کنترل ربات‌ها با قدرت ذهن امکان پذیر می‌شود!

به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، بستن یک هدبند ویژه الکترونیکی برای کنترل ربات با استفاده از قدرت ذهن، ماجرایی برآمده از داستانهای علمی-تخیلی به نظر می رسد اما اکنون گامی در جهت تحقق این امر برداشته شده است.

این گروه پژوهشی، ساختار سه‌بعدی پوشش‌داده‌شده با گرافین را در شکل‌ها و الگوهای متفاوت ابداع کرده است که هر حدود ۱۰ میکرومتر ضخامت دارند. از میان شکل‌های آزمایش‌شده، یک الگوی شش‌ضلعی، بهترین عملکرد را روی سطح منحنی داشت.

انتهای پیام



منبع

نانومواد مانند گرافین می‌تواند گزینه مناسبی باشد اما ماهیت مستح و پوسته‌پوسته این مواد را با منحنی‌های ناهموار سر انسان، به ویژه در دوره‌های طولانی ناسازگار می‌کند. بنابراین، «فرانچسکا یاکوپی»(Francesca Iacopi)، پژوهشگر دانشگاه فناوری سید و همکارانش تصمیم گرفتند یک حسگر سه‌بعدی بر اساس گرافین بسازند که می‌توان فعالیت مغز را به طور دقیق انجام داد و بدون نیاز به هیچ گونه چسبندگی بررسی کند.

این پژوهش، در مجله «ACS Applied Nano Materials» به چاپ رسید.

یک حسگر جدید که برای اندازه‌گیری فعالیت‌های مغز طراحی شده است، شاید روزی برنامه‌های کنترل سیستم‌های عملی با قدرت ذهن را امکان‌پذیر کند.

گروهی از پژوهشگران «دانشگاه فناوری سیدنی»(UTS) با طراحی یک ساختار ویژه بر اساس الگوی سه‌بعدی که بر ژل‌های رسانای چسبنده تکیه نمی‌کند، حسگرهای خشکی را ابداع کرده‌اند که می‌توانند فعالیت‌های الکتریکی مغز را حتی در میان موها و برجستگی‌ها و منحنی‌های سرمقاله کنند. .

الکترو الکترومغناطیسی جدید هنوز به خوبی حسگرهای کار نمی‌کنند اما پژوهشگران می‌گویند که، اولین گام به سوی توسعه حسگرهای خشک قوی و آسان است که می‌توان به توسعه کاربردهای مغز و ماشین کمک کند.

بخوان  درخواست طرح های قانون برای مقابله با فضایی

نسخه‌های غیرتهاجمی بیشتر از این فناوری‌ها استفاده می‌کنند، شامل می‌شوند که با ژل روی سر چسبنده می‌شوند. این حسها می‌توانند پوست سرگر را انجام دهند و گاهی اوقات نیز واکنش‌های آلرژیک را به همراه داشته باشند. به عنوان یک جایگزین، پژوهشگران در حال توسعه حسگرهای خشک هستند که به ژل نیازی ندارند اما هیچ کدام به خوبی حسگرهای استاندارد کار نکرده‌اند.

پژوهشگران، هشت نمونه از این حسگرها را در یک هدبند الاستیک قرار دادند که آنها را در پشت سر نگاه می‌داشتند. زمانی که حسگرها با یک هدست افزوده ترکیب شدند، الکترودها را تشخیص دادند که کدام را می‌توان مشاهده کرد. سپس، الکترودها با رایانه کار کردند تا سیگنال‌ها را به دستوراتی تبدیل کنند که حرکت را به طور کامل بدون یک کنترل می‌کند.

پزشکان، مغزهای الکتریکی را با «الکترونسفالوگرافی» (EEG) کنترل می‌کنند. در این روش، الکترودهای ویژه یا در سر کاشته می‌شوند یا روی سطح آن قرار می‌گیرند. الکتروانسفالوگرافی به تشخیص اختلالات عصبی کمک می‌کند اما می‌توان آن را در «واسط مغز و ماشین» (BCI) نیز گنجاند که از مغزی برای کنترل یک دستگاه بیرونی مانند اندام مصنوعی، ربات یا حتی یک بازی ویدیویی استفاده می‌کند.