«توماس زوربوخن» (Thomas Zurbuchen)، معاون اداره مأموریت علمی در مقر ناسا در واشنگتن گفت: این پژوهش، نمونه‌ای هیجان انگیز از روش‌های نوآورانه‌ای به شماره میرود که ناسا از طریق مشارکت خصوصی و دولتی در حال بررسی آن است. ما می‌خواهیم همان‌طور که ناوگان ما رشد می‌کند، از فرصت‌ها برای حمایت از قوی‌ترین و عالی‌ترین مأموریت‌های علمی ممکن می‌توانیم استفاده کنیم.
از زمان آغاز عملیات هابل در سال ۱۹۹۰، مدار این تلسکوپی در فاصله ۵۴۰ کیلومتری از زمین رو به زوال بوده است. راه‌اندازی مجدد و انتقال آن به مداری که هم بالاتر و هم پایدارتر است، می‌تواند سال‌ها به عملیات عملیاتی هابل اضافه شود و زمانی که ناسا باید تلسکوپ را از مدار خارج کند یا از بین ببرد، به تأخیر می‌افتد.
عملیات راه‌اندازی مجدد هابل نشان می‌دهد که چگونه می‌توان به ماهواره‌ها و فضاپیماهای قدیمی به گروهی ویژه از آن‌ها که در مدارهای نزدیک زمین هستند، عمر عملیاتی طولانی‌تری بخشید.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ناسا در ۲۲ دسامبر، درخواستی را برای اطلاعات یک پژوهش غیر انحصاری شرکت «اسپیس ایکس» (SpaceX) منتشر کرد که نشان می‌داد چگونه «تلسکوپ فضایی هابل»(HST) می‌تواند خود را در مدار بالاتری شروع کند. درخواست ناسا برای این اطلاعات در حالی ارائه شده است که این تلسکوپ فضایی تا ۲۴ ژانویه ۲۰۲۳ به کار خود ادامه خواهد داد.
این پژوهشها، داده‌هایی را در مورد هابل و فضاپیمای دراگون جمع‌آوری می‌کنند تا امکان ملاقات و اتصال ایمن به فضای تلسکوپ را پیش از انتقال آن به مدار پایدار بالاتر از میزان بررسی قرار دهند. انتظار میرود که این پژوهشها حدود شش ماه زمان ببرند.
پژوهش اسپیس ایکس، برای کمک به ناسا طراحی شده است که در حال حاضر هیچ برنامه‌ای برای عملیات یا تامین مالی یک کارمند خدمات جدید هابل وجود ندارد. این پژوهش می‌تواند به تعیین امکان تجاری چنین مأموریتی کمک کند. هدف اسپیس ایکس، ترسیم چالش‌های فنی چنین جستجویی بود.
غیرانحصاری این پژوهش بدان معناست که سایر شرکت‌ها تا ایده خود برای خدمت‌رسانی به هابل را یا استفاده از موشک‌ها از فضاپیماهای مختلف پیشنهاد دهندگان هستند.
ناسا طی پنج مأموریت خود شاتل فضایی برای تنظیم هابل، از شاتل برای راه‌اندازی مجدد تلسکوپ استفاده کرد. آخرین مأموریت خدمات رسانی شاتل به هابل در سال ۲۰۰۹ بود. ناسا ناوگان شاتل خود را در سال ۲۰۱۱ بازنشسته کرد.
انتهای پیام