بارنتین در مورد جستجوی بعدی در آرشیو داده هابل با استفاده از ماشینی صحبت کرد. نتیجه این جستجو، یافتن بیش از ۲۴۰۰ مسیر ماهواره‌ای در عکس‌ها بود. بارنتین ادامه داد: ما انتظار داریم که به اندازه سالهای عمر مفیدی که اطلاعات فضایی هابل داشته باشد، توجه به این آمار افزایش می یابد.
نکته دیگری که بارنتین مطرح می کند، این بود که آسمان شب فقط متعلق به ستاره شناسان نیست. وی افزود: همه افراد از ستاره‌نگاران معمولی گرفته‌اند تا مردمان بومی که ستاره‌ها را یک جرم با مهم مذهبی و فرهنگی می‌دانند، در نحوه استفاده از فضا با توجه به تأثیرات آن بر آسمان نقش دارند. بنابراین، این که فقط ستاره‌شناسان را به عنوان کاربران آسمان در نظر بگیریم، بسیار کوته‌بینانه است.
رصدخانه پیشرفته «ورا روبین» (رصدخانه ورا روبین)، در شیلی در حال ساخت است. تخمین زده شده است که 400 هزار ماهواره پرتاب شده و برنامه ریزی شده برای پرتاب به مدار پایین زمین، اکتشافی آن را تهدید می کند.
مزاحمانی برای مسیریابی
«ریچارد گرین» (ریچارد گرین)، معاون روابط دولتی در «رصدخانه استوارد» متعلق به «دانشگاه آریزونا» (U of A) گفت: فرستادن ماشین‌های ستاره‌شناسی به فضا و رها کردن رصدهای زمینی، راه حل مورد نظر. نیست. نکته این است که ما نمی‌توانیم قابلیت‌های اصلی زمینی را در فضا تکرار کنیم.
درک عمومی
گرین سریع‌ترین پیشرفت در گفت‌وگو: شبکه‌های ماهواره‌ای، به دست آوردن جستجوهای مشترک در حوزه صنعت است که برخی از آنها اجازه عملیاتی شدن توسط «کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا» (FCC) مشروط را دارند.
حدود ۱۹ ماهواره استارلینک که اندکی پس از پرتاب در نوامبر ۲۰۱۹ تصویربرداری شدند.
این تفکر که همه ستاره‌شناسی باید از زمین خارج شوند، پاسخی را از جانب «جان بارنتین» (John Barentine)، مدیر اجرایی و مشاور اصلی شرکت «مشاوره آسمان تاریک» (Dark Sky Consulting) در آریزونا به دنبال داشت. کار این گروه مشاوره، روی نوری، تاریک و ستاره‌شناسی آسمان است.
«سیمونتا دی پیپو»(Simonetta Di Pippo)، مدیر «دفتر امور فضایی ملل متحد در حوزه آسمان تاریک و آرام»(COPUOS) در سال ۲۰۲۰ گفت: ما باید یک تفاهم مشترک پیدا کنیم. از یک شبکه‌های ماهواره‌ای می‌توان پوشش اینترنتی جهانی را ارائه داد و سه نفر از افراد باقی‌مانده را آنلاین می‌سازد که یک جهش بزرگ رو به جلو در اتصال جهانی به اینترنت است اما در عین حال، ما باید از علم ستاره‌شناسی محافظت کنیم. ما باید برای تغییر در سطح بین‌المللی میان همه اعضای مرتبط گام برداریم. ابتکار آسمان و آرام سازمان ملل متحد باید دقیقاً توصیه‌هایی را در همین زمینه پیشنهاد کنند در نهایت می‌توانند مورد استفاده دولت‌های محلی قرار بگیرند که در سطح بین‌المللی با آنها امکان‌پذیر باشد.
خطوط مورب روی این عکس، دنباله‌هایی از نور بازتابیده شده توسط ده‌ها ماهواره استارلینک هنگام عبور از میدان دید تلسکوپ هستند.
