Meta Quest Pro به‌روزرسانی غیرمنتظره‌ای دریافت کرده است – ردیابی چهره آن اکنون می‌تواند حرکات زبان شما را دنبال کند.
یکی از اصلی‌ترین به‌روزرسانی‌های سخت‌افزاری که در Meta Quest Pro ارائه شده است، ردیابی چهره و چشم است. به لطف دوربین های داخلی، هدست می تواند ویژگی های صورت شما را ردیابی کند و حرکات واقعی شما را به یک آواتار مجازی تبدیل کند. از آنجایی که این مدل کاملاً از لبه‌های دهان، انقباضات بینی و حرکات چشم شما تقلید می‌کند، مدل دیجیتال می‌تواند تقریباً به اندازه یک انسان واقعی – حداقل در تجربه من با این فناوری – احساس شود.
متأسفانه، این غوطه وری می تواند در نقاطی از بین برود، زیرا ردیابی همیشه کامل نیست، یکی از ایرادات بسیاری از کاربران این است که نمی تواند زبان شما را ردیابی کند. بنابراین، اگر می‌خواستید یکی از دوستانتان را با گذاشتن آن به طرف او اذیت کنید، یا یک بستنی مجازی را لیس بزنید، تا به حال نتوانسته‌اید.
متا نسخه جدیدی از افزونه ردیابی چهره را در نسخه SDK v60 خود منتشر کرده است که در نهایت از ردیابی زبان پشتیبانی می کند. جالب است که این پشتیبانی هنوز به آواتارهای متا اضافه نشده است – بنابراین ممکن است در برنامه هایی مانند Horizon Worlds شاهد ردیابی زبان نباشید – اما قبلاً توسط توسعه دهندگان به برنامه های شخص ثالث اضافه شده است.
ماژول‌های جدید #VRCFT برای ردیابی صورت جدید #QuestPro v2 با پشتیبانی از زبان منتشر شد. از طریق VDX (هنگامی که VD پشتیبانی اضافه می‌کند) با استفاده از ماژول محلی ALXR و کلاینت‌های ALXR با ماژول ALXR Remote از (Air) Link و VD پشتیبانی می‌کند. .twitter.com/sUmfLaXVpN14 دسامبر 2023
این شامل توسعه دهنده است کرهجان (از طريق آپلود VR) که یک ماژول VR Face Tracking برای ALXR توسعه می دهد – جایگزینی برای برنامه هایی مانند Virtual Desktop و Quest Link که به شما کمک می کند هدست خود را به رایانه متصل کنید. کرهجان کلیپی از نحوه عملکرد آن در X منتشر کرد (توئیتر سابق).
همه وسایل و هیچ ربطی بهش نداره
ارتقاء قابلیت‌های فناوری متا هرگز چیز بدی نیست، و ما باید به زودی شاهد انتشار زبان ردیابی برای برنامه‌های بیشتر باشیم – به خصوص زمانی که SDK آواتار خود متا از این ویژگی پشتیبانی کند. اما این ارتقاء مورد نیاز ویژگی نیست. در عوض، ردیابی چهره باید به دست افراد بیشتری برسد و نرم افزارهای بیشتری وجود داشته باشد که از آن استفاده کند.
قبل از انتشار Meta Quest 3 من به ندرت از واقعیت ترکیبی استفاده می کردم – تنها بارهایی که انجام دادم به عنوان بخشی از هر بررسی یا آزمایشی بود که برای کارم انجام دادم. این در چند ماه گذشته بسیار تغییر کرده است، و من تا آنجا پیش می روم که بگویم اگر بین VR و MR انتخابی وجود داشته باشد، گاهی اوقات واقعیت ترکیبی روش ترجیحی من برای بازی است.
یکی از دلایل این است که Quest 3 به طور قابل‌توجهی کیفیت بالاتری را نسبت به Quest Pro ارائه می‌دهد – هنوز هم کامل نیست، اما رنگ‌ها دقیق‌تر هستند و خوراک به دلیل دانه‌بندی خراب نمی‌شود. دلیل دیگر، بسیار مهم‌تر این است که این پلتفرم اکنون مملو از نرم‌افزاری است که از واقعیت ترکیبی پشتیبانی می‌کند، نه تنها چند اپلیکیشن خاص که واقعیت ترکیبی را به عنوان کناری از تجربه اصلی VR ارائه می‌دهند.
حتی اگر مدت زمان مشابهی روی سخت‌افزار متا وجود داشته باشد، پشتیبانی یکسانی برای ردیابی چهره یا ردیابی چشم وجود ندارد. این علیرغم تمام صحبت‌هایی است که قبل از انتشار Quest Pro در مورد اینکه این ابزارها چقدر واقعی‌گرایی می‌توانند اضافه کنند و برنامه‌ها چقدر کارآمدتر می‌توانند با استفاده از رندر فووید اجرا شوند – تکنیکی است که در آن نرم‌افزار VR تنها بخشی از صحنه را که شما به آن نگاه می‌کنید به درستی رندر می‌دهد. با چشمانت
مشکل بزرگ این نیست که ردیابی چهره به اندازه کافی خوب نیست – اگر بتواند زبان شما را ردیابی کند قطعاً چشمگیر است – این (احتمالا) فروش ضعیف Quest Pro است. متا نگفته است که Pro از نظر مالی چقدر خوب یا بد عمل کرده است، اما اگر یک محصول مانند کیک هات کیک فروخته شود، قیمت آن را تنها چهار ماه پس از عرضه به طور دائم یک سوم کاهش نمی دهید – از 1500 دلار / 1500 پوند / AU کاهش یافت. 2450 دلار تا 999.99 دلار / 999.99 پوند / 1729.99 دلار استرالیا. و اگر افراد زیادی این هدست و ابزارهای ردیابی آن را ندارند، چرا توسعه‌دهندگان منابع را برای ایجاد برنامه‌هایی که از آن‌ها استفاده می‌کنند هدر می‌دهند در حالی که می‌توانند روی چیزی کار کنند که افراد بیشتری می‌توانند از آن استفاده کنند؟
برای اینکه ردیابی چهره مانند واقعیت مختلط شروع به کار کند، باید به خط کوئست بودجه متا آورده شود تا افراد بیشتری بتوانند به آن دسترسی داشته باشند و توسعه‌دهندگان برای ایجاد نرم‌افزاری تشویق شوند که بتوانند از آن استفاده کنند. تا آن زمان، مهم نیست که چقدر چشمگیر باشد، ردیابی چهره یک ابزار حاشیه باقی خواهد ماند.