیقات بیشتر برای نتایج بهتر و بررسی اینکه آیا این یافته‌ها برای همه صدق می‌کند، نه فقط کودکانی که از مطالعه TEDD با استعداد تیکی برای دریافت ژنتیکی لازم برای دریافت ژن‌ها، استفاده می‌کنند. اما پژوهشگران می‌گویند که داشتن یک نشانگر زیستی که خودایمنی را تشخیص می‌دهد، این پتانسیل را دارد که نظارت بر بیمار را می‌تواند کند و به مراقبت‌های پزشکی سریع‌تر بپردازد، حتی قبل از ظاهر شدن علائم می‌شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، خون کودکانی را که از نظر ژنتیکی مستعد برای تحقیق بر روی انواع 1 تحقیق می‌کنند، تجزیه و تحلیل کرده و مجموعه‌ای از پرورش‌دهنده‌ها را شناسایی کرده‌اند که ماه‌ها قبل از بروز علائم، آن‌ها خودایمنی را که منجر به بیماری می‌شود، پیش‌بینی می‌کنند.

ارنستو ناکایاسو، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: در این مرحله، ما در تلاشیم تا بفهمیم چگونه می‌توانیم را پیش بینی کنیم. در نهایت، هدف، جلوگیری از مرگ سلولهای حیاتی تولید انسولین و جلوگیری از خروج به طور کلی است.

جزایر لانگرهانس در لوزالمعده انسان دارای سه نوع عامل مهم است که یکی از آنها سلولهای بتا است. در حال حاضر، هیچ راهی برای تعیین اینکه آیا یک فرد مستعد ژنی به سلول‌های جزایر لانگرهانسی می‌شود که باعث می‌شود از بین رفتن آن‌ها و تبدیل به نوع بهتری شود، خودایمنی ایجاد می‌کند یا این که چه زمانی این موضوع پیش می‌آید، وجود ندارد. تشخیص معمولا انجام می‌شود که فرد با علائم بالا بودن قند(گلوکز) خون به بیمارستان یا پزشک مراجعه کند.

پژوهشگران در کودکانی که بعداً به خودایمنی جزایر لانگرهانس یا نوع ۱ مبتلا شدند، ۳۷۶ تغییریافته را شناسایی کردند.

علل بروز این اختلال در دستگاه ایمنی بدن هنوز مشخص نیست، با این حال، این واکنش ممکن است در اثر تولید نابه جا و نامتناسب پادتن‌هایی باشد که بر روی سلول‌های بدن به وجود می‌آیند.

این مطالعه در مجله Cell Reports Medicine منتشر شده است.

در نوع ۱، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های بتای خطرناک‌کننده انسولین پانکراس (لوز المعده) حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد. این یک بیماری لاعلاج و مزمن است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهند، اما محرک‌ها و مکانیسم‌های زیربنایی پاسخ خودایمنی است که باعث می‌شود، به خوبی شناخته نشده است.

پژوهشگران آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام(PNNL) در واشنگتن، به دنبال آن نشانگرهای بودند که می‌توان زیست خودایمنی را قادر ساخت که به نوع 1 می‌تواند شناسایی شود.

سپس در مرحله اعتبارسنجی، ۶۴۲۶ نمونه پلاسمای خون ۹۹۰ کودک را بررسی کردند. با استفاده از یک الگوریتم ماشینی برای کمک به پردازش تعداد زیادی نمونه، مجموعه‌ای از ۸۳ نفر را می‌توان تشخیص داد که از تغییرات آن‌ها پیش‌بینی می‌شود که کدام یک از کودکان خودایمنی جزایر لانگرهانس یا نوعی می‌شوند.

مطالعه TEDDY به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا برخی از کودکان مستعد ژنتیکی به انواع ۱عدد مبتلا می‌شوند، در حالی که برخی دیگر نمی‌شوند.

پژوهشگران زیست‌نشانگرهای پرورشی را شناسایی کرده‌اند که پیش‌تر از بروز علائم، خودایمنی به نظر می‌رسد به نوعی می‌شود.