اخبار روز فناوری روز
دوپایی و اختلالات استخوانی
راه رفتن روی دوپا یا دوپایی همچنین ما را تحریک می کند که با دو دست بیکار مانده خود را بسازید و به این ترتیب یاد بگیریم که اشیاء را حرکت و دستکاری کنیم، ابزار بسازیم و کالاها را حمل کنیم. همه اینها به افزایش هوش ما کمک کرده است.
انتهای پیام
پژوهشگران با اهمیت دوپایی از این جنبه‌های تصمیم گرفته می‌شوند به دنبال آن تغییرات ژنتیکی هستند که در واقع باعث ایجاد تغییرات در اسکلت انسان می‌شوند. آنها ابتدا به بررسی فسیل‌های بسیاری از گونه‌های انسان باستانی پرداختند تا عوامل ژنتیکی را که در تغییر اسکلت آنها نقش دارند، بشناسند.
سپس ژنوم و تصاویر پرتوی ایکس هزاران انسان مدرن را بررسی کردند. آنها با کمک یک برنامه هوش مصنوعی تمام این داده‌ها را پردازش و مقایسه کردند و در نهایت ۱۴۵ مکان را در ژنوم انسان شناسایی کردند که در شکل‌گیری اسکلت نقش انسان دارند.
یوشاریست کان(Eucharist Kun) نویسنده اصلی این مطالعه و دستیار پژوهشی فارغ‌التحصیل در دانشگاه تگزاس در آستین می‌گوید: این اختلالات از فشارهای بیومکانیکی روی مفاصل در طول عمر ایجاد می‌شوند. تناسبات اسکلتی بر همه چیز از راه رفتن تا نحوه نشستن ما تأثیر می‌گذارد و منطقی است که عوامل خطر در این اختلالات وجود دارد.
پژوهشگران می‌گویند این عوامل ژنی تقارن تک استخوان‌هایی را که می‌توان در بدن خود از سر تا پیدا کرد، کنترل کرد.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
با استفاده از راه رفتن عمودی بر روی دو پارانه بسیار زیاد، به عنوان مثال باعث می‌شود بدن ما مصرف انرژی کارآمدتر، بسیار قابل استفاده و مناسب‌تری برای طی مسافت‌های طولانی داشته باشد.
پژوهشگران بر این باورند که یافته‌های این پژوهش‌ها برای کمک به ما در پیش‌بینی شروع اختلالات اسکلتی، درک ما از انسان‌ها و همچنین واگرایی را در ساختار استخوانی ما بهبود می‌بخشد.
با این حال، تغییر اسکلتی که باعث دوپایی ما شد، ما را مستعد کرد به بیماری‌های اسکلتی- عضلانی مانند کمردرد و آرتریت نیز کرد. علاوه بر این، با افزایش سن، وضعیت بدن حفظ شده و شرایط نیز می‌شود.
آنها ادعا می‌کنند که یافته‌های پزشکان را قادر می‌سازند تا خطرات مرتبط با استخوانهای مانند آرتریت، کمردرد، لگن درد و غیره را قبل از شروع این شرایط در بدن بیماران پیش‌بینی کنند.
به گفته متخصصان موزه استرالیا، گونه‌ای انسان حدود پنج میلیون سال پیش از راه رفتن روی دو پا را یاد گرفته است، اما در آن نمی‌توان مانند انسان‌های امروزی بدود، بپرد یا حفظ خود را به خوبی روی دو پا حفظ کرد، چرا که انجام چنین کاری همیشه از مستلزم استفاده می‌شود و 3.2 میلیون سال دیگر طول می‌کشد تا ساختار استخوانی کاملی را برای دستیابی به دو دستیابی کند.
ما روی دو پا راه می‌رویم، نه به این دلیل که دو پا داریم، بلکه به این دلیل که ژن‌های خاصی دارند، هزاران سال است که استخوانهای ما را برای حرکت روی دوپا مناسب‌سازی کرده‌اند.
به تازگی پژوهشگران دانشگاه تگزاس در آستین و مرکز ژنوم نیویورک مطالعاتی را منتشر کردند که برای اولین بار ژنهایی را که اسکلت ما را شکل می‌دهند، نشان دادند.
اما چه چیزی این را به ما داده است؟ چه چیزی استخوانهای ما را برای راه رفتن روی دوپا مناسب کرده است؟ در کمال تعجب، حتی برخی از پاسخ‌های این سؤال ساده را تا همین امروز نمی‌دانستند.
پژوهشگران از یک برنامه هوش مصنوعی برای مطالعه توالی ژنتیکی بیش از ۳۰ هزار نفر به همراه بیش از ۳۹ هزار تصویر پرتوی ایکس از اعضای مختلف بدن آنها استفاده کردند. این تجزیه و تحلیل به آنها اجازه داد تا ژنهایی را شناسایی کنند که برای هزاران سال است که شکل و تقارن اسکلت انسان را تنظیم می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، گفته می‌شود هفت میلیون سال پیش، انسان‌ها نیز مانند حیوانات با استفاده از چهار دست و راه می‌رفتند. با این حال، ما بسیار از موجودات دیگر می‌توانیم مستقیماً روی دو پای خود بایستیم و راه برویم را صاف کنیم.
تارجیندر سینگ(Tarjinder Singh) یکی از نویسندگان این مطالعه و یکی از اعضای وابسته به مرکز ژنوم نیویورک، گفت: ما در سطح عملی‌تر، انواع ژنتیکی و ویژگی‌های اسکلتی را نیز شناسایی کرده‌ایم که با آرتریت لگن، زانو و علت اصلی ناتوانی بزرگسالان، مرتبط هستند.