«ایستگاه فضای بین‌المللی» (ISS) نیز مانند تلسکوپ فضایی هابل، در نهایت باید بازنشسته شود. ناسا در حال حاضر قصد دارد این کار را تا سال ۲۰۳۱ انجام دهد اما این روند چندین سال طول می‌کشد زیرا مدار رصدخانه به کاهش می‌یابد.
«آژانس فضایی اروپا» (ESA) تخمین می‌زند که در حال حاضر بیش از 10 هزار و 800 تن فضایی در زمین وجود دارد. این باغ‌ها شامل ۱۳۰ میلیون شیء هستند که موشک ۹ تنی روسیه، ماهواره‌های جاسوسی جنگ سرد و تلسکوپ ۱۲ تنی «هابل» (Hubble) را نیز در بر دارند.
برخی از ماهواره‌های جدید «استارلینک» (Starlink) که به صورت شبکه‌های بالای زمین پرتاب می‌شوند، هیچ سیستم پیشرانه‌ای ندارد که به آرامی ارتفاع تلسکوپ را کاهش دهد و آن را به سلامت در اقیانوس فرود آورد.
دومین منطقه در مدار زمین‌ایستا قرار دارد و توسط ماهواره‌های مخابراتی، هواشناسی و نظارت بر استفاده می‌شود که باید نسبت به زمین وجود داشته باشد.
یکی از مدارهای پایین زمین است که توسط ماهواره‌های «سامانه ماهواره‌های ناوبری جهانی» (GNSS)، ایستگاه‌های بین‌المللی، ماموریت‌های سرنشیندار چین، تلسکوپ فضایی هابل و موارد از این دست استفاده می‌شود.
راه‌های پیشنهادی بیشتر، یا حل‌های قوی با باغ‌ها را به سمت‌های ناخواسته و غیر قابل پیش بینی سوق می‌دهند.
هشدار داده‌اند که تا ۱۰ درصد احتمال دارد موشک‌ها و فضاپیماهای خارج از کنترل، طی یک دهه آینده باعث مرگ انسان‌ها شوند.
هابل با وزن ۱۲ تنی خود، زنگ خطر را به صدا در می‌آورد. اندازه بزرگ هابل به این معناست که تکه‌های بزرگ آن می‌توانند با آسیب رسیدن به هواپیماهای در حال پرواز یا ساختن با انسان‌ها و روی زمین، آنها را ویران کنند.
موشک «لنگ مارچ» چین
نویسندگی با وزن حدود هشت تن، یکی از بزرگترین فضاهای فضایی در مدار زمین به شماره می‌رود. این ماهواره از زمان خاموش شدن غیرمنتظره خود در سال ۲۰۱۲ که دیگر به هیچ فرمانی پاسخ نداد، مرده است.
این مشکلی نیست که چندین دهه برای حل کردن فرصت داشته باشد. از آنجایی که هابل در مداری نسبتا پایین در فاصله 535 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد، احتمالا تنها چند سال طول می‌کشد تا سقوط کند. بر خلاف برخی از منابع فضایی، تحقیقات نمی‌توانند به سوختن کامل هابل در جو هنگام ورود مجدد اعتماد کنند.
دومین مورد در ژانویه ۲۰۰۷ بود که چین یک سلاح ضد ماهواره را روی یک ماهواره قدیمی هواشناسی «فنگیون»(Fengyun) آزمایش کرد.
خود ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز با محیط‌های غریبه نیست. در واقع، این ایستگاه از سال 1999 باید تا 29 مانور از آوار، از جمله سه منور را در سال 2020 انجام دهد.
از بزرگترین فضای خانه‌های نگران‌کننده، تقویت‌کننده موشکهای روسیه هستند که در سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱ پرتاب شدند. آنها ۱۸ نمونه از مرحله فوقانی موشک «زنیت»(Zenit) به وزن ۹ تن و طول ۱۱ متر شامل می‌شوند که در حال حاضر در منطقه موسوم به «منطقه بد» در ارتفاع حدود ۸۴۰ کیلومتری در کمین زمین است.
