قدمت گروهی که در غار چاگیرسکایا(Chagyrskaya) یافت می‌شود و در حدود ۵۹ هزار سال پیش می‌رسد و آنها اولین بقایایی را در یک جامعه کوچک از نئاندرتالها پیدا می‌کنند.
از اولین پیش‌نویس ژنوم نئاندرتالها در سال ۲۰۱۰ منتشر شد، پژوهشگران موسسه آلمانی ماکس پلانک ۱۸ ژنوم دیگر را از ۱۴ مکان باستان‌شناسی مختلف در اوراسیا توالی‌یابی کرده‌اند.
نئاندرتالها برای مدت کوتاهی حدود ۵۴ هزار سال پیش این مکان‌ها را اشغال کرده‌اند و صدها هزار ابزار سنگی و جانوران را از خود به جای گذاشته‌اند. آنها بز، اسب، گاومیش کوهان دار و سایر حیوانات را شکار می‌کردند و از ده‌ها مایل دورتر مواد را برای ابزار خود جمع‌آوری می‌کردند. بیش از 80 قطعه استخوان و دندان نئاندرتالها نیز جمع‌آوری شده‌اند که نشان می‌دهند گروه‌هایی هستند که در این دو غار می‌سازند ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.
این بزرگترین مطالعه ژنتیکی در مورد نئاندرتالها است که تا امروز گزارش شده است.
بقایای ۵۹ هزار ساله یک خانواده نئاندرتال در غاری در روسیه کشف شده است که شامل پدر، دختر نوجوان او و دو نفر از بستگان درجه دو آنها می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، دکتر انسان‌شناسی توسعه‌ی ماکس پلانک در آلمان دیانای فرد که در دو غار در کوه‌های آلتای پیدا شد، را بررسی و تحلیل کردند.
در این مطالعه جدید بقایای یافت شده در غار چاگیرسکایا(Chagyrskaya) و غار اوکلادنیکوف(Okladnikov) مورد بررسی قرار گرفته است.
این ۱۳ نفر متشکل از هفت مرد و شش زن بودند که از این تعداد هشت نفر بزرگسال و پنج نفر کودک و نوجوان بودند. این گروه شامل یک پدر نئاندرتال و دختر نوجوانش، و همچنین دو نفر از بستگان درجه دو می‌شدند که یک پسر جوان و یک زن بالغ بودند. این دو نفر ممکن است پسرخاله/پسرعمه، پسر عمو/پسر دایی و خاله/عمه یا مادربزرگ و نوه باشند.
جنوب سیبری پیش از این نیز موارد زیادی برای تحقیقات مربوط به دیانهای باستانی در بر داشته است.
محققان همچنین به دیانهای موجود در میتوکندری نئاندرتالها نگاه کردند و انواع مختلفی از ژنی را به نام «هتروپلاسمی» یافتند که بین این افراد مشترک است.
در حالی که این داده‌های ژنتیکی به تاریخ کمک‌های مردم باستانی می‌دهند، اما اطلاعاتی در مورد محیط زیست فردی ارائه می‌شود.
نئاندرتالها از حدود ۴۳۰ هزار تا ۴۰ هزار سال قبل در غرب اوراسیا مستقر بوده اند و ارتباط نزدیکی با انسانهای امروزی دارند. این گونه‌ها برای هزاران سال با انسانهای اولیه در آفریقا زندگی می‌کردند تا نهایتاً در حدود 300 هزار سال پیش به اروپا منتقل شوند.
لوریتس اسکاو (Laurits Skov)، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: این واقعیتی است که آنها در زندگی یکسان می‌کردند و بسیار هیجان‌انگیز هستند. این معنی است که احتمالاً متعلق به یک جامعه اجتماعی هستند. بنابراین، برای اولین بار، ما می‌توانیم از ژنتیک برای مطالعه سازمان اجتماعی یک جامعه نئاندرتال استفاده کنیم.
همچنین مشخص می‌شود که ژنتیکی کروموزوم‌های Y که توسط مردان منتقل می‌شوند بسیار کمتر از دیانهای میتوکندریایی است که از مادران به ارث می‌رسد. این نشان می‌دهد که کمتر از ۶۰ درصد از زنان برای پیوستن به خانواده‌های خود مهاجرت کرده‌اند در حالی که مردان در محل زندگی خود باقی مانده‌اند.
انتهای پیام
محققین می‌خواهند در مطالعات آتی افراد بیشتری را از سایر جوامع نئاندرتالها بررسی کنند تا ببینند آیا این سازمان اجتماعی است یا خیر.
هتروپلاسمی که به بیش از یک نوع ژنوم اندامکی (دیانای میتوکندریایی یا دیانای پلاستیدی) درون یک سلول گفته می‌شود از طریق زنان منتقل می‌شود و تنها در تعداد کمی از نسل‌ها باقی می‌ماند. این موضوع نشان می‌دهد که همه اینها در زمان یکسانی زندگی کرده و مرده‌اند.
این دیانهای میتوکندریایی همچنین از تنوع ژنتیکی در این جامعه ارائه می‌کند که بسیار کم بوده و گروهی شامل ۱۰ تا ۲۰ نفر را شامل می‌شود. این میزان بسیار کمتر است که برای سایر جوامع بشری باستانی یا امروزی ثبت شده و بیشتر شبیه به گروهی از حیوانات در حال انقراض است.