مركز ابرها از ساختار مولکوليشم به دست آوردند و مي فهمند که خلخل مي توانند مواد مغذي و مواد زائد را فراهم کنند که براي بهبودي حيات باشد. بعلاوه بر این، سلول‌هایی که به هر دو نوع ابریشم می‌چسبند، فعال می‌شوند.
اعصاب محیطی پیام‌هایی را از مغز و نخاع به سایر بخش‌های بدن می‌فرستند تا برای مثال هنگام رفتن به ماهیچه‌ها حرکت کنند یا مغز به شما اطلاع دهد که پاهایتان سرد است. اعصاب محیطی به راحتی آسیب می‌بینند و مغز برای برقراری ارتباط با آنها و اندام‌ها مختل می‌شود.
متخصصان امیدوارند که راه را برای توسعه هدایتگر عصبی «خارجی» برای درمان آسیب‌های عصبی محیطی در انسان هموار کند.
هدایتگر عصبی بر روی موش‌هایی که عصب سیاتیک راست آنها قطع شده و شکافی ۱۰ میلی‌متری در آن ایجاد شده بود، آزمایش شدند. بیماران دریافتند که آسیب دیده با هدایتگر عصبی ابریشمی سازگار شده اند و این اعصاب در امتداد رشته های ابریشمی رشد کرده و با موفقیت دو انتهای بریده شده به هم وصل شده اند.
برای اولین بار، مشخصه های فیبرئین را با لوله ها و رشته های ابریشم طبیعی عنکبوت ساخته اند تا یک ابریشم را در ابریشم ایجاد کنند.
استفاده از مواد طبیعی برای ایجاد محیط زیستی نسبت به مواد مصنوعی دارد. ابریشم عنکبوت زیست تخریب پذیر است و در مدل‌های حیوانی پاسخ بسیار کمی ایجاد می‌کند. ماهیت متخلخل ابریشم می‌تواند امکان ترکیب مولکول‌های فعال زیستی را برای ترویج ایجاد اعصاب در فواصل طولانی‌تر ارائه کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، روش‌های فعلی برای ترمیم آسیب‌دیده به فواصل کوتاه محدود می‌شوند اما برای اولین بار، دو نوع ابریشم را برای ایجاد یک روش زیست سازگار امیدوارکننده برای بازسازی آسیب دیدگی در فواصل بزرگ‌تر ترکیب می‌کنند.
این مطالعه در مجله «Advanced Healthcare Materials» منتشر شده است.
مطالعات قبلی استفاده از ابریشم به عنوان یک ماده زیستی را نشان می دهد. ابریشم از پرورش‌های فیبروئین (فیبروئین) و سریسین (سریسین) تشکیل شده است. هر دوی این ابریشم‌ها سازگار با محیط زیست، الاستیک و محکم هستند. مشخص شده است که فیبروئین ابریشم با افزایش تکثیر و رشد سلولی باعث التیام زخم می‌شود. ابریشم عنکبوت نیز دارای خواص مکانیکی قابل توجه از جمله استحکام کششی و پذیرشی بالا است.
درمان استاندارد برای ترمیم اعصاب محیطی آسیب دیده، اتوگرافت(autograft) است که در آن جراحان آسیب دیده را جدا می‌کنند و آن را با یک عصب از سایر نقاط بدن می‌کنند. عصب پیوندی از یک عصب حسی می‌شود که حس را به ناحیه‌ای از پوست که در آن احساس حیاتی نیست، منتقل می‌کند. اما میزان موفقیت پیوندهای عصبی می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد یا شکست بخورد.
سملر گفت: به عنوان بخشی از این، مطالعه ما نه تنها در ترمیم عصب موفق بودیم، بلکه انتخابیم اجزای فرآیندی را با تجزیه و تحلیل و تحلیل انجام دهیم.
محقق تار عنکبوت و ابریشم کرم ابریشم را برای ایجاد مواد تشکیل دهنده برای ترمیم اعصاب با ترکیب ترکیب کردند.
هدایتگرهای عصبی(عصب راهنماها) که ساختارهای لوله‌های هستند که به دو انتهای عصب بریده می‌شوند تا شکاف را پر کنند، حدود ۳۰ سال است که وجود دارند. با این حال، فقط آنها می‌توانند برای شکاف‌های کوچک استفاده شوند. در حال حاضر، هدایتگرهای عصبی که مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا هستند در فواصل کوتاه تا سه سانتی‌متر محدود شده است. فواصل طولانی‌تر نیازمند یک محیط داخلی هستند که از ساختاری و سلولی لازم را می‌کند.
متخصص دانشگاه آکسفورد و دانشگاه پزشکی وین که با ترکیب دو نوع ابریشم طبیعی گرفته شده از کرم‌های ابریشم(Bombyx mori) و عنکبوت‌های گوی باف طلایی (Trichonephila edulis) یک هدایتگر عصبی برای بازسازی اعصاب در فواصل بزرگ‌تر جدید ساخته‌شده است.
دیواره این ساختار از فیبروین کرم ابریشم ساخته شده و از الیاف ابریشم عنکبوت است که به عنوان یک ساختار هدایت کننده داخلی عمل می‌کند.
لورنز سملر (Lorenz Semmler)، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: در مطالعه ما مشخص شد که محیطی خاص زمانی است که چنین رشته‌هایی از ابریشم ساخته می‌شوند به خوبی عمل می‌کنند و به نظر می‌رسد ابریشم عنکبوت برای هدایتگرها مناسب است.