انتهای پیام
ماهواره «انویست»
تخمین زده می‌شود که 100 میلیون قطعه فضایی از ماموریت‌هایی که شاید به‌عنوان بزرگترین مراحل موشک یا دانه‌های کوچک رنگی باشند، در کنار زیرساخت‌های 700 میلیارد دلاری آمریکا در مدار ایجاد شده‌اند.
هم ماهواره‌ها و هم مراحل استفاده‌شده از موشکهای اس‌ال-۸ مشکل‌ساز هستند زیرا نمی‌توان آنها را کنترل کرد و ممکن است هر زمانی به زمین بازگردند.
با وجود این، تنها ۲۷ هزار قطعه ردیابی می‌شوند و با وجود قطعاتی که می‌توانند با سرعت بیش از ۲۷ هزار کیلومتر بر ساعت حرکت کنند، حتی قطعات کوچک نیز ممکن است به‌طور جدی به ماهواره‌ها آسیب برسانند یا آنها را از بین ببرند.
موشکهای روسی
راه‌حل‌های ناکارآمد
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، اخیراً ماهواره مرده ناسا در میان هشدارهایی مبنی بر این که ۲۵۰۰ احتمال دارد یک نفر را بکشد، به زمین سقوط کند. این ماهواره به عنوان بی‌ضرری به صحرای بزرگ آفریقا در منطقه‌های بین سودان و مصر برخورد کرد اما یک بار دیگر خطر فزاینده‌های فضایی را در زندگی روزمره ما نشان داد.
به دو مورد اشاره می‌کنند که مشکلات فضایی را به شدت بدتر کرده‌اند.
تلسکوپی هابل
روش‌های سنتی گرفتن‌ها، در فضای کارآیی، زیرا مکنده‌ها در خلاء عمل نمی‌کنند و دما برای نوار مواد و چسب بسیار سرد است. گیره‌های مستقر در اطراف آهنرباها نیز بی‌فایده هستند زیرا بیشتر زباله‌های موجود در مدار زمین، مغناطیسی هستند.
ماهواره اروپایی رصدگر زمین موسوم به «انویست» (Envisat)، یکی دیگر از موارد به شماره می‌رود که به دلیل اندازه‌گیری بسیار، جایگاه خود را در میان بزرگ‌های فضای احتمالی مرگبار به دست آورده است.
مشکل موشکهای در طراحی پرخطر چین پرتاب این کشور ایجاد می‌کند. موشکهای دور ریخته‌شده پس از بلند شدن دوباره وارد می‌شوند، معمولاً روی آب می‌شوند و به مدار نمی‌روند اما موشک لانگ مارچ ۵بی این کار را می‌کند.
ناسا از «آژانس فضای چین» (CNSA) خواسته تا همان طراحی را انجام دهد که بین رسیدن به هر چیزی یا هر کسی در زمین، بسیار کم است.
اگر هابل همچنان به کار خود ادامه دهد و احتمالاً می‌توان ماند ۲۳ سال خود را در فضا تا یک دهه دیگر تمدید کرد اما زمانی که ماموریت آن به پایان برسد، ممکن است به یک حادثه مشکل ساز تبدیل شود.
در موشکهای «لنگ مارچ ۵بی» (Long March 5B) چین که به دلیل خود بسیار نگران‌کننده هستند، بحث و جدل‌های زیادی وجود دارد. سال گذشته، هشدارهایی مبنی بر این مواد تقویت‌کننده غیرقابل کنترل لانگ مارچ ممکن است در یک منطقه پرجمعیت فرود بیایند، وجود داشته باشد. موشک بر فراز اقیانوس‌های هند و آرام به زمین سقوط کرد اما این موشک آخرین نمونه در نوع خود نمی‌تواند باعث ایجاد خطر می‌شود.
با وجود این، ناسا می‌تواند این کار را با کمی کنترل بیشتر نسبت به هابل انجام دهد. بنابراین، ایستگاه فضایی بین‌المللی تقریباً 400 تن وزن دارد، اما آن را در قسمتی از مناطق غیرمسکونی جنوب اقیانوس آرام فرود آورد.
