اخبار روز فناوری روز
محققان همچنین متوجه یک جفت برآمدگی می‌شوند که به صورت سه بعدی می‌شوند که ممکن است اتفاق بیفتد که ماده نجومی را به صورت فواره‌های آزاد می‌سازند. این ساختارها شکل نامنظمی دارند و در جهات مختلف ساطع می‌شوند که گفته پژوهشگران می‌توانند نشان دهنده نقش سه ستاره در هسته باشند.
انتهای پیام
وی افزود: ما از یافتن شواهدی مبنی بر دو یا سه ستاره همراه که احتمالاً مرگ آن را تسریع کرده‌اند و همچنین یک ستاره دیگر از میان «نظاره‌گران بیگناه» است که در این سفر، شگفت‌زده شد.
به کام مرگ کشاندن اطرافیان بیگناه
جوئل کاستنر یکی دیگر از اعضای گروه پژوهش از موسسه فناوری روچستر ایالات متحده آمریکا می‌گوید: این ستاره کوچک و داغ است، اما گرد و غبار خنک آن را احاطه کرده است. ما فکر می‌کنیم تمام گاز و غباری که می‌بینیم در سرتاسر این مکان پرتاب شده، باید از آن تک ستاره‌ای باشد، اما توسط ستاره‌های همراه به جهات مشخص شده است.
یک سحابی سیاره‌ای یا سیاره‌نما (سحابی سیاره‌ای) نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده است. این نوع صحابی‌ها پس از مرگ ستارگان به وجود می‌آیند. این نام از قرن هجدهم به وجود آمده است و به دلیل حلقه‌های بودن این سحابی‌هاست که خود به خاطر انفجار ستاره است، در تلسکوپ‌های ضعیف به شکل یک سیاره دیده و اشتباه گرفته می‌شود. مدت عمر این سحابی‌ها کوتاه و حدود ۱۰ هزار سال در مقابل عمر چند میلیون ساله یک ستاره است.
این پژوهش همچنین از تصاویر تلسکوپ فضایی هابل، تلسکوپ فضایی گایا، تلسکوپ سن پدرو دی مارتیر در مکزیک و تلسکوپ بسیار بزرگ(VLT) در شیلی برای بازسازی این سحابی ۲۵۰۰ ساله استفاده کرد.
سحابی یا میغواره، به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان‌ستاره‌ای گفته می‌شود. سحابی‌ها محل پیدایش و زادگاه ستارگان هستند و به نوعی می‌توانم بگویم سحابی‌ها هم گورستان و هم زایشگاه ستارگان هستند.
این پژوهش پنجره‌های رو به پژوهش‌های آینده در مورد سحابی‌ها توسط جیمز وب باز می‌کند. این پدیده‌های بنیادی اخترفیزیکی از جمله فعل و انفعالات ستاره‌های دوتایی و برخورد با بادها را با پیام‌هایی برای ابرنواخترها و سیستم‌های گرانشی روشن می‌کنند.
دی مارکو که رئیس کمیسیون اتحادیه بین‌المللی نجوم در مورد سحابی‌های سیاره‌ای است، گفت: وقتی برای اولین بار تصاویر را دیدیم، می‌دانستیم که باید انجام دهیم. ما باید تحقیق کنیم! جامعه علمی گردهم آمدند و از این تصویر که به طور تصادفی انتخاب شده بود، قادر به تشخیص ساختارهای بسیار دقیق‌تر از همیشه شدیم، چرا که قابلیت‌های تفکیک فضای جیمز وب باورنکردنی است.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، سحابی‌کننده NGC ۳۱۳۲ که با نام‌های سحابی حلقه‌ای جنوبی و انفجاری نیز می‌شود، یک سحابی سیاره‌ای است و زمانی ایجاد می‌شود که یک ستاره بزرگ از گاز خود را در ۲۵۰۰ سال پیش دفع کرد. این صحابی به عنوان یکی از پنج تصویر اولیه تلسکوپی جیمز وب(JWST) انتخاب شده است.
اکنون بر اساس تحقیقات علمی که در مجله “نیچر”(Nature) منتشر شده است، بیش از 70 ستاره شناسه از 66 سازمان در اروپا، آمریکای شمالی، جنوبی و مرکزی و آسیا از عکس‌های جیمز وب برای کنار هم قرار دادن مرگ بر هرج و مرج این ستاره استفاده کرده است.
به علاوه، پژوهشگران سازه های مارپیچی را که از مرکز سحابی امتداد یافته بودند، مشخص کردند. آنها استدلال می‌کنند که این قوسهای مشترک المرکز مربوط به حضور یک ستاره همراه است و در حالی که در حال کاهش است، به دور ستاره اولیه می‌چرخد و شاید حتی بیش از یکی از این ستاره‌های همراه وجود دارد.
پروفسور اورسولا دی مارکو نویسنده اصلی این پژوهش در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: این سحابی تقریباً سه برابر خورشید ما بوده است، اما بسیار جوانتر بوده و تنها حدود 500 میلیون سال سن داشته و پوشش‌هایی از گاز ایجاد کرده است که از محل پرتاب منبسط شده و یک ستاره است. کوتوله سفید متراکم باقیمانده با حدود نیمی از خورشید تقریباً با زمین بر جای گذاشته شده است.
وی افزود: وقتی فواره‌ها را دیدیم، می‌دانستیم که باید یک ستاره دیگر یا حتی دو ستاره دیگر در مرکز این سحابی حضور داشته باشند. ما معتقد بودیم که یک یا دو همراه بسیار نزدیک وجود دارد که یکی در فاصله میانی و دیگری بسیار دور است. اگر اینطور باشد، چهار یا حتی پنج شیء در این مرگ آشفته دخیل هستند.
دی مارکو می‌گوید: ما ابتدا حضور یک همراه را به دلیل وجود دیسک گرد و غباری در اطراف ستاره مرکزی، یک شریک دیگر که قوس‌ها را ایجاد کرده‌اند و یک همراه فوق‌العاده دور که می‌توان در تصویر دید، استنباط کرد.
این گروه پژوهشی یک ستاره مرکزی سوزان – یک کوتوله سفید که هیدروژن خود را سوزاند است – که در مرکز سحابی می‌درخشد را برجسته کرد.