پروفسور لوئیس در بیانیه‌های مطبوعاتی گفت: حلزونهای مخروطی جوان از ترکیبات سمی متفاوت نسبت به حلزونهای بالغ برای کشتن طعمه‌های خود استفاده می‌کنند. سم آنها دارای یک گروه غنی و ناشناخته از مولکول‌ها است که اکنون می‌توانیم آنها را به عنوان سرنخ‌های بالقوه برای توسعه داروهای جدید بررسی کنیم.
او این شکاف دانشی را به مشکل در یافتن تخم‌ها، لاروها و بچه‌ها حلزون‌ها و پرورش در محیط آکواریوم نسبت داد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، پژوهشگران دانشگاه کوئینزلند با موفقیت حلزونهای مخروطی کشنده را در یک آکواریوم آزمایشگاهی پرورش می‌دهند و فرصت‌های را برای توسعه دارو ایجاد می‌کنند.
تکنیک شکار «نیش و کمین» چیست؟
وی به بررسی مولکولهای زهر سم، به ویژه برای تولید داروهای ضد درد مشهور است. او تاکید می کند که کاوش بیشتر در مورد فارماکولوژی این مولکول ها برای استفاده از درمان های بالقوه آنها برای کلاس های بیماری های مختلف است.
برای اولین بار اقدام به پرورش حلزونهای مخروطی سمی و مرگبار در آزمایشگاه به منظور کشف داروهای جدید کرده‌اند.
پروفسور لوئیس توضیح داد: حلزونهای مخروطی جوان فقط کرم‌های چندشاخه (پرتاران) را می‌خورند که با استفاده از روش شکار که ما آن را «نیش و کمین» می‌نامیم، می‌کنند. قبل از تزریق سم به کرم با ساختاری شبیه به آن ضربه می‌زنند تا آن را مهار کنند. حلزون جوان سپس به آرامی به سمت کرم می‌رود و مانند یک تکه کوچک اسپاگتی آن را می‌مکد.
پژوهشگران آمریکایی امید دارند با استفاده از این حلزون، از ترکیبات دارویی تازه‌ای که به درمان بیماری‌ها کمک می‌کنند، استفاده کنند.
این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
پژوهشگران در طول تحقیقات خود یک غیرمنتظره را کشف کردند که حلزونهای مخروطی جوان را تغذیه می‌کنند و مانند افراد بالغ هم‌نوع خود هستند، ماهی‌ها را شکار نمی‌کنند.
وی افزود: دکتر روگالسکی در طول دوره دکترای خود این چالش را پذیرفت و مطالعات بسیار دقیقی را در مورد آبزی‌پروری انجام داد که این نوع حلزون در هر مرحله از زندگی چگونه است و چه چیزی می‌خورد.
تحقیقات جدید آنها اکتشافات قابل‌توجهی در رابطه با تغییر رژیم غذایی، رفتار و سمیت در طول چرخه زندگی، به ویژه گونه‌های کوچک گوشتخوار دریایی موسوم به Conus Magus انجام شده است.
پژوهشگران مؤسسات علوم زیستی مولکولی دانشگاه کوئینزلند به نام‌های پروفسور ریچارد لوئیس، دکتر آیمریک روگالسکی و دکتر هیمایا سیدهالو ویکراما هیواژ در مطالعه سم‌ها و زهرها به عناوین بالقوه‌ی تخصص‌های درمانی دارند.
این حلزون‌ها یکی از کندترین موجودات در اقیانوس هستند، اما بسیار سریع به طعمه حمله می‌کنند و سم‌شان بسیار قوی است.
پژوهشگران همچنین کشف کردند که حلزونهای مخروطی در مرحله لارو، ریزجلبک‌ها را مصرف می‌کنند. با این حال، رژیم غذایی آنها پس از دگردیسی و در مرحله نوجوانی که به طول نیم‌میل‌تر می‌رسند، تغییر می‌کند.
پرورش موفقیت‌آمیز حلزونهای مخروطی در یک محیط آزمایشگاهی کنترل‌شده یک محیط پایدار برای دسترسی به کنوتوکسین‌های قوی آنها را می‌دهد که هم از داروها توسعه می‌یابد و هم از تنوع زیستی پشتیبانی می‌کند.
این مجموعه همچنین پژوهشگران را قادر می‌سازند تا تغییرات بیولوژیکی را که در مراحل مختلف زندگی این موجودات رخ می‌دهد، از جمله ترکیبی از ترکیب آنها مطالعه کنند.
از سم حلزون مخروطی برای چه چیزی می‌توان استفاده کرد؟
انتهای پیام
حلزون مخروطی (حلزون مخروطی) نام گروه بزرگی از حلزونهای دریایی است که از نرم‌کننده‌های دریایی شکم‌پا می‌شوند.
به لطف این پژوهش، پژوهشگران اکنون یک سیستم پایدار هستند که به آنها اجازه می‌دهند تا حلزونهای مخروطی را در یک محیط کنترل شده با موفقیت پشتیبان‌دهنده و چرخه زندگی و زهر بچه حلزون‌ها را به شکل جامع مطالعه کنند.
پُرتاران(Polychaeta) رده‌ای از کرم‌های حلقوی عموماً دریازی هستند. هر بخش از بدن پرتاران یک جفت برآمدگی گوشتی دارد که پای‌واره نامیده می‌شود و این پایواره‌ها از جنس کیتین و بند هستند و خارهای فراوان دارند.
حلزونهای مخروطی حدود 100 نوع مجزا را در بر میگیرند که هر کدام از فرمولها به فرد خود را دارند. سم آنها متشکل از ترکیبات متعددی است که توجه را به خود جلب کرده است.
پروفسور لوئیس اشاره کرد که در حالی که پژوهشگران در سراسر جهان به طور مستقیم حلزونهای مخروطی‌های بالغ و سم‌کشنده آنها را مورد مطالعه قرار دادند، اما شروع زندگی این حلزون‌ها تا حد زیادی مبهم است.
بر اساس مطالعات علمی که در مجله Nature Communications منتشر شده است، پژوهشگران دانشگاه کوئینزلند برای اولین بار در جهان موفق شده‌اند حلزونهای مخروطی سمی را در یک آکواریوم آزمایشگاهی پرورش دهنده.