«رصدخانه جنوبی اروپا» (ESO) که تلسکوپ ویالتی را مدیریت میکند، در بیانیهای نوشتارات، یک کشش گرانشی را روی استارگان میزبان خود اعمال میکنند و مسیر حرکت آنها را در آسمان مختل میسازند. دو گروه دریافتند که ستاره AF Leporis چنین مسیر آشفتهای را نشان میدهد و این نشانهها است مبنی بر اینکه امکان دارد سیارههای در آنجا پنهان شده باشد.
ستاره مورد نظر، «AF Leporis» نام دارد و در فاصله 87.5 سال نوری از زمین در صورت فلکی «خرگوش» (Lepus) قرار گرفته است. دو گروه از ستارهشناسان اخیراً پس از بررسی دادههای جمعآوری شده توسط تلسکوپهای فضایی «هیپارکوس» (هیپارکوس) و «گایا» (گایا)، روی این ستاره منتشر شدهاند. تمرکز این دو تلسکوپ، بر ترسیم موقعیت و مسیر استارگان در آسمان است. وقتی ستارهشناسان به بررسی مشاهدات تلسکوپها در مورد AF Leporis پرداختند، تغییرات عجیبی را در مدار ستارهای پیدا میکنند که نشان میدهد ممکن است سیاره بزرگی در مدار آن وجود داشته باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، «تلسکوپ بسیار بزرگ» یا «ویالتی» (VLT) در شیلی، پس با توجه به اینکه دو مأمور نقشهبرداری آسمان «آژانس فضای اروپا» (ESA) چیزی را در مدار یک ستاره جوان دوردست در حال حاضر نشان میدهد، عکسهایی را از سبکترین سیارهها نشان میدهد. فراخورشیدی خود گرفت.
رصدخانه جنوبی در بیانیه خود نوشت: AF Leporis تقریباً به اندازه خورشید پرجرم و داغ است و علاوه بر آن بر سیاره اروپا شناختهشدهاست، دارای قرصی از میوه شبیه به «کمربند کویپر» (Kuiper Belt) منظومه شمسی است. با وجود این، AF Leporis بسیار جوان تر از خورشید است و با ۲۴ میلیون سال، حدود ۲۰۰ برابر جوان تر از ستاره ما به شمار می رود. سن کم AF Leporis و منظومه سیارهای این ستاره، آن را به ویژه برای ستارهشناسان میتواند جذابتر کند، زیرا میتواند اطلاعات مهمی را در مورد طرح منظومهها ارائه دهد.
«تلسکوپ»، از سبکترین سیاره فراخورشیدی که بررسی کرده است، عکسهایی گرفته شده است که در مدار یک ستاره جوان میچرخد.
این پژوهش، در مجله «نجوم و اخترفیزیک» به چاپ رسید.
کشف اخترشناسان ثابت شد و آنها دریافت کردند که این سیاره فراخورشیدی، چهار تا شش برابر بزرگترین سیاره منظومه شمسی یعنی مشتری است که در همان فاصلههایی که زحل به دور خورشید میچرخد، به AF Leporis میچرخد.
طبق بیانیه رصدخانه جنوبی اروپا، این سیاره فراخورشیدی، سبکترین سیارههای به شماره میرود که با کمک ترکیبی از تشخیص انحرافات در مدار ستاره و تصویربرداری مستقیم کشف شده است.
تصویربرداری مستقیم از سیارات فراخورشیدی، بسیار مشکل است. از آنجایی که سیارات بسیار کمنورتر از ستارگان میزبان خود هستند، اختراعان معمولاً فقط میتوانند از سیارات فراخورشیدی بسیار بزرگی کنند که در مدارهای بسیار دور از ستاره خود میچرخند، به دست میآیند. به عنوان مثال، اولین سیاره فراخورشیدی که مستقیما توسط «تلسکوپ فضای جیمز وب»(JWST) به تصویر کشیده شده، «HIP ۶۵۴۲۶ b» نام دارد که ۱۲ برابر بزرگتر از مشتری است و بیش از دو برابر میزان گردش پلوتون به دور خورشید، دورتر از ستاره خود میچرخد. به گفته «انجمن سیارهای آمریکا» (The Planetary Society)، کمتر از پنج درصد از ۵۳۰۰ سیاره فراخورشیدی در حال حاضر مستقیماً تصویربرداری شدهاند. اکثر قریتیب به اتفاق این جهانهای دوردست، تنها به لطف تأثیر کمی که عبور از مقابل ستاره والد خود را روی آن میگذارند، کشف کردهاند.
این دو گروه پژوهشی، از سیستم اپتیک تطبیقی تلسکوپ ویالتی موسوم به «SPHERE» استفاده کردند که نمیتوانند تشخیص داده شوند را اصلاح کند. این سیستم به تاج نگار است. تاجنگار، دستگاهی است که ستارهی نور شدید را میکند و به اختراع میکند تا محیط اطراف ستاره را با اطلاعات بهتری مطالعه کنند.