دو کاوشگر وویجر ناسا در دهه‌ی ۱۹۸۰ از کنار زحل عبور کردند. در آن زمان ستاره شناسان علاوه بر بودن پرتوهای فرابنفش را به عنوان نویز در سازهای قدیمی در نظر گرفتند و آن را رد کردند.
زمانی که کاوشگر کاسینی ناسا در پایان ماموریت خود در سال ۲۰۱۷ در جوزحل فرو رفت، اعلام کردند که این کاوشگر اتمسفر زحل را مورد بررسی قرار داده است و اجازه می‌دهد که حلقه‌های سیاره جدا شوند و روی آن سقوط کنند.
محققان می‌گویند، این غیرمنتظره‌های بین زحل و حلقه‌های آن می‌توانند به طور بالقوه ابزاری برای فراهم کردن امکان تا پیش‌بینی کنند که آیا سایر سیارات در عماق فضای حلقه باشکوهی مانند زحل دارند یا خیر. شواهد نشان دهنده تابش بیش از حد پرتو فرابنفش است که به عنوان یک خط از هیدروژن داغ جو زحل ظاهر می‌شود.
فروپاشی آهسته‌ای حلقه‌ها به خوبی مشخص شده اما تاثیر آن بر هیدروژن اتمی سیاره باعث تعجب است.
مأموریت کاسینی که در سال ۲۰۰۴ به زحل رسید، همچنین مربوط به پرتوهای فرابنفش را در اتمسفر این سیاره چندین سال جمع آوری کرد. تلسکوپی هابل و کاوشگر بین‌المللی فرابنفش که در سال ۱۹۷۸ به فضای پرتاب نیز داده‌هایی را جمع‌آوری کردند. از آن زمان سوالاتی در مورد اینکه آیا همه اینها نشان دهنده یک پدیده واقعی در زائد هستند یا خیر وجود دارد.
انتهای پیام
منبع
محققان می‌خواهند این یافته‌ها را به سایر سیارات منظومه شمسی نیز تعمیم بدهند.
چهار دهه مطالعه‌ی داده‌های پرتو فرابنفش چرخه‌های خورشیدی متعددی را پوشش می‌دهد و به اختراع کمک می‌کند تا فصلی خورشید بر زحل را مطالعه کنند. بن جافل با گردآوری تمام داده‌های متنوع و کالیبره آن‌ها دریافت می‌کند که هیچ تفاوتی در سطح تابش پرتو فرابنفش در چرخه‌های مختلف وجود ندارد.
همه چیز توسط ذرات حلقه‌ها که در عرض‌های جغرافیایی خاص وارد جو می‌شوند هدایت می‌شود. ترکیبات جوی بالا را تغییر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی می‌کند.
کشش میدان گرانشی همه این موارد را می‌کند و این ذرات را به داخل سیاره می‌کشاند.
ناسا می‌گوید کلید حل این پازل در تصمیم بن جافل(Ben-Jaffel) برای استفاده از داده‌های ساخت‌نگار تصویربرداری تلسکوپ فضای هابل(STIS) بود. مشاهدات دقیق زحل به کالیبره کردن داده های قدیمی مربوط به پرتوهای فرابنفش طی هر چهار ماموریت فضایی رصد زحل کمک کرد.
خانم ناسا افزودند که تکان‌ها در تشعشع به این معناست که چیزی بالای سیاره را آلوده کرده و آن را از بیرون گرم می‌کند. اخترشناسان بر این باورند که عملی‌ترین توضیح این است که ذرات حلقه یخی که بر زحل می‌بارند، جو این سیاره را گرم می‌کنند. این پدیده ممکن است در نتیجه برخوردهای ریزشهاب‌سنگ‌ها، بمباران ذرات بادهای خورشیدی، تابش فرابنفش خورشیدی یا نیروهای الکترومغناطیسی که گرد و غبار باردار را جمع‌آوری کند، ایجاد می‌کند.
خورشید را برای گرم کردن زحل سرزنش نکنید
این راز به مدت 40 سال در معرض دید عموم قرار داشت و پنهان مانده بود. اما یک ستاره‌شناس کهنه کار ظرف مدت یک سال با استفاده از مشاهدات زحل با تلسکوپ فضایی هابل ناسا و کاوشگر بازنشسته کاسینی و همچنین فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲ و کاوشگر فرابنفش بین‌المللی به این موضوع پی برد.
پس از 40 سال، اختراع‌شناسان متوجه پدیده‌های کاملاً غیرمنتظره در حلقه‌های سیاره‌ای می‌شوند.
بن جافل می‌گوید: وقتی همه چیز کالیبره شد، به دیدیم که همه‌ی مأموریت‌ها منطبق هستند. این واقعا برای من غافلگیر کننده بود. من داده‌های مختلف نور را ترسیم کردم و متوجه شدم یکسان هستم.
به گزارش ایسنا و به نقل از سایت‌نیوز، به نظر می‌رسد حلقه‌های نمادین زحل بر جو این سیاره اثری می‌گذارند که هرگز انتظارش را نداشتند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این حلقه‌های معروف در واقع جو را گرم می‌کنند. نکته قابل توجه اینجاست که گروهی از ناسا می‌گویند که این پدیده پیش از این هرگز توسط ستاره‌شناسان در منظومه شمسی ما دیده نشده است.
مأموریت‌های تحقیقاتی مربوط به زحل را که در دهه‌های ۱۹۹۰، بازمی‌گرداند، مطالعه ۷۰ باز می‌گردد.
دانش می گویند این یک غافلگیری کامل بوده است
