داده‌های انجام شده به ستاره‌شناسان امکان‌پذیر است تا توسعه آینده‌ای کهکشان‌های مورد نظر را تا زمان ما در جهان مدرن مدل‌سازی و نقشه‌برداری انجام دهند. پیش‌بینی این که پیشخوشه مورد نظر در نهایت مشابه خوشه‌کما خواهد بود، این معناست که در نهایت می‌تواند در میان متراکم‌ترین مجموعه‌های کهکشانی شناخته‌شده با هزاران عضو باشد.
«تاکاهیرو موریشیتا»(Takahiro Morishita)، پژوهشگر «مرکز پردازش و تحلیل فروسرخ»(IPAC) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این یک مکان بسیار ویژه و منحصر به فرد از زندگی پرشتاب کهکشان‌ها است و جیمز وب را به ما می‌دهد. اندازه گیری سرعت این هفت کهکشان بپردازیم و تایید کنیم که آنها در یک پیشخوشه به هم مرتبط هستند.
کاوش در مورد این موضوع که چگونه خوشه‌های بزرگی مانند پاندورا و کما برای اولین بار به هم پیوستند، به دلیل انبساط جهان آسیب دیده است زیرا ستاره‌شناسان پیش از کار بردن جیمز وب، داده‌های با وضوح بالا را در اختیار نداشتند. تجهیزات فروسرخ جیمز وب به طور ویژه برای شکاف‌هایی توسعه یافتند که در ابتدای داستان جهان وجود دارند.
«بندتا ولکانی»(Benedetta Vulcani)، پژوهشگر «موسسه ملی اختر»(INAF) ایتالیا و از محققان این پروژه گفت: ما می‌توانیم این کهکشان‌های دور را مانند قطرات کوچک آب در رودخانه‌های متفاوت ببینیم که در نهایت همه آنها از یک رودخانه بزرگ هستند. و قوی شد.
اندازه‌گیری‌های دقیقی که توسط «طیف‌نگار فروسرخ نزدیک» (NIRSpec) جیمز وب ثبت شد، آنها را می‌توان در فاصله جمعی کهکشان‌ها و سرعت بالای حرکت در هاله‌های ماده تاریک به حدود یک هزار کیلومتر در هر ثانیه رساند.
این گروه پژوهشی پیش‌بینی می‌کنند که با آتی بین جیمز وب و «تلپ فضایی نانسی گریس رومن» (نانسی گریس رومن تلسکوپ فضایی) ناسا، یک ماموریت پیمایشی با نمای بالا و میدان بزرگی خواهد بود و نتایج بیشتری را در مورد خوشه‌های کهکشانی به همراه دارد. خواهد داشت. تلس فضایی نانسی گریس رومن با 2000 میدان برابر می‌تواند فروسرخ هابل را ببیند کهکشان‌های پیش‌خوشه‌ها را شناسایی کرده و سپس، جیمز وب می‌توان با تجهیزات‌سنجی خود به آنها بپردازد و مورد تأیید قرار دهد. تاریخ پرتاب تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن در حال حاضر تا مه ۲۰۲۷ مد نظر قرار گرفته است.
خوشه‌های کهکشانی، بزرگ‌ترین تراکم شناخته‌شده در جهان هستند که می‌توانند فضا-زمان را به طرز چشمگیری منحرف کنند. این خمیدگی که «همگرایی گرانشی» (عدسی گرانشی) نامیده می‌شود، می‌تواند یک اثر بزرگنمایی را برای اجرا کردن فراتر از خوشه و به ستاره‌شناسان امکان‌پذیر کند تا آنها مانند یک ذره‌بین غول‌پیکر برای نگاه کردن از میان خوش استفاده‌کننده باشند. این گروه پژوهشی از این اثر استفاده می‌کنند و از میان «خوشه پاندورا» (خوشه پاندورا)، پیشخوشه مورد نظر را می‌بینند. حتی تجهیزات قوی جیمز وب نیز برای دیدن تا این مرحله، به کمک طبیعت نیاز دارند.
«توماسو ترئو» (Tommaso Treu)، پژوهشگر «دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس» (UCLA) و از محققان این پروژه گفت: علمی که اکنون می‌توانم رویای انجام آن را داشته باشم، شگفت‌انگیز است. با این پیشخوشه کوچک از هفت کهکشان در این فاصله بسیار زیاد، ما یک میزان را انجام می‌دهیم که پتانسیل آینده را برای نقشه برداری از مواد تاریک و برای تهیه جدول زمانی توسعه کیهان نشان می‌دهد.
انتهای پیام