برای کاهش، پژوهشگران ابتدا نمونهای را در یک اجاق خلاء با پاک کردن پاک کردن تا بیش از حد آب سطحی را از آنها حذف کنند. سپس، پیش از آنالیز نمونه ها در سنج جرمی یونی ثانویه، نیاز بود تا نمونه ها یک بار دیگر خشک شوند.
در این مطالعه، Liam Peterson، دانشجوی فارغ التحصیل زمین شناسی از دانشگاه مریلند (UMD)، از یک میکرو کاوشگر الکترونی برای اندازه گیری سطح منیزیم، آهن، کلسیم و سیلیکون استفاده کرد، سپس به پژوهشگری به نام Newcombe در آزمایشگاه Carnegie موسسه علوم زمین پرداخت. و سیارات پیوست تا پیوست آب آنها را با دستگاه اندازه گیری جرمی یونی ثانویه اندازه گیری کند.
برخی از نمونههای شهابسنگ از درون منظومه شمسی، جایی که زمین در آن قرار دارد و معمولاً با شرایط گرم و خشک میشود، آمده است. نمونههای کمیابتر دیگر از قسمتهای بیرونی سردتر منظومه به دست آمدهاند. علیرغم که میشود آب از بیرون از منظومه شمسی به زمین آمد، هنوز مشخص نیست که چه نوع اجسامی میتواند آن را در سراسر منظومه شمسی حمل کند.
نتایج این مطالعه به تازگی در ژورنال Nature منتشر شده است.
در رابطه با این مطالعه، Newcombe است که یافتههای آنها کاربردهایی فراتر از زمین شناسی دارد. دانشآموزان از رشتههای دیگر، به ویژه پژوهشگران سیارات فراخورشیدی، به دلیل ارتباط این مطالعه با موضوع حیات، به اطلاعات مرتبط با منشا آب زمین علاقهمند هستند.
در این رابطه، Newcombe گفت: با توجه به اینکه سیاره زمین سیارههای کوچک و نسبتاً نزدیک به خورشید است، دستیابی به آب و وجود اقیانوسها برای این سیاره یک چالش است.
همچنین او معتقد است: «برای اینکه بتوانیم صحیحی از منظومههای خورشیدی دیگر داشته باشیم، در ابتدا باید منظومه شمسی خودمان را بشناسیم.»
در این مطالعه که به سرپرستی مگان نیوکمب، استاد رشته زمینشناسی از دانشگاه مریلند انجام شد، پژوهشگران شهابسنگهای ذوبشدهای را که از زمان شکلگیری منظومه شمسی، در حدود ۴ و نیم میلیارد سال پیش، در فضای شناور بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
از آنجایی که این شهابسنگها به تازگی به زمین سقوط کردهاند، این آزمایش اولین باری است که توسط محققان بر روی آنها انجام میشود.
Newcombe میگوید: «من مجبور شدم نمونهها را بیش از یک ماه زیر یک توربو پمپ، یک خلاء با کیفیت بالا، تا میزان آب زمینی موجود در آنها به اندازه کافی پایین بیاید.»
این نتایج به پژوهشگران اجازه میدهد که این شهاب سنگها را به عنوان منبع اصلی آب سیاره زمین رد کنند. از سوی دیگر، این پژوهشگاه منبع بسیار مهمی برای جستجوی آب و زندگی بر روی سیارههای دیگر میشود. همچنین به کمک میکند تا از شرایط بعید و دور از ذهنی که زمین را به سیارههای قابل سکونت تبدیل کرده است آگاهی یابند.
Sune Nielsen، یکی از اعضای این مطالعه، میگوید: «بهطوری فرض بر این بود که چون برخی از اجرام از منظومه شمسی بیرونی هستند، باید مقدار زیادی آب داشته باشند.» یک زمین شناس در موسسه تحقیقاتی اما اقیانوس شناسی Woods Hole میگوید: «مقاله ما نشان میدهد که این نیست، به محض ذوب شهابسنگها، هیچ آبی نمیماند.»
پس از تجزیه و تحلیل و تحلیل نمونه های شهاب سنگ آکندریت، پژوهشگران دریافتند که مقدار آبی که این شهاب سنگ ها را تشکیل می دهد، کمتر از دو میلیون جرم آن است. برای مقایسه، کمترین شهابنگها، گروهی به نام کندریتهای کربنی هستند که حدود ۲۰ درصد آب از وزنی را دارند. همچنین، این شهاب سنگها در مقایسه با نمونههای شهابسنگ مورد مطالعه Newcombe و همکارانش صد هزار برابر بیشتر دارای آب هستند.
در این مطالعه تیم پژوهشگران هفت شهاب سنگ ذوب شده یا آکندریت را تحلیل و بررسی کردند. این شهاب سنگها میلیاردها سال پس از متلاشی شدن از زمین پنج سیاره کوچک به برخورد انجام دادند. این سیارههای کوچک، اجرا میشوند که در نتیجه، سیارههای منظومه شمسی را تشکیل دادهاند. در فرآیندی به نام ذوب، بسیاری از این سیارههای کوچک در اثر فروپاشی عناصر رادیواکتیو در اوایل پیدایش منظومه شمسی گرم شدند و باعث شدند که آنها به لایههایی با پوسته، گوشته و تقسیم شوند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، آنها دریافت میکنند که این شهابسنگها دارای بسیار کم آب هستند. در واقع، آنها جزء خشکترین مواد فرازمینی هستند که مورد بررسی قرار میگیرند.
نظر از اینکه این سیارهها از کجا در منظومه شمسی منشاء گرفتهاند و در ابتدا شامل چه آبهایی میشوند، این معناست که گرم و ذوب سیارهها فقط از دست دادن تقریباً کل آب میشود. Newcombe و همکارانش دریافتند که شناخته شده هستند، همه اجرام بیرونی منظومه شمسی غنی از آب و این امر باعث شد که آنها به این نتیجه برسند که احتمالاً از طریق شهابسنگهای ذوب نشده یا کندریت به زمین رسیده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از سی تک دیلی، یک مطالعه جدید پرسش را یک قدم به پاسخ این پرسش که منشاء سیاره زمین از کجاست، نزدیک شده است. در واقع، ۷۱ درصد از سطح زمین را هیچ آب تشکیل نمی دهد، اما کس نمی داند که چگونه و چه زمانی چنین عظیمی از آب به زمین رسیده است.
ایسنا/اصفهان در مطالعهای که به تازگی توسط تیمی از دانشگاه مریلند انجام شده است، به منظور آگاهی از پژوهش منشاء آب سیاره زمین، پژوهشگران هفت شهاب سنگ ذوب شده یا آکندریت (achondrite) را تحلیل و تحلیل کردند. این شهاب سنگها میلیاردها سال پس از متلاشی شدن از زمین پنج سیاره کوچک با برخورد.