این پژوهش در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.
«دانکن فارا» (دانکن فارا)، اخترشناس دانشگاه هاوایی و پژوهشگران این پروژه، گفت: ما در واقع دو چیز را همزمان میگوییم. نخست اینکه شواهدی وجود دارند که نشان میدهند راهحلهای معمولی، در مقیاس زمانی طولانی نمیتوانند کارآمد باشند و دوم این که ما نخستین منبع اخترفیزیکی پیشنهادی برای انرژی تاریک را در اختیار داریم.
گروه یک بینالمللی از پژوهشگران در پژوهشهای جدید، اولین شواهد را در مورد منشأ انرژی تاریک کشف کردهاند که نشان میدهند این منشأ همان گونهای که احتمال میرفت، سیاهچالهها هستند.
انتهای پیام
سیاهچالهها از دو طریق جرم میگیرند؛ افزایش گاز و ادغام با سیاهچالههای دیگر. پژوهشگران با مطالعه 9 سال از سالهای قدیمی سیاهچاله در کهکشانهای بیضوی غولپیکر خفتهاند که سیاهچالههای، بسیار بزرگتر از آن چیزی هستند که این دو روش رشد باید داشته باشند. این معناست که باید راه دیگری را به دست آورد که این سیاهچالهها وجود داشته باشد. نظر پژوهشگران این است که پاسخ، انرژی تاریک به شکل «انرژی خلأ» (Vacuum Energy) است. نوعی انرژی که در خود فضازمان گنجانده شده است و اجزای جهان را از هم دورتر میکند و انبساط را سرعت میبخشد.
دکتر «کریس پیرسون» (کریس پیرسون)، پژوهشگر مؤسسه «RAL Space» و از پژوهشگران این پروژه گفت: اگر این نظریه درست باشد، کل حوزه کیهانشناسی را متحول میکند؛ زیرا ما نهایتاً گزینههای را برای منشأ انرژی تاریک در اختیار داریم که بیش از ۲۰ سال، کیهانشناسان و فیزیکدانان نظری را گیج کردهاند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، وقتی ستارهشناسان که جهان را با سرعتی فزاینده در حال حاضر انبس میکند، این نظریه را مطرح میکنند که احتمالا نیرویی همه چیز را از هم دورتر و بر گرانش غلبه میکند. این نیرو، «انرژی تاریک» (Dark Energy) نامیده شد، اما هیچکس تا به حال متوجه نشد که از کجا آمده است.
این ایده که سیاهچالهها منشأ انرژی تاریک هستند، جدید نیست. در واقع، این بخشی از نظریه نسبیت عام اینشتین به شماره میرود، اما این اولین بار است که ستارهشناسان، شواهد رصدی را برای حمایت از این نظریه به دست میآورند.
اکنون گروهی متشکل از ۱۷ پژوهشگر بینالمللی به سرپرستی «دانشگاه هاوایی» (University of Hawaii)، اولین شواهد را در مورد نقطه مبدا انرژی تاریک کشف کردند. این مبدا، سیاهچالهها هستند.