تغییرات جهان
گرین اعلام کرد که کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا، چنین توافقنامه‌ای را شرط اعطای مجوز به «نسل دوم ماهواره‌های استارلینک» (Starlink V2) قرار داده و شرایط مشابهی را در مجوزهای بعدی که به کویپر آمازون صادر شده است، داده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، با توسعه شبکه ماهواره‌های «استارلینک» (Starlink) و «وان‌وب» (OneWeb)، شبکه اینترنتی پروژه «کویپر» (Kuiper) شرکت «آمازون» (Amazon) و انجام ابتکارات ماهواره‌های بزرگ‌تر، ستاره‌شناسان به عنوان فزاینده‌ای نگران تابش نور حدود ۴۰۰ هزار ماهواره‌ای هستند که برای پرتاب شدن به مدار پایین زمین در سالهای آینده برنامه‌ریزی می‌شوند.
بارنتین گفت: رصدخانه‌های زمینی برای پیشبرد دانش ما در مورد کیهان، کاملا حیاتی بوده و خواهند بود. فضا، محیطی ناملایم است و فعالیت در آن هنوز هم هزینه بسیار زیادی دارد. با همین بودجه می‌توانیم مشاهدات بیشتری را از زمین داشته باشیم و بررسی‌های بسیار مهمی را در مورد آسمان انجام دهیم. این امکانات در هماهنگی با ماموریت‌هایی مانند جیمز وب برای ارائه مشاهدات مهم بعدی در مورد اجرائی که کشف می‌کند، امکان پذیر خواهد بود.
پیام های مثبت
«یوهان اکلوف» (Johan Eklöf)، دانشمند سوئدی و نویسنده کتاب جدید «مانیفست تاریکی: در مورد نور، بومشناسی شب و ریتم‌های باستانی که زندگی را حفظ می‌کنند» (The Darkness Manifesto: On Light Pollution, Night Ecology, and the Ancient. Rhythms that Sustain Life) معتقد است که پژوهش‌ها، نوری را بر اثر دومینووار کاهش تاریکی در سیاره ما می‌تابانند.
در آن توافق، اسپری‌ایکس قول داد که برای کاهش بیشتر نور تلاش کند، ارتباط مستقیم با پیام‌های رادیویی زمینی را کاهش دهد و دیگران را برای کاهش تأثیر آن بر ستاره‌شناسی انجام دهد.
این طرح برای ستاره‌شناسانی است که به تلسکوپ‌های زمینی تکیه می‌کنند، دلهره‌آور است اما احساس می‌کنم که این لحظه، یک فرصت فوق‌العاده برای دیدن نزدیک شدن ما به رصدخانه‌های پیشرفته به شمار می‌رود.
اکلوف نظران خود کرد: حیواناتی که مسیر را با توجه به ستاره‌ها پیدا می‌کنند، احتمالاً ترافیک آسمان را گیج‌کننده‌تر می‌بینند. من هنوز از هیچ پژوهشی در این زمینه خبر ندارم اما باید متوجه شویم که ما با یک نقشه باستانی دست و پنجه نرم می کنیم و مطمئناً تأثیراتی خواهد داشت.
وی افزود: البته دور تلسکوپ فضایی جیمز وب آن قدر از زمین پرواز می‌کند که تحت تأثیر ماهواره‌ها قرار نمی‌گیرد اما تنها یک جیمز وب وجود دارد و هزاران ستاره‌شناس هستند که می‌خواهند از آن استفاده کنند.
تلسکو فضای هابل
افزایش تعداد ماهواره‌ها در مدار زمین و پرتاب ماهواره‌های جدید در آینده، به اطلاعاتی که برای جامعه ستاره‌شناسی تبدیل شده است و ستاره‌شناسان بزرگ‌اند که تجمع ماهواره‌ها در مدار زمین می‌توانند رصدها را مختل کنند.
گرین ادامه داد: جامعه ستاره‌شناسی پیشتر با کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا می‌خواست و از آنها خواسته بود که چنین نظری را در نظر بگیرند. بنابراین، این یک نتیجه بسیار مثبت است.
پاسخ متداول حامیان شبکه ماهواره‌ای این است: نگرانی چیست؟ به هر حال، هر سیستمی که برای بررسی دقیق کیهان لازم است، در وهله اول باید از زمین بیرون بیاید. مگر به همین دلیل نیست که «تلسکوپ فضایی هابل»(HST) و «تلسکوپ فضای جیمز وب»(JWST) در میان انبوهی از فضاپیماها پرتاب شدند؟
«اما لودن» (Emma Louden)، دانشجوی مقطع دکتری ستاره‌شناسی «دانشگاه ییل» (Yale University) گفت: تبدیل شدن آسمان صاف شب به آسمانی برای شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای‌های فضایی، عمده ویژگی‌های بشر با آسمان را تغییر می‌دهد.