در این گزارش، بزرگ‌ترین‌های موجود در مدار و زمانی را بررسی می‌کنیم که باید مراقب آنها باشیم.
این ماجرا از جهت‌های یک ضربه تلخ برای آژانس فضایی اروپا بود؛ تا اندازه‌ای به این دلیل است که به عنوان ماهواره رصد زمین شاخص اروپا در نظر گرفته شده و از بین رفتن آن، لکه‌های بر شهرت آژانسی بود که به پایداری آن افتخار می‌کرد.
های جاسوسی دوره جنگ سرد ماهواره
خبر خوب این است که در این ارتفاع، قرن‌ها طول می‌کشد تا کشت‌ها به زمین برسند، اما فاصله‌ای از آن در برابر کاهش یافتن است. مگر اینکه بتوانیم راه را برای حذف ایمان آن پیدا کنیم. به همین دلیل است که تعداد فزاینده‌ها از استارت‌آب‌ها می‌توانند تا مفاهیم را برای انجام این کار ارائه دهند.
همچنین، به دو منطقه اشاره می‌کنند که نگران‌کننده‌ها باشند.
پژوهشی که اخیراً توسط تحقیقات «دانشگاه بریتیش کلمبیا(UBC)» در ونکوور انجام شد، نشان داد که این اتفاق‌ها به زمین بازگردند، کسانی که در قسمت جنوب جهان زندگی می‌کنند، در معرض خطر بیشتری قرار خواهند گرفت. به طوری که احتمال دارد در عرض‌های جغرافیایی جاکارتا، داکا و لاگوس بیشتر از نیویورک، پکن یا مسکو خواهد بود.
«جاناتان مکداول» (جاناتان مکداول)، ستاره‌شناس و اخترفیزیکدان «مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین» (CfA)، در مصاحبه با دیلی‌میل گفت: تقویت‌کننده‌های لانگ مارچ ۵بی از نگران‌کننده‌ترین تقویت‌کننده‌ها هستند زیرا اندازه بسیار بزرگی دارند.
اولین مورد در فوریه ۲۰۰۹ و زمانی رخ داد که یک ماهواره مخابراتی شرکت آمریکایی «ایریدیوم»(Iridium) و یک ماهواره نظامی روسیه «کاسموس-۲۲۵۱»(Kosmos-2251)، به طور تصادفی با هم برخورد کردند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی
بسیاری از قسمت‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی با ورود مجدد به زمین خواهند سوخت اما باز هم مقدار زیادی از وجود خواهد داشت.
ناسا اعلام کرد که قصد دارد در پایان عمر تلسکوپی هابل باشد، آن را به صورت ایمن از مدار خارج کند یا از بین ببرد اما گفتن آسان تر از انجام این کار است.
راه حلی که کمکی نمی‌کند، این است که برخی تصمیم‌گیری‌ها به عنوان بخشی از مانورهای آزمایشی، عمدا ماهواره‌های خود را با موشک منفجر کنند.
این مشکل را می‌داند که نمی‌داند و ۱۰ درصد احتمال وجود دارد که طی یک دهه آینده، یک نفر مورد اصابت فضاپیمای در حال سقوط یا تقویت‌کننده موشک قرار گرفتن و کشته شدن است.
نویسندگی در سال ۲۰۰۲ به عنوان بزرگترین فضای غیرنظامی رصد زمین که فضایی در مدار قرار گرفته است، پرتاب شد. این ماهواره، پنج سال از عمر برنامه ریزی شده خود فراتر رفت، اما دو سال زودتر از آژانس فضایی اروپا امیدوار بود، خاموش شد.
یکی دیگر از موشکهای روسی موسوم به «اس‌ال-۸»(SL-۸)، حدود ۱۴۵ ماهواره جاسوسی و ارتباطی جنگ سرد را در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۹۰ به فضا برد. این ماهواره‌ها دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرند اما نزدیک زمین را مسدود می‌کنند.