به گزارش ایسنا و به نقل از نانومگزین، دانشمندان مؤسسه پژوهشی اسکریپس (TSRI)، نانوذراتی شبیه به سلولها را مهندسی کردهاند که فقط آن دسته از سلولهای ایمنی را هدف قرار میدهند که باعث واکنش خودایمنی میشوند و بقیه ایمنیها را دستنخورده و سالم باقی میگذارند. نانوذرات در آزمایشها قابل تشخیص به بیماری را تا اندازهگیری توجهی در برخی از حیوانات بهخیر بیاندازند و حتی میتوانند از بیماری شدید در موشهای مبتلا به «آرتریت» یا «آرتریت» جلوگیری کنند.
“جیمز پاولسون” (جیمز پالسون)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: مزیت بالقوه راهبرد ما این است که درمان ایمن و بلندمدت را برای بیماری های خودایمنی، با استفاده از روشی امکان پذیر می کند که مانند درمان های فعلی باعث سرکوب سیستم ایمنی نمی شود.
پژوهشگران این راهبرد را بر نانوذرات را روی یک مدل موش مبتلا به آرتریت آزمایش کردند که در آن، سیستم ایمنی موش از نظر ژنتیکی مستعد حمله به یک خودآنتی ژن به نام «GPI» است.
پاولسون گفت، وی و گروهش قصد دارند این نتایج بسیار مفید را با بهینه سازی بیشتر راهبرد بر نانوذرات دنبال کند. وی افزود: ما یک سوم حیوانات را می پسندیم از این را در آزمایش اولیه درمان می کنیم و من فکر می کنم این پتانسیل وجود دارد که نانوذرات خود را با سایر درمانهای ایمنیکننده میتوانند بهبود دهند. بنابراین، این گام بعدی ما خواهد بود. هدف دیگر ما، نشان دادن قابلیت این فناوری در برابر سایر بیماریهای خودایمنی از واکنشهای ایمنی ناخواسته نسبت به یک خودآنتیژن است.
پزشک نشان داد که درمان موشها با نانوذرات در سه هفتگی، علائم آرتریت را نشان میدهد که معمولاً یک یا دو هفته بعد از آن ظاهر میشوند، به شدت میشوند. در واقع، حدود یک سوم از موشها برای دوره 300 روزه، بدون آرتریت باقی ماندند. آزمایشها چشمانداز کردند که این درمان بهطور طبیعی تولید ضدبادیهای ضد GPI را در موشها کاهش داد و در عین حال، میزان سلولهای تنظیمکننده آنها را افزایش داد.
بیماریهای خودایمنی مانند آرتریت زمانی ایجاد میشود که سیستم ایمنی به بافتها یا اندامهای بدن حمله کند. این بیماری تنها در آمریکا حدود ۱۰ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار میدهند. درمانها در دسترس هستند و میتوانند برای بسیاری از بیماران بتوانند، اما سیستم ایمنی بدن را به صورت بیرویه سرکوب کنند. بدین ترتیب، علاوه بر ایجاد سایر عوارض جانبی، افزایش مییابد نسبت به تغییر و سرطانها به وجودآورند.
نتایج این پژوهش، در مجله ACS Nano به چاپ رسید.
انتهای پیام