ستاره شناسان با کشف یک سیاهچاله متوسط که هنگام بلعیدن یک ستاره در یک کهکشان کوتوله است، اکنون یک قدم به حل یکی از بزرگترین رازهای نجوم نزدیکتر شده است.
بر اساس یک نظریه، کیهان اولیه با چند کوتوله کوچک پر شده بود که دارای سیاه‌چاله‌هایی با جرم متوسط بود. این کهکشانهای کوتوله در طول زمان با کهکشانهای بزرگ‌تر ادغام می‌شوند یا بلعیده می‌شوند و هر ادغام باعث افزایش جرم در مرکز کهکشان می‌شود. در نهایت، این ادغام سیاهچالههای عظیمی را که امروز می‌بینیم را نشان می‌دهد.
انتهای پیام
با این حال، این رقم هنوز فاش نشده است.
رامیرز-روح و برنا موکلر از کالیفرنیا سانتا کوروز، اولین کسانی بودند که این مکان را که فقط برای سیاهچالههای کلان جرم بوده، پیشنهاد کردند.
شارلوت آنگوس نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این شراره فوق‌العاده سریع بود، اما از آنجایی که YSE اطلاعات زیادی در مورد این رویداد به ما داد، ما را با استفاده از آن، سیاهچاله را مشخص کرد.
این شراره فوق‌العاده سریع بود
آیا بلع ستاره‌ها و کهکشانهای کوتوله می‌توانند کلید رشد فوق‌العاده سیاه‌چاله‌ها باشند؟
شکل‌گیری ابرسیاه‌چاله‌ها یکی از بزرگترین رازهای بی‌پاسخ نجوم است
وی توضیح داد: ما می‌توانیم از ویژگی‌های خود شراره برای درک بهتر این گروه گریزان از سیاهچالههای متوسط که می‌توان اکثر سیاهچالههای مراکزی کهکشان‌ها را شامل می‌شوند، استفاده کرد.
تمام کهکشانهای غول پیکر از جمله کهکشان راه شیری، در مرکز خود سیاهچالههای کلان جرم یا ابرسیاه‌چاله دارند. این هیولاهای عظیم با میلیون‌ها یا میلیون‌ها انسان برابر با خورشید ممکن است از سیاهچالههای کوچکتر یا متوسط با جرم‌هایی بین ده‌ها هزار تا میلیون‌ها جرم ایجاد شده باشد.
اخترشناسان این شراره را با “آزمایش ابرنواختر جوان”(YSE) که یک بررسی بین‌المللی برای شناسایی انفجارهای کیهانی و رویدادهای اخترفیزیکی گذرا است، ثبت کردند.
سیاهچالههای واقع در مراکزی که کشان‌های کوتوله‌ها با تکنیک‌های سنتی شکار سیاه‌چاله‌ها که به دنبال تغذیه فعال سیاه‌چاله‌ها هستند، قابل مشاهده هستند. در نتیجه، تنها مشخص شده است که درصد کمی از کهکشانهای کوتوله حاوی سیاه‌چاله‌هایی با جرم متوسط هستند است.
اگر سیاهچالههای متوسط بیشتری با رویدادهای مشکل کشندی کشف شوند، این سوال که ابرسیاه‌چاله‌ها چگونه پدیدار می‌شوند، ممکن است حل شود. این مطالعه ممکن است ما را کمی به این پاسخ نزدیکتر کرده باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، بر اساس تحقیقات علمی که روز ۱۰ نوامبر در مجله “نیچر استرونومی” (Nature Astronomy) منتشر شده است، یک سیاهچاله متوسط که در یک کوتوله پنهان شده بود، زمانی که خود را نشان داد که ستاره بدشانسی را نشان داد که بسیار نزدیک است. به آن منحرف شده بود، بلعید.
رایان فولی یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه که به برنامه‌ریزی بررسی YSE کمک کرده است، توضیح داد که این کشف، تحریک‌های ایجاد شده است، زیرا رویدادهای غیرقابل کشندی بیشتر به یافتن سیاهچالههای متوسط بیشتر می‌شوند.
رخداد اختلال کشندی یا اختلال جزر و مدی( رویداد اختلال جزر و مدی) زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره به فاصله بسیار نزدیک به یک سیاهچاله برسد و گرانش قوی سیاهچاله با ایجاد لیکل کششی از بین رفتن ستاره می‌شود. در اثر این رخداد که تقریباً هر ۱۰ هزار سال یک بار در هر کهکشان رخ می‌دهد، پرتوی قدرتمندی از جنس پرتوی ایکس ساطع می‌شود که می‌توان با تلسکوپ آن را مشاهده کرد.
آنها اولین نشانه های نور را که سیاهچاله شروع به بلعیدن ستاره کرد، به لطف اطلاعات YSE مشاهده کردند. زمان برگزاری این رویدادها به حساب مرکز سیاهچاله کمک می‌کند. بنابراین، این لحظه را برای درک اینکه سیاهچاله چقدر بزرگ است، بسیار مهم بود.
سپس از تلسکوپ فضایی هابل ناسا برای مشاهده تأثیرات بعدی استفاده کردند. تصاویری که در تصویر مشاهده می‌شود، دوربین فرابنفش فضایپیمای هابل، حلقه‌های ستاره‌ها را می‌بینید که در اطراف آن منطقه کهکشان شکل می‌گرفتند.
از ویژگی‌های شراره برای استفاده بهتر از این گروه گریزان از سیاهچالههای متوسط
کشف توده سیاهچاله به لطف داده های YSE
علاوه بر این، به گفته شارلوت آنگوس، یافته‌های این گروه پژوهشی می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای آینده در سیاهچالههای متوسط باشد.
این کشف امکان تعیین جرم این سیاهچاله را فراهم کرده است. همچنین می‌توان کمک کرد تا چگونه سیاه‌چاله‌ها و کسانی کهکشان‌ها را بهتر درک کنند.
این پژوهش بر اساس داده‌های رصدخانه‌های سراسر جهان، از جمله رصدخانه “دبلیو ام کک”(WM Keck) در هاوایی، تلسکوپ نوری نوردیک(Nordic)، رصدخانه لیک UC، تلسکوپی فضای هابل ناسا، رصدخانه بین‌المللی جامینی(Gemini)، رصدخانه پالومار. Palomar) و رصدخانه پان-استارس(Pan-STARRS) در هالیکالا انجام شد.
نابودی به عنوان “رویداد اختلالی” یا TDE که شناخته می‌شود، می‌تواند به شراره‌ای از تابش و تشعشع تبدیل شود که برای مدت کوتاهی تمام روشنایی ستاره‌ای کهکشان کوتوله را تحت الشعاع قرار می‌دهد. این کهکشان کوتوله با نام j15212.07+140410.5 می‌شود و 85 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.
ويوين بالداسار، استاد فيزيک و نجوم در دانشگاه ايالتي سياسي ايالات متحده مي‌گويد: يکي از بزرگ‌ترين پرسش‌هاي بي‌پاسخ در نجوم در حال حاضر تشکيل‌دهنده کلان جرم يا همان ابرسياه‌چاله‌ها است.