لودن دریافت که با وجود تغییر جهان، ستاره‌شناسان با روند چگونگی جمع‌آوری داده‌ها ناآشنا را تشکیل می‌دهند. وی افزود: همان طور که «رصدخانه پاریس»(Paris Observatory) توسط لویی چهاردهم در سال 1667 به عنوان راهی برای عملیات نیروی هوایی فرانسه در اکتشاف کره زمین راه اندازی شد و سپس مورد تعارض مدرن سازی خیابان های پاریس در قرن نوزدهم قرار گرفت، تلسکوپ های ما که اکنون هستند. در حال ظهور هستند، در برابر یک چالش جدید قرار دارند. این چالش، شبکه‌های بزرگ ماهواره‌هاست.
ویلیامز در رویداد «آسمان‌های تاریک و آرام: راه پیش رو» (Dark & Quiet Skies: The Way Ahead) که در ۹ فوریه میزبانی «موسسه سیاست فضایی اروپا» (ESPI) برگزار شد، گفت: وجود صدها هزار ماهواره احتمالی در مدار دارد. پایین زمین، یک چالش فوری را در زمینه حاکمیت فضایی ایجاد می‌کند که هم بر رفتار حرفه‌ای ستاره‌شناسی و هم بر منظره بکر آسمان شب تأثیرگذار است.
بارنتین گفت: همه رصدخانه‌های فضایی، بالای ماهواره‌های مورد بحث پرواز نمی‌کنند. به ویژه تلسکوپ فضایی هابل که در مدار پایین زمین می‌چرخد که گاهی اوقات عکس‌های آنها مستقیماً مسیرهای ماهواره‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
اکلوف در مصاحبه با اسپیس گفت: ماهواره‌ها در حال حاضر خودنمایی می‌کنند و مانند ستاره‌های جدید درخشان در آسمان به نظر می‌رسند. به سختی می‌توان تشخیص داد که آیا نور آن قدر زیاد است که باعث نوری روی زمین شود یا خیر اما این موضوع باید بررسی شود.
انتهای پیام
گرین به عنوان یک پیش‌بینی برای آینده گفت که روند کار علیه ستاره‌شناسی با شبکه‌های ماهواره‌ای، یک فشار قوی برای ارتباطات است. وی افزود: این امر مستلزم ساخت یک آنتن با مساحت بزرگ برای هر ماهواره است تا از سیگنال‌های ضعیف منتشر شده تلفن‌های همراه را جذب کند. بنابراین، حرکت به سوی سازه‌های فضایی بزرگ‌تر، بر روی مشاهدات زمینی را افزایش می‌دهد.
بزرگترین آرایه تجاری تجاری که در مدار پایین زمین مستقر است متعلق به یک ارتباط مستقیم ماهواره ای به نام «بلوواکر ۳»(BlueWalker ۳) است. مساحت آن به ۶۴ متر مربع می‌رسد که به اندازه یک آپارتمان کوچک است.
آرشیو داده های هابل
گرین گفت: شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) یک پیشرو در حوزه جستجو برای یافتن پوشش نوری است که می‌تواند روشنایی ظاهری روی زمین را تا ۵۰ برابر کاهش دهد. همچنین، این شرکت به طور داوطلبانه یک توافقنامه هماهنگی را با «بنیاد ملی علوم آمریکا» (NSF) عملی کرد.
«اندرو ویلیامز» (اندرو ویلیامز)، مسئول روابط خارجی «رصدخانه جنوبی اروپا» (ESO) و یکی از سرپرست‌های «مرکز حفاظت از آسمان تاریک و آرام در برابر تداخل شبکه ماهواره‌ای» در «اتحادیه بین‌المللی ستاره‌شناسی» (IAU)، اخیرا پرسش را مطرح کرد که چگونه در آینده از آسمان تاریک کنیم.
لودن معتقد است همان طور که رصدخانه پاریس باید برای انجام دادن نجوم پیشگامانه، متمرکز و راه‌های بیابد، اکنون نیاز به توسعه و ورود به دنیای جدید شبکه ماهواره‌ای احساس می‌شود. وی افزود: ستاره‌شناسان با نوآوری و خلاقیت بیگانه. تغییر در آسمان شب، فرصتی برای جامعه ستاره‌شناسی است تا گردهم بیایند و برای آینده نوآوری کنند.