ستارهشناسان در حال حاضر بیش از ۲۲۰۰ سیارک بالقوه خطرناک راصد میکنند. این سیارکها، سنگهای فضایی هستند که به طور خطرناکی به دور زمین میچرخند و بیش از یک کیلومتر است. چنین سیارکهایی از بزرگترین نگرانیها هستند، زیرا میتوانند باعث آسیب شوند و شاید بر کل سیاره تأثیر بگذارند. با وجود این، حتی اگر سیارکهای کوچکتر در مناطق پرجمعیت سقوط کنند، دردسرهای زیادی را میآورند. به عنوان مثال، سیارکی با عرض تنها 50 متر در تصویر که در بالای مرکز شهر لندن منفجر شود، به کل شهر آسیب وارد میکند.
این سیارک که “2022 AP7” نام دارد، به دلیل چرخش در منطقه بین و زهره، برای مدت زمینی شناسایی نشده بود. برای شناسایی سنگهای فضایی در این منطقه، ستاره شناسان باید به جهت خورشید نگاه کنند و این امر به دلیل درخشندگی خورشید، بسیار مشکل است. به عنوان مثال، تلسکوپهای پیشرو مانند «تلسکوپ فضای جیمز وب» (JWST) و «تلسکوپ فضای هابل» (HST) هرگز به سمت خورشید نگاه نمیکنند زیرا درخشندگی این ستاره، تجهیزات حساس آنها را میسوزانند.
این سیارک با 1.5 کیلومتر، بزرگترین سیارک خطرناکی است که در هشت سال گذشته مشاهده شده و ستاره شناسان به آن لقب «قاتل سیاره» را می دهند زیرا اگر با زمین برخورد کند، تأثیر آن در قاره احساس خواهد شد.
سیارکی که ستارهشناسان نام آن را «قاتل سیاره» گذاشتهاند، در تابش خورشید مخفی مانده بود.
کشف 2022 AP7 که در صورت برخورد با زمین بسیار آسیبرسانتر از واقعه چلیابینسک خواهد بود، تنها به دوربین فوق حساس موسوم به “دوربین انرژی تاریک”(DEC) در “رصدخانه میانآمریکایی سرو تولولو”(CTIO) در شیلی امکان پذیر است که در ساعتهای گذشته انجام شود. گرگ و میش که این سیارکها را میتوان در دو دوره ۱۰ دقیقهای در هر روز شناسایی کرد، آسمان را بررسی کرد. شپرد بزرگ گفت: به دو سیارک نزدیک زمین پیدا کرده ایم. عرض آنها حدود یک کیلومتر است. این اندازه است که ما آن را قاتل سیاره مینامیم.
شپرد ادامه داد: احتمالاً فقط تعداد کمی سیارک نزدیک به زمین با اندازههای مشابه برای یافتن باقی مانده است و این سیارکهای بزرگ کشفشده احتمالا مدارهایی دارند که بیشتر آنها را در مدار زمین و زهره نگاه میدارند.
انتهای پیام
علاوه بر خطر بالقوه 202 AP7، ستارههای دو سنگ فضای کوچکتر دیگر را نیز در رصدهای دوربین انرژی تاریک کشف کردهاند که یکی از آنها نزدیکترین سنگ به خورشید به شمار میرود که دیده میشود. دانشمندان در بیانیهای اعلام کردند که این سیارک موسوم به “2021 PH27″، به دلیل نزدیکی به خورشید در مرکز منظومه شمسی، بزرگترین آزمایش “نسبیت عام” را در میان تمام اجرام منظومه شمسی تجربه میکند.
از آنجا که سیارکهای درون منظومه شمسی بسیار سخت است، در مدلهای جمعیتی سنگهای فضایی منظومه شمسی به طور کامل نشان داده نمیشوند. با وجود این، شپرد معتقد است که تنها چند قاتل سیاره ناشناخته در این منطقه است که رصد آن را خراب کرده، باقی مانده است. خبر خوب این است که بیشتر این سیارکهای ناشناخته احتمالاً مدارکی را دنبال میکنند که آنها را از زمین دور میکند.
“اسکات شپرد”(Scott Sheppard)، ستارهشناس آزمایشگاه زمین و سیارات در “موسسه علمی کارنگی”(Carnegie Institution for Science) و پژوهشگر ارشد مقالهای که این کشف جدید را توصیف میکند، گفت: به دلیل احتمال مشاهده در نزدیکی تابش خیرهکننده خورشید، تنها حدود ۲۵ سیارک با مدارکی کاملاً در مدار زمین کشف شدهاند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ستارهشناسان یک سیارک غولپیکر را رصد کردهاند که در تابش خیرهکننده خورشید پنهان شده است و امکان دارد روزی با برخورد کند.
ستارهشناسان قادر به محاسبه مسیر سیارکها برای قرنها در آینده هستند و در حال حاضر، هیچ فضایی وجود ندارد که ما را نگران کند. جامعه جهانی علوم فضایی امیدوار است تا زمانی که چنین سنگی ظاهر شود، دستگاههایی قوی را برای محافظت از سیاره در دست داشته باشند. در ماه سپتامبر، ماموریت “آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه”(DART) ناسا با موفقیت مسیر سیارک قمر “دیمورفوس”(Dimorphos) با عرض ۱۶۰ متر را که به دور صخره مادر با عرض ۷۸۰ متر خود موسوم به “دیدیموس”(Didymos) میچرخد، تغییر داد. موفقیت این آزمایش که اولین نمونه در نوع خود را به شماره میرود، میدهد تا زمانی که در مورد سیارکهای مزاحم به اندازه کافی سریع باخبر، ممکن است بتوانیم آنها را دور نگه داریم.
به همین دلیل، ستارهشناسان فقط از ماهیت سیارکهایی که در این منطقه کمین کردهاند، محدود میکند، و گاهی اوقات ممکن است شگفتانگیز باشد. در سال ۲۰۱۳، یک سیارک بسیار کوچکتر با عرض تنها ۲۰ متر، کاملاً بدون هشدار از جهت خورشید وارد شد. این سیارک در بالای شهر چلیابینسک در جنوب شرقی روسیه منفجر شد و شیشههای هزاران ساختمان را شکست.
بر اساس نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین، اجرام بزرگ، فضازمان را منحرف میکنند و این امر میتواند بر حرکتی دیگر در مجاورت آن تأثیر بگذارد. این موارد که بسیار جزئی هستند، میتوانند به صورت بینظمی در مدار سیارات و سیارکها مشاهده شوند که توسط فیزیک نیوتن قابل توضیح دادن توضیح هستند. نکته مثبت این است که هم سیارک 2021 PH27 و هم سیارک سوم به نام “2021 LJ4″، مدارهایی را دنبال میکنند که با مدار زمین تلاقی ندارند.