مدلهای ریه ایجاد شده در آزمایشهای دقیقتر از سلولها در کشتهای سلولی یا مدلهای حیوانی عمل کردند. در یک کشت سلولی سنتی، شما سلولها را در پتری دیش قرار میدهید و آنها را در شرایط ساکن میکنید که این کار با آنچه در بدن انسان اتفاق میافتد، بسیار زیاد است. کاری که ما میدهیم شرایط محیطی مشابه با شرایط موجود در بدن انسان را ایجاد کنیم.
انتهای پیام
منبع
پژوهشگران دانشگاه سیدنی استرالیا در مطالعه اخیرشان بیان کردند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، آزمایش بر روی حیوانات به طور معمول اولین قدم در هنگام آزمایش داروها و تأثیر بالقوه آنها بر انسان میشود. با این حال، مالی متعددی چه از نظر چه اخلاقی برای کاهش تعداد آزمایشهای حیوانی وجود دارد. یک جایگزین، ایجاد اندام کوچک برای شبیه سازی اندام واقعی است. پژوهشگران استرالیایی به دنبال پیشرفته برای ایجاد ساختارهای پیشرفته سه بعدی ریه هستند که همه از یک پتری دیش شروع میشود.
با نگاهی فراتر از آزمایش دارو، ریه های این پتانسیل را دارند که به ایجاد داروهای شخصی برای افراد کمک می کنند. برای مثال، اگر میخواهید طیف وسیعی از واکنشها را در یک ریه آزمایش کنید، میتوانید از یک فرد نمونهای از سلولها بگیرید و ریهای بسازید که بیشتر شبیه ریه او باشد.
برای شرایط محیطی مشابه ریه انسان، یک هوای مطبوع را در یک طرف و در یک طرف دارای آبرسانی در پایین همراه با ریز جریان(به انگلیسی: Microcirculation) که شبیه گردش خون است، نگه می دارد. ریز جریان خون جریان خونی است که به رگهای کوچکتر درون بافتهای بدن میرساند و دارای ۳ بخش اصلی، پیش مویرگی، مویرگی و پس مویرگی است.
محققان استرالیایی به دو مدل ریه آزمایشگاهی از سلولهای اولیه انسان ایجاد میکنند. اولین مورد شبیه یک ریه سالم برای آزمایش یک داروی جدید است. در فاز آزمایش ۲ نیز داروی جدید را روی یک ریه بیمار آزمایش میکنند. در این سناریو، ریههای ناسالم شبیه ریههایی است که در افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) دیده میشود.
«وویچ کرزانوفسکی» (Wojciech Chrzanowski) استاد نانوپزشکی در دانشگاه سیدنی و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: ما سلولها را مستقیماً از بیماران میگیرند و سپس آنها را در لایههایی که در داخل بدن وجود دارند، میسازیم. بنابراین، ابتدا شما سلولهای سلولی را دارید، سپس فیبروبلاستها را در اختیار دارید. ما به معنای واقعی کلمه در حال ایجاد یک عضو تقلیدی هستیم که بسیار شبیه ریههای واقعی انسان است.
محققان در ادامه توضیح دادند: این دو عنصر در کنار هم به ایجاد شرایط مشابه ریه انسان کمک میکنند و آنها را دقیقتر میکنند.
به گفته نویسندگان این مطالعه، مدلهای ریه میتوانند زمان توسعه دارو را کوتاه کنند. در حال حاضر، حدود ۱۰ تا ۱۵ سال طول میکشد تا یک دارو قبل از اینکه به بازار برسد، آزمایش شود.